Volg ons op facebook
|
< terug
Op 't Nippertje (5/9) sprookje voor volwassenen
Wildra stond buiten. Net afgepoeierd door Nippertje. Dat was haar nog nooit overkomen. Als zij ergens op eigen initiatief naar binnen ging, belandde ze altijd in bed. Dit keer niet en dat zat haar niet lekker.
Het huis van Wildra bevond zich in een holletje van de berkenboom, die iets verderop stond. Alle kabouters, zowel mannen als vrouwen, hadden een eigen huisje. Of ze nu getrouwd waren of niet. Daarnaast waren er allerlei gezamenlijke ruimtes waar iedereen gebruik van maakte. Zo was er het kabouter kindercentrum waar Wildra twee dagen per week werkte. Daar werden alle baby's en kinderen verzorgd. Mannen en vrouwen liepen er constant in en uit om hun kroost te vertroetelen, ze mee te nemen op een dagtripje, of gewoon met ze te spelen.
Wildra liep haar huisje binnen en stopte wat glimwormpjes vanuit het verzamelglas bij haar deur in het glaasje op tafel. Een zachte gloed werd zichtbaar door haar gezellig ingerichte kamer. Een tafel en wat stoelen stonden op een prachtig rood kleed. Er hingen gedroogde bloemen en prachtige houtsnijwerkjes in het rond. Hier en daar stond heel apart aardewerk in vleeskleur. Als je goed keek, was het aardewerk eigenaardig van vorm. Het deed allemaal nog het meest denken aan een iets minder groot geschapen Goliath. Vazen, de oortjes van de kommen en zelfs de potten waarin de plantjes voor het raam hingen alles was in deze stijl gemaakt.
Rechts in de hoek bevond zich het keukentje. Sinds de dorpsuitvinder, kabouter Alwist, voor stroom had gezorgd in het kabouterdorp, waren er al diverse huisjes op elektriciteit aangesloten. Bij Wildra was sinds kort ook stroom aangelegd. Het enige apparaat in haar huisje dat al op stroom werkte was de pottenbakoven, links in de hoek bij het raam. Daar had ze vanmiddag wat vaasjes ingestopt die wat forser gevormd waren dan haar eerdere aardewerk, geïnspireerd door Goliath.
Wildra liep naar de oven toe om haar aardewerk te controleren. Ze bleef opeens staan. Wat was dat nu? Er kwam een kringeltje rook tussen de deur van de oven vandaan. Geschrokken opende ze de deur en trok onmiddellijk met een kreet haar hand terug van het handvat dat ze had beetgepakt. Verbaasd keek ze naar haar hand, die een flinke rode plek vertoonde alsof ze zich gebrand had. Ze pakte kordaat een pannenlap en opende de deur in een snelle beweging. Rook walmde onmiddellijk naar buiten en Wildra zag in een oogwenk dat de inhoud lag te smelten vanwege een veel te hoge temperatuur. De vaasjes deden vaag nog wel aan Goliath denken maar bogen zich slap naar beneden. Een walgelijke stank kwam in haar neus. Gesmolten glazuur, dacht ze! Ze trok snel de stroomdraad uit de muur. Hoe kon dit? Nu had Wildra wel eerder elektriciteit gekregen dan ze volgens de lijst recht op had, maar ja, daarvoor had ze dan ook regelmatig het bladerbed op moeten zoeken. Geen straf overigens, behalve met Alwist. Die kabouter was constant met zijn gedachten ergens anders geweest en ze had het uiteindelijk met hem maar opgegeven toen hij opeens verkondigde dat hij weer een grandioos idee had en een apparaat beschreef waarmee hij kabouters op afstand met elkaar kon laten praten. Haar zin was toen over geweest, en Alwist had om papier en potlood gevraagd en was verwoed aan het schrijven gegaan.
Was Wildra te snel op het stroomnet aangesloten? Waren er fouten gemaakt? Ze had gehoord dat de elektrische stroom van sidderalen kwam, die in een grote vijver naast het huis van Alwist zwommen. Die sidderalen ruilden ze met een ander kaboutervolk, ver weg, tegen allerlei verpakkingsmateriaal dat het eigen kaboutervolk maakte uit het vel waarin paddestoelen werden geboren. Daar waren zij specialist in. Nog voordat de paddestoel uit zijn vel barstte werd dit zorgvuldig verwijderd en bewerkt. Ze hadden zelfs ontdekt dat je er een zakje van kon maken en op kon blazen. Het was heel rekbaar. Afgelopen jaar waren er beschermende zakjes bedacht voor als er geen kinderen mochten komen en je toch met elkaar naar bed wilde.
Wildra opende haar voordeur om de rook en de stank uit haar huisje kwijt te raken. Tot haar verbazing zag ze nog een aantal kabouters, die net als zij, hun voordeur hadden geopend en voor hun huisje stonden. Als afgesproken liepen ze naar elkaar toe en ontmoetten elkaar in het midden van het dorpspleintje, waar de maan een open plek verlichtte.
"Doen jullie apparaten ook gek?" vroeg Wildra.
