|
< terug
H1 Indonesïa d1 De Aankomst 4
Reisverhalen H1 d4
De Bleu Bird werd een Yellow Monkey maar van oplichting was geen sprake al was hij een onderwereldfiguur. Dat was namelijk precies wat ik nu nodig had. Binnen een uur had ik een Maleis engels woordenboek 25 gram wiet en een doos Rohypnol en een fles Jamesson whisky.
De chauffeur werd direct mijn vriend en maakte dan ook gelijk een afspraak voor de volgende morgen.
Ik had alles wat ik nodig had om te slapen, ik was tenslotte in Indonesië om af te kicken.
Van alles voorzien bracht hij mij naar een goedkoop hotel (wat hij chique vond) voor de prijs van 15000 roephia's omgerekend toen zeven Euri per nacht met ontbijt. Het krioelde wel van de kakkerlakken in de badkamer maar ik was te moe om daar bang voor te zijn terwijl ik dat de meest smerigste beestjes ter wereld vind.
Nou daar lag ik dan eindelijk. En begon naar de ventilator te staren Wiskhy drinkend wiet rokend nadenkend over mijn nieuwe 'vriends' laatste woorden.
Wat zou hij daar mee bedoelen, "Heroïne no good" "Fuckky fuckky good" "Gélé (wiet) verry nice" en "Good food thats the live for a king like you."
Ik kreeg ogen als schotels, ik voelde me helemaal geen koning maar hij ging maar door "You are a millonair now don't forget dat en be carefull for your cash!"
"King? Millionair?" Ik ben een junk dacht ik. Moet zwaar gaan afkicken.
Aan de ene kant was ik trots op mezelf, mijn koffer was nog steeds dicht, de wieltjes waren kapot gereden in mijn vaders verrotte straatje na onze korte ontmoeting wat mij zeer doet.
Maar je ik ben nu eenmaal in Indonesië en ik moet het zien te rooien. Ik ben nu pas twee uur alleen en heb nu al een vriend, hij wou zelfs geen fooi van mij aannemen al pakte hij wel gretig een flinke pluk wiet aan.
Daar ik over Indonesië geen enen klote af wist gleden mijn gedachten al snel af naar mijn geboorteland waar ik in een buurt woon die alleen bestaat uit Turken Marokkanen Surinamers Hindoestanen Antillianen en een paar Afrikanen.
Er loop in mijn mijn wijk echt geen enkele blonde meid of knul die mij blij kan maken met een glimlach. Elke twintig meter die ik loop word ik geroepen: " Hé blondie Bruin Wit?" (heroine en cocaïne). Daar komt nog bij dat er in een straal van vijftig straten tien autootjes rond rijden met Marokkaantjes die net hun rijbewijs hebben die ook nog eens heroine en zwaar met zeep versneden cocaïne vanuit hun auto verkopen die mij ook nog eens aanroepen.Sterker nog, ze komen zelfs aan mijn deur bellen. Dus al met al, "dank u regering!" "God dank u voor mijn zwakte." "Pa en ma bedankt voor mijn doorzettingsvermogen."
Nederland mag voor mijn part in de stront zakken en met name Rotterdam Zuid. Als ze de kuip maar laten staan want het Feijenoordbloed zal altijd blijven stromen en daar moet ook niemand aankomen.
Nou ja daar lag ik dan op bed in mijn nieuwe woordenboek te bladeren. Ik had de badkamerdeur voor de kakkerlakken vergrendeld met mijn loodzware hutkoffer. Ik had een lijstje gemaakt met mijn eerste levensbehoeften zoals: eten drinken poepen kopen betalen waar wie hoe. Gelukkig voor mij hebben ze daar geen werkwoordsvormen daarbij opgeteld een paar persoonlijke voornaamwoorden zweer ik u dat ik de volgende morgen vloeiend Maleis praatte al was het dan wel achterstevoren. Maar dat komt dan ook omdat het een zeer arme taal is. Bijvoorbeeld mijn woordenboek had tweehonderd Engelse pagina's en hooguit dertig Maleise.
Dus een woord heeft meerdere betekenissen. Ik zal een voorbeeld geven, zo betekend jalan straat en jalan jalan lopen of uitgaan. Moet je voorstellen dat je vraagt aan een meisje loop je mee door de straat, daarna gaan we uit? Later merkte ik dat het niet alleen een arme taal is maar ook een luie maar dat is vanwege de extreme hitte hier Die hele zin van daarnet is gewoon jalan jalan en dan begrijpt dat meisje dat wel. Zo simpel aanhoeken. Ik was toch koning?
Genoeg hierover, ik praat nu vloeiend Bahasa Indonesia.
