Volg ons op facebook
|
< terug
STAGE TOT VOLWASSENHEID
Jacques schoor zich al fluitend. Hij was bijzonder goed geluimd. Vandaag zou hij bij een nieuwe patroon zijn laatste jaar stage beginnen. Zijn opleiding was nu bijna voltooid en nadien zou hij wel gauw, dank zij de steun van zijn vaders politieke vrienden, notaris benoemd worden. Dan zou voor hem de tijd aanbreken van veel geld verdienen. Hij droomde nu reeds van een riante villa, een exclusieve wagen, het mondaine leven.
Hij koos uit zijn goedgevulde garderobe een sportief ensemble, dat hij passen vond bij het plattelandsnotariaat waar hij vandaag beginnen zou. Hij had voordien twee jaar stage gelopen in de grootste studie van de stad. Hij was er behandeld als kind van den huize, zijn taak had eruit bestaan juridisch opzoekwerk te doen, waarbij hij enorm veel geleerd had. Hij was dan ook absoluut niet bang van het werk dat hem in deze nieuwe studie wachtte; het zou zeker een peulschil zijn in vergelijking met hetgeen hij gedaan had op die veel interessantere studie. Men zou hem daar ook niet veel meer kunnen leren, maar het idee dat hij daar nu zou kunnen uitpakken met zijn kennis, stond hem wel aan. Hij bekeek zich zelfvoldaan in de spiegel. Hij wist dat hij knap was, dat hij charme had en hij was een 'born winner'. Het zou hem dus in die nieuwe omgeving ook wel meezitten.
De notaris had hij al eerder ontmoet. Het was echter de echtgenote van de notaris die hem ontving. Zij was een mooie vrouw van in de veertig, die hem voorstelde aan een strenge secretaresse en een hupse bediende. Hij begroette hen hartelijk en zei dat ze hem Jacques moesten noemen. Hij vond het altijd zo sympathiek overkomen als hij zich dadelijk bij de voornaam liet noemen, vooral tegenover minderen.
Notaris wees hem een bureau aan tegenover de secretaresse, gaf hem een dossier met verzoek alle nodige formaliteiten hiervoor te vervullen, de akte te typen en te fixeren.
Dat hij op een bureel bij de andere bedienden moest werken, verwonderde hem al enigszins, maar dat hij ook gewoon typewerk zou moeten doen, verbaasde hem helemaal. Hij had nog nooit in zijn leven getypt. Hij wou dit echter niet tonen en begon in het dossier te bladeren. Bij zijn vorige patroon zocht hij de juridische problemen op voor elk dossier, keek de stukken nadien na, maar al het materiële werk werd door de bedienden gedaan. Nu hij er zelf voorstond, rezen er voor hem toch wel enkele problemen. Hij wendde al zijn charme aan en vroeg aan de secretaresse hoe zij hierbij te werk gingen, want, zo wou hij doen overkomen, hij wou het doen zoals zij dat hier gewend waren en niet op zijn eigen manier. Deze antwoordde hem kort en bondig, stak hem een aantal formulieren toe en bleef hem afstandelijk 'Meester Deprez' noemen.
-"Zeg maar Jacques, hoor" herhaalde hij maar ze bleek hier niet te willen op ingaan.
-"Stijve trut", dacht hij bij zichzelf en bekeek de jonge vrouw, die gekleed was in een blauw mantelpakje met witte hemdbloes, een bril op het onknappe gezicht droeg en keurig doch doodgewoon gekapt was. "Niets mee aan te vangen" was zijn conclusie. Hij werkte dan maar zwijgend verder en ging moeizaam zitten typen.
Toen de andere bediende binnenkwam en zijn langzaam geploeter op de computer hoorde, grapte ze:
- "alle begin is moeilijk, hé Jacques".
- "Ja", antwoordde hij gevat "maar met het ene heb ik toch meer moeite dan met het andere".
Ze begreep zijn insinuatie en lachte open. Ze grapten nog wat verder en tussen hen was het ijs meteen gebroken. Fysiek oogde ze ook niet slecht: ze was klein en tenger, droeg een spannende broek en een leuke trui. Ze was modern gekapt en geschoeid en haar uiterlijk verried haar leeftijd niet. "Met haar zal ik wellicht beter kunnen opschieten", dacht Jacques.
Dat was dan ook zijn commentaar tegen zijn vriend, die hem 's avonds opbelde om te horen hoe zijn eerste werkdag verlopen was.
-"Ik doe het werk van een typiste" zei hij "iets interessanters hebben ze op die boerenstudie wellicht niet!"
- "En valt er wat te versieren?" wou Herman weten.
- "Die ene bediende is een dolletje" zei hij "spijtig genoeg zal ik meer te maken hebben met die hark van een secretaresse."
Herman lachte luid:
- "Nadine zal dus niets te vrezen hebben."
feedback van andere lezers- muis
Een goed stukje que inhoud en opbouw.
Enkele tips:
-Begin iedere dialoog op een andere regel.
-leestekens binnen de dialoog.
Groetjes
hope: Goede tips, welbedankt, Muis. - ivo
het begin is al gemaakt, de heer des huizen is gewaarschuwd, want als een haan tussen de kippen zit, dan zal dit zijn gevolgen hebben voor iedereen, incl eigen vrouw
en mss was die koele dame wel al eens tegen zo'n vogel aangevaren en had ze haar buik meer dan vol van die dandy's de charmant de nestjes vullen maar geen cent gunnen voor hetgeen ze achter zich hebben gelaten
een mooi begin ...
hope: Jij kent blijkbaar dat soort mensen! Bedankt voor de feedback, Ivo - dannycant
Prima stukje....vlot.....heerlijk om lezen
hope: Bedankt voor Uw reactie, die mij aanzet tot verder schrijven.
|
