Volg ons op facebook
|
< terug
Op 't Nippertje (4/9) sprookje voor volwassenen
Deel 4
Wildra, een naam die ze op jonge leeftijd al had gekregen, omdat ze een gewillig kaboutervrouwtje was en dol was op seks, vond het maar niets dat Nippertje misschien wel een andere vrouw had. Een zweem van jaloezie kwam op in haar onderbuik en dat gevoel was nieuw voor haar. Niet anders kon ze dan toegeven dat ze zelf Nippertje had afgewezen en dat was niet onlogisch. Nippertje was veel te zwaar geschapen. Hij kon verdorie iemands oog uitprikken met zijn Goliath. De herinnering aan de kennismaking met Goliath bezorgde haar kippenvel. Vele vormen en lengtes had ze al mogen aanschouwen, maar die van Nippertje was toch legendarisch. Ze schudde haar hoofd en wilde haar weg vervolgen, maar bedacht zich en gluurde naar binnen. Haar nieuwsgierigheid won.
Nippertje kon ze met moeite onderscheiden, tegen de muur aan. Ze deinsde achteruit, toen hij zich omdraaide richting het raam en zij Goliath fier overeind zag staan. Voorzichtig tuurde ze weer door het raam en keek met lichte bewondering naar Nippertjes strakke lid. Ze voelde een blos op haar wangen komen en deed snel haar handen voor het gezicht.
Nippertje was zich in het geheel niet bewust van de glurende Wildra en probeerde overeind te krabbelen. Dat ging met een behoorlijke onhandigheid gepaard en hij stootte zijn kin diverse malen aan Goliath. Hij bromde een paar onverstaanbare woorden en stond op. Het apparaat was weer tot rust gekomen en hij leunde er op, onderwijl nadenkend over wat hij nu zou gaan doen. Dat vreemde ding had hem een erectie bezorgd, daarvan was hij zeker. Of zou het toch van die droom komen? Onzeker plukte hij aan zijn sikje, die hij sinds een paar maanden liet groeien. Goliath slonk zienderogen en hij zuchtte eens diep. Hoewel hij enorm trots was op Goliath, was hij hem soms ook behoorlijk tot last.
Terwijl hij opstond, dacht hij aan die ene keer toen hij moest vluchten voor een vos. Hij was samen met Estreellien het bos ingegaan en van het één was het ander gekomen, maar ze werden ruw gestoord door een vos. Zij wist zich in veiligheid te brengen door in een konijnenburcht te kruipen, maar hij wist zich geen raad en was gaan rennen. Dat was sowieso al een hele klus met een opgewonden Goliath. De vos had hem bijna te pakken toen hij een boom met lage takjes in kon vluchten. De angst om opgevreten te worden was zo sterk, dat het botsen van Goliath tegen iedere tak hem niet deerde. Hoog was Nippertje blijven zitten en had naar de wachtende vos gekeken. Na een paar minuten was de vos het wachten beu en ging op zoek naar een alternatieve maaltijd. Nippertje, zijn naam deed hem weer eer aan, zuchtte opgelucht en wilde naar beneden klimmen, maar Sjefke, de Vlaamse Gaai, was aan komen vliegen vanuit het niets en Nippertje was zo geschrokken dat hij achterover dreigde te vallen. Zijn pech, misschien was het geluk, was dat Goliath precies tussen twee twijgen was blijven steken. Daar had hij gehangen aan zijn Goliath. Sjefke had er hartelijk om moeten lachen en ook Estreellien begon te proesten toen ze de ongelukkige Nippertje zag bengelen. Het werd nog erger toen Goliath door alle stress slapper en slapper werd en tussen de twijgen wegglipte, wat een vrije val tot gevolg had. Gelukkig viel hij in het zachte mos, onderaan de boom. Weken na dit pijnlijke voorval, zat Nippertje nog onder de striemen en werd hij gepest door zijn dorpsgenoten.
Nippertje schudde zijn hoofd en inspecteerde zijn gevonden schat. De meeste knopjes kende hij nu wel en ook de glimwormpjes waren hem niet vreemd. Hij wilde alleen weten waar die stem vandaan kwam. Hij had al diverse knopjes ingedrukt, maar er gebeurde niets meer. De stem was niet teruggekomen. In gedachten verzonken merkte hij niet dat er op de deur werd geklopt. Nadat het kloppen harder en dringender werd keek hij verstoord op.
"Wie is daar?" riep hij en klauterde van het apparaat.
"Ik ben het," antwoordde een vrouwenstem.
"Wildra?" vroeg hij verbaasd en liep naar de deur.
"Ja, ik ben het....ik wil graag met je praten."
Vreemd. Ze had hem afgewezen en nu wilde ze met hem praten. Zou Doppertje zich versproken hebben?
