Volg ons op facebook
|
< terug
Het leven zoals het niet helemaal is: ERWEE (2)
Deel 3.
Na het kleine dorpsschooltje ging het drie kilometer verderop, naar de GROTE school. Spannend waren de dagelijkse fietstochten. Onze eigen Tour de France. Ritten die steevast eindigden in een overweldigende eindsprint, net voor de bocht van de schoolpoort. Een solovlucht kon ook wel eens goed aflopen. En dan bezweet de banken in.
Enfin . . . soit . . . . . .
De oude meester had maar één doel: zijn kleppers gelukkig zien. Toen, na enkele maanden, de échte titularis zijn intrede deed werd het lokaal een waar oorlogsgebied. Wél maakten we er kennis met Ernest Claes. En sommigen onder ons overleefden er enkel dankzij de zwart op wit gedrukte streken van de Witte, die heel vaak een inspiratiebron waren.
Enfin . . . soit . . . . . .
Een uitweg was er niet echt. De zomervakantie duurde ook toen maar twee maanden, nooit lang genoeg natuurlijk, en de knakkers vonden mekaar begin september alweer terug.
We leerden de bijnamen van het lerarenkorps: er was de KALE, er was de COWBOY, er was de STOPPEL, er was de KOL. Een ware kruisweg was het einde van de dag: de Misviering.
Je bent dus dertien, je moet op een moeilijke stoel zitten in rotan, vergiffenis krijgen moet altijd wat pijn kosten, en een onschuldige beweging maken betekende strafstudie op woensdag-middag. Aldoor miserie, jongens.
Enfin . . . soit . . . . . .
Deel 4.
Prettig detail uit die verder totaal lusteloze tijd: een doordeweekse dinsdag. Er was de klepper Jean V. en er was de SLURF, leraar Frans. Een veel te goede man, veel te braaf voor die woelige onderwijsstiel, een soort zoetwaterpiraat eigenlijk. Jean V. zegt tegen enkele maten om de ogen open te houden en een seintje te geven bij mogelijk onraad. Jean V. duikt onder de banken en bind de schoenveters van de twee klasgenoten voor hem, jongens van het eerder rustige type, aan mekaar. En alsof dat nog niet genoeg was, legde Jean V. ook nog één van die knopen vast aan een metalen dwarsstang van hun bank.
Twaalf uur - de bel. Sensatie, climax én anti-climax als de Slurf het kattenkwaad ontdekt, en daarbij een leverbreuk nabij is. Strafstudie voor de Jean natuurlijk . . . . . Miserie, jongens.
Enfin . . . soit . . . . . .
De volgende dag, een doordeweekse woensdag. Jean V. beloofd een nog veel straffere truc. En dat zijn wraak zoet zal zijn. Die strafstudie is er nu net teveel aan. Mag een gezonde gast dan niks?
Een doordeweekse donderdag: lesuur vier, de Slurf alweer aan het bord en Franse les. Iedereen gluurt beurtelings richting Jean V. Er gebeurt weinig . . . Het blijft ongewoon stil . . . . . . Plots gaat er een verschrikkelijke geur door de klas. Jean V. zit weer onder de banken, heeft opnieuw de veters van het stille duo aan mekaar gebonden, maar bovendien heeft hij met behulp van enkele lucifers het vuur aan die veters gestoken. En stinken, jongens ! ! ! . . . . . . STINKEN ! ! !
Paniek bij de Slurf. Daarbij brak hij zijn nek, zijn hart, zijn nieren en zijn klompen. Met als enig gevolg: uitbreiding van de uren strafstudie voor de Jean. Het was altijd wel wat op al die doordeweekse dagen. Mijn gedacht. En The Sex Pistols? Ze waren er nog steeds niet.
Enfin . . . soit . . . . . .
De zwartgerokte clubje Jezuïeten dat 'en bloc' van het idee uitging, dat ze ondermeer via strafstudies een zekere bijdrage leverden ter opvoeding van de lokale jeugd, en tegelijkertijd meenden de communicatie met de hogere sferen te bevorderen: ze sloegen de bal meestal terdege mis. Ik had het na een paar schooljaren vlug bekeken: ik koos voor een andere school. Nog eens twee kilometer verderop. En ondertussen was ook de werking van de hormonen nog begonnen.
Enfin . . . soit . . . . . .
Deel 5.
In september 1967 wordt het schoolbezoek dus alweer verlegd naar een volgende buurtgemeente. De Zesde en de Vijfde Moderne worden daar met redelijk gevolg doorspartelt. Enige vooruitgang, die naam waardig, in die nieuwe school, en in tegenstelling met de vorige bewakingsfirma, is het gemengde onderwijs. 't Is te zeggen: de jongens op één deel van de speelplaats, en gescheiden door twee halve muurtjes, de meisjes op de andere helft. En maar rondjes wandelen. En maar gluren naar de overkant. Met bolle, hitsige ogen. Allemaal en wederzijds. Nou ja . . . . . allemaal (??) . . . . .
Rosse Christine viel bij een aantal van de gasten méér dan behoorlijk in de smaak. Haar toekomst in de Public Relations was dus bij voorbaat al verzekerd. Maar verder werd er over de geneugten van het lichaam nog door niemand met veel woorden gerept. Anderzijds, en voor het overige, viel er weinig verschil te merken met wat voorafging.
