naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Het leven zoals het niet helemaal is: ERWEE (3)

door ERWEE

Deel 6.

Intussen was ik al een tijdje actief in de plaatselijke dorpsmuziekvereniging. Op mijn zestiende verjaardag besloot ik dus het schoolse leven te laten voor wat het was. Weg van die te vervloeken omgevingen. En met een gezonde dosis 'je m'enfoutisme' zou ik wel zien hoe ik er komen zou.

September 1969. Een totaal ander leven begint als ik mij, na enig aandringen, moeder ziet het aanvankelijk namelijk niet zitten, laat inschrijven als full-time leerling aan de plaatselijke *Gewestelijke Muziekacademie*. Omschrijving die al vlug, door toedoen van de fusies der Gemeenten, verandert in *Gemeentelijke Muziekacademie*. Hier vond ik voor een stuk mijn wereld. Eindelijk een dak boven het hoofd.

Je bent zestien. Enige surrogaat-romantiek hangt voortdurend in de lucht, en jawel, ene Jacqueline J., een leuk kind van enkele straten verder en van dezelfde leeftijd, is mijn dagelijkse gezellin op weg naar de academie. Al vlug maak je dan kennis met Bach, Vivaldi, Mozart, Haydn en vooral Ludwig van Beethoven. Voorál met Ludwig klikte het meteen.
En The Sex Pistols - die waren verder weg dan ooit . . . . . .
Enfin . . . soit . . . . . .

De studies aan de academie verlopen vlot en met een vijftal jongeren uit de regio trekken we naar de Regentschapstraat, het Koninklijk Conservatorium - Vlaamse afdeling, in Brussel. Drie dagen cursus. Om 9.00 uur 's morgens.

De eerste dag, een vroege morgen in oktober, samen met Betsy L. naar een gammel buurtstationnetje. De trein op, richting Brussel Centraal. De onbekende drukte van de hoofdstad: we waren meteen onze weg daar kwijt. Miserie ! ! ! Een agent met een zeker accent, maar met de beste bedoelingen, wees ons de juiste richting.
De professoren Jean B. en Hendrik R. wachtten ons op: vierenzeventig studenten arriveerden bijtijds en bevolkten een lokaal dat moest doorgaan voor een aula. Vooraan een vleugel om onze zangescapades enigszins in goede banen te leiden.
Enfin . . . soit . . . . . .

Deel 7.

Van het Maasland naar Brussel reizen: het was allemaal geen kattenpis. En vanaf november kozen we resoluut voor een ander traject. Om vijf uur, meestal na een onrustige nacht, het bed uit, per fiets richting bushalte . . . . .: WACHTEN . . . . . . Een eerste bus om 5:46 uur naar Lanaken en WACHTEN . . . . . . een tweede bus richting Bilzen-Station en vandaar naar Hasselt . . . . . . . en WACHTEN.

De trein naar Brussel Centraal bracht ons nét op tijd in de hoofdstad. En Jacqueline, het leuke kind van enkele straten verder was er ook nog steeds. Maar The Sex Pistols nog steeds niet dus.
Enfin . . . soit . . . . . .

Een jaar later en we laten Brussel, en de hectische toestanden daar, achter ons. De hoofdstad is nooit de warme jas geworden, zoals Johan Verminnen het zong. In groep kozen we categoriek voor Antwerpen. Het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium aan de Desguinlei, is na het rurale, weinig pedagogische Brussel, met een altijd naar aangebrande eieren ruikende lucht, een ware oase. Aan de hand van Brabo verlopen de studies op kruissnelheid. Notenleer bij de Fons (Mijnheer Bervoets). Harmonieleer bij Jos De Greeve. Muziekgeschiedenis bij Guido Phillipeth.
Ook hier waren het weer drie lange dagen, iets beter gespreid over de week, maar ook nu vertrok de eerste bus om 5:46 uur. En de wachttijden bleven omzeggens hetzelfde.
In Hasselt-Station kregen we zelfs nog méér tijd. Ook toen al stond de trein voor 'altijd een beetje reizen'. En Jacqueline, het leuke kind van enkele straten verder, is ook hier nog altijd van de partij. Inmiddels heeft ze, na een stuk of zes, zeven losse vriendjes, nu eindelijk een vaste vriend, die al snel doorgaat voor de enige, echte en ware prins. Hij noemt haar Jackie, en dienovereen-komstig gebruikt voortaan iedereen hetzelfde koosnaampje. Zelf vindt ze dat maar niks: "Dat klinkt zo . . . 'hondjesachtig' . . . ", meende ze. Maar iedereen, ook ikzelf, bleef haar vanaf dan 'Jackie' noemen.

