Volg ons op facebook
|
< terug
Het leven zoals het niet helemaal is: ERWEE (7)
Deel 12.
Na een tijd en over de jaren groeien er nogal wat bedenkingen omtrent het Instituut van het huwelijk. Want wat is een huwelijk tenslotte méér dan een achterstallig onderhoud. Het Instituut van het huwelijk is als een sight-seeing (Marlina heeft het nog altijd over een 'sea-sighting') gezeten op de rug van een ezel, ergens op één of ander Grieks eiland.
En alwéér denk ik meermaals: Is dit het nu? IS DIT HET NU ? ! ? ! ?
Had ik in het leven toch niet beter voor een andere weg gekozen?
Trouwen en vrouwen: het rijmt zowaar. Trouwen rijmt ook op houwen. En trouwen en rouwen: dat rijmt alwéér zwaar. De praktijk wijst namelijk uit wat ik er altijd al van gedacht heb: vrouwen komen van Venus, mannen van Mars. En dat had het management beter zo gelaten.
Hoofdpijnen, slaapstoornissen, gastroscopische en andere fragiliteiten wijzen aan dat men misschien wel twee vogels kan samen steken in een kooi, maar mij is door toedoen van derden iets afgenomen. Iets dat mij heiliger was dan a horse and a kingdom. En overigens leef je toch nooit met de vrouw waarmee je had willen leven. Maar dát zeg je thuis natuurlijk nooit hardop.
Met het verstrijken van de jaren voel ik mezelf stilaan alsmaar verder afdrijven van mijn eigen middelpunten der aarde. En dat gevoel, die wolfsklem, schreef ik, ERWEE, neer in het pseudo-dichtsel:
Veroordeeld II
Er is een groot verschil
tussen eenzaam
en alleen.
Eenzaam zijn
betekent dat je niet goed
alleen kunt leven,
dat er een verlangen is
naar iemand anders,
die er niet is.
Terwijl 'alleen-zijn'
en daar vrede mee hebben,
het hoogste goed is
dat je bereiken kunt.
Er was een tijd
dat ik
het 'alleen-leven'
cultiveerde.
Maar gelukkig was er, af en toe ook WAGNER . . . . . .
Richard Wagner, The Lord of the Ring.
Maar Dido . . . . . . Big Questions.
Enfin . . . soit . . . . . .
Aan de algehele cultivering van het 'alleen-zijn', die cultivering van het solitaire leven, die door anderen, de derden dus, beschreven werd als 'eenzaamheid', -die cultivering was mijn allerhoogste goed.
My personal live on my very own Island in the Sun. Het is mij afgenomen zoals men ook de hond zijn kluif afneemt.
Een willekeurige 'derde' had het tijdens het voorjaar van 1989 nog over: *Jongen, TROUW!!!, en je zal zien, je lacht je te barsten. Maar je moet wel vér genoeg van huis zijn.* En die Schepen van Feestelijkheden had het over het nemen van 'verantwoordelijkheden'. Maar als die 'verantwoor-delijkheden' omslaan in 'huismannetje-spelen', en als, na een tijd dat 'huismannetje-spelen' verwordt tot een gevoel van 'de-nieuwe-huissloor', dan schiet zelfs het motto van Willem Elsschot mijlen te kort toen hij zijn visie op het huwelijk gaf. Want er stáán wetten in de weg. En praktische bezwaren.
En met het verstrijken der jaren zie ik mezelf alweer alsmaar verder afdrijven van mijn eigen persoonlijke middelpunten, van mijn eigen persoonlijke aarde. En je weet, ondanks al de emmers water, toegevoegd aan zoveel flessen wijn, dat er op de hele wereld altijd net die éne advocaat te weinig is. The one and only lawyer die het uiteindelijke verschil zou kunnen maken. Maar zelfs John Denver zong het al:'Some days are diamonds, some days are stones.'
En ja, wat baten kaars en bril, als . . . . . . (??)
Enfin . . . soit . . . . . .