Het begrip STRAFSTUDIE was namelijk ook hier niet helemaal onbekend.
Maar enfin . . . soit . . . . . .
Als ik op een doordeweekse dinsdagmiddag in de les Nederlands een behoorlijk vlotte spreekbeurt geef met als titel 'ROEIEN', maar na afloop van de voordracht, van het zeikerdje Georges L. uit V., bij wijze van commentaar de vraag krijg voorgeschoteld, waarom ik de titel 'ZEILEN' gebruikt heb om de tien minuten te vullen, zakt de thermometer even naar polaire laagten. Miserie, jongens! ! ! Ik weet me evenwel te redden uit de hachelijke situatie door te antwoorden dat Georges duidelijk de enige leerling was, die behoorlijk wakker was, die middag.
Het zeikerdje Georges L. uit V. éventjes kordaat de mond gesnoerd. Het was altijd wel wat met al die doordeweekse zeikerdjes. Mijn gedacht.
Enfin . . . soit . . . . . .
Allemaal niet te verwonderen overigens. De meeste onderwijzers van zowel het plaatselijke dorpsschooltje als van de twee Humaniora-scholen waren namelijk regelrechte betweters en onnoemlijke bietenkwieten. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd om de regels te bevestigen.
Had Keizer Karel zelf kunnen vaststellen hoe het er allemaal aan toeging: hij zou geschreeuwd hebben om 250 zweepslagen op zijn eigen, ontblote rug. Hij zou er het schurft van gekregen hebben, plus nog een portie verstopping. Overigens had Keizer Karel zondermeer al last van verstopping. Allicht te wijten aan het vele stilzitten tijdens personeelsvergaderingen.
Mijn Humaniora heb ik dan ook maar niet afgemaakt. Ze hebben me daar op die beide scholen net iets teveel gefnuikt. Ik haatte die opdringerigheid, die klefheid en het bekrompen provincialisme dat er heerste.
Enfin . . . soit . . . . . .
En ondertussen speelden John - Paul - George and Ringo zowat overal ter wereld de pannen van het dak. The Sex Pistols daarentegen: die waren er nog steeds niét.
feedback van andere lezers- yrsa
:-)
heerlijk en sommige dingen ook zo lekker herkenbaar!
je hebt me nu toch echt wel te pakken... to bad... nu MOET ik het helemaal uitlezen! nahja... een strafstudie is het niet te noemen :-)
ERWEE: bestond dat in nl ook, strafstudie?
Bedankt hier alweer! - SabineLuypaert
strafstudie????? de Jean???????? en ik die dacht dat enkel voorbehouden was voor brave Sientjes die bij de nonnen zaten lol
(kvraag me nu af of dichtduvel gelkijk gaat krijgen vanijgest LOL)
ERWEE: Niet deze Jean, maar ERWEE was ook regelmatig van de partij *lol*, hoe zouden we anders ons doordeweekse woensdagnamiddagen omgekregen hebben, vooral bij slecht weer konden we tocg gaan sjotten, en tegenwoordig zitten die gasten al een pint te pakken na de laatste bel, maar dat mochten wij nog niet. Verboden door onze godsdienst, ziede ...
jaja brave Sientjes . . . jaja, volgens mij waren die nonnen daar niet tegen opgewasen *wink*
de jef denkt aan niks anders *lol*
lees verder en leer ERWEE nog een beke beter kennen
Bedankt voor deze reading ook. - dichtduvel
Ik veronderstel dat je in je volgend stukje zelf een sex pistolet wordt, grtz, j
ERWEE: eerst mijnen diplom zien te halen in de public relations *wink*
Zeer bedankt! - togu_hang
jaja het zaadje was toen al flink aan 't kiemen hé Erwee
schitterend ik volg
groetjes
ps is duidelijk herkenbaar - jezuiten, strafstudie, woensdagmiddagen, tiens de slurf gaf die bij jullie ook les?
ERWEE: de slurf: reiziger in 't frans, en dan was er nog nen aap, en op de tweede plaats was er weeral nen aap, en toch dacht Boudewijn aldoor dat dit limburg was ...
Zeer bedankt wederom! - Wee
Mooi sfeerscheppertje, Erwee.
Je leest lekker.
x
ERWEE: Op naar het vervolg dan maar. *wink* - muis
Rosse Christine viel bij een aantal van de gasten méér dan behoorlijk in de smaak. Haar toekomst in de Public Relations was dus bij voorbaat al verzekert.=< verzekerD
Heel knap stukske:) Leraren bijnamen geven, enfin mensen in het algemeen, is altijd een van mijn hobbys geweest:)
Wij hadden gene slurf, helaas:)
groetjes
ERWEE: T werd D
is al een geschrijf van voor de tijd dat ik echt bezig was met de schrijverij en had een zekere ludieke doelstelling
Zeer bedankt voor de lezing! - Liesje
en het blijft lezen als een trein :-)
ERWEE: Er waren dagen dat ERWEE leefde als een trein.
Zonder remmen, zonder sporen ... *lol*
Bedankt ook hier.
|