Met een Eerste Prijs Notenleer op zak keer ik eind juni '73 terug uit de Sinjorenstad. In het gezelschap van Jackie maak ik mijn laatste treinrit, richting Hasselt. In hetzelfde compartiment zit een dorpsgenoot die mij aanbied om in zijn wagen, en dus iets vlugger dan normaal voorzien,
huiswaarts te rijden. Met enige ontroering in haar stem en in haar ogen bedankt Jackie me voor de vier jaren van samen optrekken. En omwille van het feit dat ik over heel die tijd, tijdens het gezamenlijke oefenen van onze lessen, niet verder gegaan ben met mijn vingers en handen, dan enkel het beroeren van de witte en zwarte toetsen van onze respectieve buffetpiano's.
Enfin . . . soit . . . . . .

Wat had ze dan gedacht? Aanvankelijk was ze het prototype van de bakvis, en zo gebeurde het wel eens een keer dat ze van de trap struikelde. Gewild of niet. Miserie. En na zo'n val, mocht ik, om te beseffen hoe erg het gesteld was met dit lichaamsdeel, haar rechterknie eens beroeren. Het was nog vrij vroeg op die doordeweekse zaterdagochtend, we werkten hard aan onze lessen Notenleer, en hoger dan die zere knie en dat verband mocht toch nog niet.

Met de dorpsgenoot stap ik in de -op dat moment- snelste BMW ever. Hij maakt van de rit Hasselt-Maasland een soort Francorchamps-circuit en veel eerder dan met elke trein of bus begint mijn zomervakantie.

feedback van andere lezers

• yrsa
  je hebt een stijl die boeit! Die leest als een trein en die absoluut neit verveeld!
  ERWEE: Het is dan ook het leven zoals het w?l was.
  
  Thanks again!
• innerchild
  Als je een stok gooide, ERWEE ... ging Jacky die dan een paar straten verder dan weer ophalen ? :-)
  Enfin soit ... 't is maar een vraag ?
  ERWEE: Je zou eerst deel 1 en 2 moeten lezen, denk ik, maar nee hoor, stokken haalde ze niet op. Zelfs mijn stok haalde ze niet op. Maar ja, daar was ook niet mee te gooien.
  
  Zeer bedankt voor de lezing!
• togu_hang
  fijn om je zo te leren kennen Erwee ... en de Sex Pistos dus nog altij nie?! enfin soit ...
  groetjes
  ERWEE: de pistols zijn voor het merendeel altijd losers geweest, laat het dan nog zijn dat ze ook een periode als nitwitten door het leven gingen
  
  Zeer bedankt andermaal.
• Wee
  Brave Notenleerders hoor, waren jullie ;))
  x
  ERWEE: We konden niks op het spel zetten... *LOL*
  Thanks for reading.
• muis
  allee jup, op naar het volgende:)
  groetjes
  ERWEE: ok? ok?
  erwee volgt mee
  
  Bedankt!
• SabineLuypaert
  er zitten weer zo leuke woorden in he LOL surrogaat romantie, agenten met en zeker accent en de beste bedoelingen, en Brussel mijn stad, waar het naar aangebrande eieren ruikt LOL dat blijft hangen
  ERWEE: en dit is dus allemaal echtig en techtig waar zinne *mail*
  
  Very much thanks for reading!
• dichtduvel
  Interessant en leuk verteld, grtzia, j
  ERWEE: en niet altijd fictief
  
  Neig bedankt voor de lezing!