Ze zag kabouter Sikkepit, die een gedeelte van zijn baard in zijn hand hield. Naast hem stond Koksmuts met twee verbrande boterhammen op een bord. De wasvrouw van het dorp, Tobje genaamd, liet enkele sterk gekrompen puntmutsjes zien. De een na de ander kwam met een voorbeeld van iets dat niet naar behoren werkte. Ook de dorpsoudste, die als eerste elektriciteit had gekregen, sloot zich bij het groepje verontruste kabouters aan. Rondkijkend, zagen ze dat alleen de huisjes, die nog niet op de stroom waren aangesloten, dicht waren gebleven. Daar kwam in de verte kabouter Alwist snel aangelopen. Zijn bril hing aan één oor, zijn jasje was in grote haast aangetrokken en zat binnenste buiten. Zijn sokken waren verschillend van kleur.
"Geen paniek, geen paniek!" bracht hij zenuwachtig uit. Er is iets vreemds aan de hand met de elektriciteit. Ik kon ook mijn nieuwerwetse deur niet open krijgen, die moet reageren op iemand die aan komt lopen. Er moet iets in de buurt zijn dat een storing in mijn zo zorgvuldig uitgedachte systeem teweeg brengt. Heeft iemand een idee waardoor de storing veroorzaakt kan worden?"
Inmiddels was Nippertje, die de slaap maar niet kon vatten, terug naar het apparaat gegaan dat hij in het bos had gevonden. Hij had geen weet van de storingen, elders in het kabouterdorp. Zijn huisje was nog niet aangesloten op de stroom. Nippertje klom weer eens op het apparaat. Hij sprong op de groene knop, waardoor de zoemtoon klonk. Daarna sprong hij op een knop met een cijfer en de zoem hield op, maar het vakje bovenin bleef licht. Achter elkaar sprong hij nu op de knopjes met cijfer en opeens was er weer een zoem, maar korter en na een tijdje weer een en weer een.
"Met Bob!"
Een stem! Nippertje had een stem opgeroepen!
"Hallo? Met wie spreek ik?"
De stem schalde door het huisje van Nippertje. Nippertje ging rechtop staan en zei heel hard:
"Wie ben jij? En waar zit je?"
"Is daar iemand? Praat eens harder, ik hoor alleen een zacht gepiep! Bel anders nog maar een keer, misschien is het de verbinding."
En de stem verdween. Een snellere zoem klonk nu. Nippertje sprong op de rode knop. Het gezoem hield op. Het licht ging ook uit in het vakje bovenin. Koortsachtig dacht hij na. Hij begon iets van de werking door te krijgen. Hij moest precies opschrijven op welke knoppen hij sprong en wat er gebeurde. Er waren wel erg veel mogelijkheden! Nippertje ging zitten, pakte een stuk papier en begon te schrijven. Het apparaat begon te trillen! Hij wist nu wat hij moest doen! Hij ging staan en sprong op de groene knop.
"Stefan, je was niet thuis. Ik snap er niks van. Je zegt ook helemaal niks terug als ik je bel. Wat is er aan de hand? Morgen ben ik om acht uur 's avonds bij de bioscoop. Ik hoop dat je die afspraak niet vergeten bent!"
Het geluid hield op. Nippertje sprong van het apparaat en leunde er met zijn rug tegenaan. Hij had niet door dat er een heel groepje kabouters met open mond door zijn venstertje naar binnen stond te kijken. Wildra stond vooraan met naast haar de dorpsoudste en kabouter Alwist.
feedback van andere lezers- muis
Ja, Alwist, een man die weigert? Tiens, tiens:)
Weer een knap stukje lin waarbij je het kabouterdorp heel goed beschreven hebt. Ik zie het zo voor me:)
groetjes en tot het volgende deel
lin: Leuk dat je het kabouterdorp zo voor je ziet. Groetjes en zeker tot het volgende deel! - togu_hang
knap weer lin ... de personages en het dorp komen tot leven en da's super
groetjes
lin: Dat is super om te lezen. Dan is mijn poging gelukt! Dank voor deze reactie, gr lin - ERWEE
Prima steeds. Go on lin!
lin: Dank je wel ERWEE. Still going strong! - Henny
Tja, en wat zou die stroomstoring nu veroorzaken? :-D Heb jij thuis ook zulke vazen? ;)
lin: haha, nee Henny, ik heb niet zulke vazen, maar heel eerlijk gezegd heb ik zoiets wel eens bij iemand thuis gezien!! Dank voor je spontane reactie, gr lin - jbrouns
Wat een levendige fantasie! Alleen al die kabouternamen :-)
Ik blijf volgen hoor.
Groetjes
lin: Maar dit is ook zo leuk om te doen! Blij dat je blijft volgen! Liefs, lin - SabineLuypaert
slappe Goliathvaasjes:o als dat maar goed komt (ik wil ook een triltelefoon nu (sad))
lin: hihi, weet je dat wel zeker? ;) bedankt weer voor het bijlezen Sluutje, liefs, lin
|