Maar 'Thanks Heaven': de algehele turbulentie wordt toch af en toe doorbroken door Johannes Brahms, Anton Brückner, Antonin Dvorak, Gustav Mahler. Door het Adagio van Samuel Barber, Arvo Pärt, het Concierto de Aranjuez, Dmitri Shostakowitch, de 'Symphonie Fantastique' van Hector Berlioz, de 'Pathétique' van Pjotr Illich Tchaikowski.
Ik, ERWEE, had mijn leven zodanig willen organiseren dat het begrip 'alleen-zijn', als daar al sprake van was, gecultiveerd zou worden. Ik had willen kunnen leven in een volstrekte afzondering. Ik wilde geen deelnemer zijn aan welke grachtengordel dan ook. Ik wilde er niet bijhoren. Bij geen enkele club.
Het mysterie: wie is die vent eigenlijk?, had zodoende misschien een voedingsbodem kunnen vinden . . . Ik wilde een monnik zijn, zittend in een spelonk, ergens halverwege op een berg in Tibet. Men moest mij niét makkelijk kunnen vinden.
Enfin . . . soit . . . . . .
Ik behoor dan ook tot het soort mensen dat niét gelukkig kan zijn. Ziek van altijddurende onrust en ziek van alle vormen van brainwashing. Het liefst zou ik stomdronken willen zijn. En slapend en afwezig. Mijn karakter is een labyrint. Ik ben rusteloos, onzeker van aard en melancholiek.
Het énige dat ik niet van plan ben is zelfmoord plegen. Daar heb ik gewoon de psychische instelling niet voor.
Ook al zijn er momenten van allergrootste wanhoop, ook al zit ik diep onder de grond vanwege de vreselijkste ellende: toch zal ik niet naar het dorp rijden om een touw of om een pistool te gaan kopen. Men zal mij niet uit een dakgoot zien springen. (Al die smurrie!!!)
feedback van andere lezers- togu_hang
je hebt overschot Erwee ... en van dat gelijk moogt ge mij een stukske geven :):) alleenzaamheid kan purgerend werken ... vandaar de drank dus :)
groetjes
ERWEE: zal er iets van doormailen *wink*
ik volg! - SabineLuypaert
triestier deel in deze anders plezante reeks. die derde strofe hakt er ook nog nekeer in hier,
ja soms is dat gevoel van stomdronken willen zijn wel een goei uitlaat zo he, enkel, ge krijgt er zo koppijn van (smile), veel beter idee trouwens af en toe. en ja 't is waar Denver was ne slimme mens, die heeft wel meer silimme dingen gezegd (smile)
ERWEE: het mag veel duidelijk maken, dat gehakt
den Denver ... ook nen John dus h? *lol*
Zeer bedankt alweer! - dichtduvel
ik volg innerchild, grtz, j
ERWEE: en doe dan een fles wodka bij dat mandje van innerchild, tegen de kou zo
ZEER bedankt maat Jef! - yrsa
ik sluit me bij innerchild en dichtduvel aan :-p
ERWEE: dan ben je in goed gezelschap *wink*
Zeer bedankt voor de lezing. - Wee
Eén van de mooiste stukjes die ik (tot nu toe) van je gelezen heb, en ernstig herkenbaar.
Ik wil ook maar niet gelukkig zijn :( En die ééuwige onrust ...
x
ERWEE: Puur drama. Maar geen koord. - innerchild
Ik zie jou wel als monnik zitten in een spelonk, ergens halverwege op een berg in Tibet.
Ik kom je wel een mandje eten brengen ...
ERWEE: En breng gelijk een ?ar flessen dry gin mee tegen de kou *wink*
Zeer bedankt voor de lezing hoor! - muis
Yep! Alleen zijn is niet gelijk aan eenzaam zijn.
Alleen zijn heeft veel voordelen....geloof me maar...
groetjes
ERWEE: Niet komen klagen hé :PPP *wink*
Ik ga ne keer zien naar de volgende.
|