"Waarover wil je praten? Je bent duidelijk genoeg geweest, Wildra."
"Ik zag dat je een vreemd ding in huis hebt..."
Verdomme! Ze had staan gluren. Zou ze ook gezien hebben dat Goliath het hem lastig had gemaakt? Dat moest hem weer overkomen. Hij keek naar zijn trots, die leek in ruste.
"Jij bezorgt me nog eens koppijn!" mompelde hij en deed de deur open.
"Wat heb je daar?" vroeg Wildra gelijk en zonder blikken of blozen gleed ze langs hem naar binnen.
"Ja...kom binnen," mompelde hij en sloot de deur.
"Wat is het? Waar heb je het gevonden? Weet de dorpsoudste al dat je het hebt? Wat doet het?"
"Zeg, wat een vragen! Wat wil je van me, Wildra?"
Nippertje voelde zich helemaal niet op zijn gemak door het gevraag. Wildra was niet alleen de stoeipoes van het dorp, maar ook brengster van lopende nieuwtjes.
"Ik zag dat je opgewonden was en ik hoorde een vrouwenstem," zei ze en voelde dat ze weer bloosde.
"Godv...."
"Sorry....maar ik hoorde echt een vrouwenstem en dat maakte me nieuwsgierig," probeerde ze zich te verontschuldigen.
"Die stem komt hieruit," beweerde hij nu heel gewichtig en ging stoer tegen het apparaat staan.
Wildra was duidelijk onder de indruk.
"Wow! Wat zou het zijn? Denk je dat er iemand in verstopt zit?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Jeetje, wat ben jij onnozel! Natuurlijk zit er niemand in!"
Dat hij dat al had gecontroleerd, vertelde hij niet. Ze moest niet teveel te weten komen.
"Weet jij dan waar die stem vandaan komt?" daagde ze hem uit.
Hij haalde zijn schouders op. Daar kon hij ook geen antwoord op geven. Hoe het allemaal werkte begreep hij nog niet helemaal en door de aanwezigheid van Wildra zou het er vandaag ook niet meer van komen, dacht hij. Wildra keek aandachtig naar het vreemde ding. Ze draaide zich om naar Nippertje en wilde hem iets vragen.
"Ik ben moe, Wildra... wil je alsjeblieft gaan?" zei hij plotseling.
"Waarom? Je ziet er niet moe uit hoor," sputterde ze tegen.
"Het is een lange dag geweest, Wildra. Je mag morgen wel terugkomen hoor,"
Hij wierp haar een knipoogje toe.
"Oké Nippertje... jij je zin."
Enigszins teleurgesteld verliet ze Nippertjes huis. Nippertje gaapte nog even en besloot naar bed te gaan. Morgen zou hij verder op onderzoek gaan bedacht hij, terwijl zijn ogen dichtvielen.
feedback van andere lezers- togu_hang
leuk stuk lin ... enh dan bedoel ik niet Goliath hé ...
groetjes
lin: hihi, waarom Goliath niet ;) Dank voor je reactie togu hang, groetjes, lin - ERWEE
Bijna dacht ik aan Turks fruit in Kabouterland. *lol*
Blijft amusant, deel 5 graag.
lin: Haha, wacht dan maar af. Het volgende deel zal je van je stoel doen rollen.. Bedankt weer ERWEE. - Henny
Ik heb weer erg om dit deel moeten lachen. :D Vooral dat gedeelte in de boom!
lin: Dat is een hilarisch stukje inderdaad. Op naar de volgende? Ik ga het zo plaatsen.. Bedankt weer lieve Henny, gr lin - muis
:) Vrouwen toch jè? Eerst afwijzen en dan...:)
Weer heel erg graag gelezen Lin
groetjes
lin: Is dat vrouwen eigen? ;) Nee toch.. Bedankt voor het graag lezen muis,
groetjes, lin - jbrouns
Ik heb ook erg moeten lachen met het slapstickgehalte, of is er hier sprake van harddickgehalte? Ik blijf benieuwd wat Wildra nog met zijn speelgoed gaat doen.
'kon hij hem soms ook behoorlijk wat last brengen.' -> 'was hij hem soms ook behoorlijk tot last.' klinkt mi beter.
Groetjes
lin: Weer een prima suggestie die ik ga overnemen!
Dank je wel! lin - SabineLuypaert
denk dat het best pijnlijk is bengelend aan je Goliath en zo hahaha, zalig stukje weer, maar kloop alweer intens achter he (maar ik kom bij zenne, stukje met en keer)
lin: Geen haast Sabientje. Het verhaal blijft hier nog wel even staan! Bedankt weer voor je reactie! Lieve groet, lin
|