Met een handdoek over mijn gezicht ter bescherming tegen de kakkerlakken want ik was te dronken en stoned om te voelen als er eventueel een kakkerlak in mijn mond zou kruipen. Na ook nog wat slaappillen viel ik eindelijk in slaap.
Zwaar in coma hoor ik gebonk op mijn deur gemixt met een zware stem en giechelende meisjes.
"Wat is dit godverdomme nou," nog half dronken opende ik de deur om uit te willen halen maar dan zie ik mijn nieuwe vriend met een big smile en drie mooie meiden die brutaal mijn kamer inlopen en op mijn bed gaan zitten. Wat gebeurt er allemaal dacht ik, ik had ineens drie Sandra Remers van achtien of Beertje Beers in mijn nest. Wat gebeurt er? Ik ging weer op mijn bed liggen zover er nog plaats was want ik kon niet anders ik was kapot.
De chauffeur Domingues wist ik nu, riep: "kom op, opstaan we gaan de stad in met zijn allen lekker eten." "thats is good for you."
Na een snelle douche stelde hij de meisjes voor als Tia Lolly en Poppy. Domingues was geïmponeerd om dat ik Maleis sprak en zei me dat ik een ingenieur was en ik zei hem dat hij gek was.
"Domingues ada orang gila," toen zeek hij echt in zijn broek van het lachen.
"Professor, ingenieur," riep hij weer.
Hij vroeg of ik de dames 24 uur wou huren voor 5000 rp per stuk. Ik vond dat best want dat dat kon ik makkelijk missen.
Aangezien hun in galakleding waren heb ik ook maar mijn nette pantalon, leren schoenen, wit overhemd en mijn armaniriem om en Ray-Ben op Ik was het ventje op en top.
980.000 roephia's op zak voelde ik me als Al Pacino uit Scarface, alleen Michelle Pfijfer ontbrak maar ik had nu wel leuke vervanging maal drie.
We zitten met zijn vijven in de auto, ik achter in tussen twee meiden en de minst leuke had ik voorin gezet naast Domingues. Langzaam rijdend door de straten krijg ik een euforisch gevoel, alles is hier zo fucking goedkoop.
"I own Jakarta," dacht ik. "Elke maand eencommatwee miljoen, dan heb ik per dag veertigduizend om op te maken." "Dat wordt feesten." "Dat wordt beesten."
Na een goed restaurant gevonden te hebben (het was 11 uur in de ochtend) ik had helemaal geen honger was moe en wilde slapen of neuken maar vreten? Ik vond het vreemd maar Domingues weet hoe het hier toe gaat dus ik volg even om de kat uit de boom te zijken, ik bedoel natuurlijk te kijken.We hebben daar heerlijk gegeten zoals verse kreeften, garnalen zo groot als lange vingers, gegrilde inktvis met heerlijke witte rijst en heerlijke groentes. Ik was bang voor de rekening. ik dacht dat kost me honderden guldens want we hadden ons met zijn vijven prop vol gegeten maar toen de bon kwam op een blaadje zag ik 17000 Roepias (toen acht Euri). En dat voor een koningsmaal
Ja, ik ga me hier wel thuis voelen. Nog niet wetende wat me te wachten stond.
feedback van andere lezers- lief
selamat makan Francis
die pinda smaakt naar trassi
curieus hoe dat afloopt
of is het een kopie van
"the year of living dangerously"
liefs
Francis: No way Jose
Dat boek heb ik og geneens gelezen man wacht maar af
ik heb de kogellittekens nog in mijn reet zitten
gr Frans B (hun ooktrouwens) - Mistaker
Lekker spannend, ook prima cliffhanger. Ik was vroeger een trouwe kijkster van Sons and daughters en The Bold (heel lang geleden hé), daar heb ik veel van geleerd wat spanning opbouwen betreft.
Ook erg leuk dat je Feyenoord in je verhaal verwerkt, dat kan niet genoeg gebeuren!
G
Francis: Graag gedaan Komt nog meer aan
x FB - dichtduvel
Inderdaad, retespannend, kijk uit naar 't vervolg, grtz, jef
Francis: kijk daar hebben we wat aan
thnx tot schrijfs francis - klaver4
Dat is echt wel goedkoop zeg !!!
en dan kiest uw pa er nog zo'n militair klerekutwijf uit zeg! Ik zou ook afzien als ik mijn pa zo van zijn voetstuk zou zien vallen!
en nu ga ik echt maffen!
gr
dicky
Francis: Ik ken er niet meer te veel over zeggen hij vind dit deel al niet zo tof
Gr Frans
|
