|
< terug
Boekvoorstelling 1/2
De ochtendlijke vergadering kende een hectisch einde. Ik slingerde de adjunct-directeur naar zijn bullenbakkenkop: 'If you want war, you can have war.' Waarop de adjunct-directeur met de staart tussen zijn benen het lokaal verliet.
Eerder dan verwacht zat ik bij Ivan, zeer dierbare vriend over decennia. Elvire, the lady of the house, had met zorg voor een even prima als eenvoudig middagmaal gezorgd. Een bord snert, Haspengouwse patatten zonder katarakt, twee repen vis en spinazie in roomsaus.
Er viel veel te bespreken maar aan alle gezwam komt een einde. Het echtpaar ging op weg om de verjaardag van een kleindochter te vieren. Zelf moest ik een afstand zien te overbruggen naar het treinstation van de strikt persoonlijke provinciehoofdplaats. Op de affiche met de vertrekuren koos ik een trein die me rechtstreeks richting een andere provinciale hoofdstad brengen zou.
Evenwel dient medegerekend te worden dat de machinist van dienst toch een keer of veertien halt hield vooraleer ik om ongeveer 17:00 uur arriveerde waar ik wezen moest.
Met voorbedachten rade was ik daar te vroeg. Ik had gepland doorheen een paar straten te gaan wandelen, alvorens mijn goede maat Polle weer te zien. De Polle kon maar weg uit de job om zes uur. Na het stappen besloot ik de innerlijke mens te gaan versterken, keerde daarom terug naar het station.
In het gebouw sla ik een gang in richting restauratie en hoor zijdelings in het geroezemoes van mensen een stem roepen: "Erweeee!, ERWEEEEE!!!" Een flits: Wie kent mij hier? en Wie kent er hier mijn pseudo?
De roeper bezigt eveneens de WH-site als de muze hem genadig is en een beetje meewil, hij bleek mij herkend te hebben aan mijn hoed, symbool van status. Na drie zinnen kefte de puppyjongen iets met betrekking tot Sofie. Over Sofie niks dan goeds, wat mij betreft. En meer, als je 't mij op de man af vragen zou. Laat die vragenstellerij evenwel maar. De kans is groot dat ik niet meer weten zou van ophouden. Anderzijds zou het openbreken van mijn bek ook best als gevolg kunnen hebben dat ik ga zwijgen als vermoord. Zwijgen in alle talen is mijn eerste doelstelling indien iemand mij ooit het genadeschot toedient. De puppyjongen moest z'n trein hebben.
Zelf zette ik mijn weg verder, zocht een tafel in een niet te opvallende hoek van de restauratie en koos voor alweer een eenvoudig, doch prima smakende eierpannenkoek met kaas en ham. Of was het met ham alleen? Ik speelde dat naar binnen, betaalde elf euro dertig, verliet de mangerie, liep naar de toiletruimte en voelde dat het voor veertig eurocent allemaal goed kwam.
De Polle stond intussen aan de ingang van het station te wachten. Als de Polle iemand staat op te wachten aan het station van zijn strikt persoonlijke provinciehoofdplaats, doe ie dat steeds in de gekende Geef acht!-houding. Ooit heeft de Polle nog studies gedaan aan de Militaite school. Zo'n opleiding blijft er natuurlijk voor eeuwig en een dag inzitten.
Tram 4 brengt ons tot op wandelafstand van de sporthal waar hedenavond de boekvoorstelling doorgaat van de nieuwe roman van de Vlaamse schrijver die vlugger schrijft dan ik hem lezen kan. We dronken een pint en een cola en nog een pint en een cola, waarna we besloten de eigenlijke ruimte te betreden waar de mensen van de organiserende boekenzaak bezig waren de nieuwbakken roman op een klaarstaande tafel te plaatsen in torentjes van steeds zes exemplaren. Naast de nieuwe titel van de Vlaamse schrijver die het laatste woord nog niet op papier gezet heeft, eveneens vroeger werk in een nog niet eerder gezien kleedje.
De Polle drinkt een cola, ik een pint. De Polle drinkt nog een cola, ik ook. In de deuropening verschijnt de lieve vrouw van de schrijver. Zal ze mij na een vorige ontmoeting, zo'n half jaar geleden, nog weten te herkennen?
In het bijzijn van de vrouw van de Vlaamse schrijver die meer doet voor zijn lezers dan een bekende winkelketen ooit doen zou voor z'n klanten, de aangekondigde Vlaamse actrice. Vorige maandag kreeg deze knappe meid het Antwerpse Sportpaleis nog plat door het publiekelijk tonen van haar goede doelen. Hier moest ze in alle sérieux haar tekst nog oefenen. De vrouw van de Vlaamse schrijver bedacht de mensen van de boekenzaak en de uitgeverij met de meest hartelijke welkomstzoenen.
De Polle had inmiddels geen woorden voor de meest knappe actrice der Lage Landen bij de Zee. Aangenomen mag worden dat ook ikzelf geen woorden had bij het in real aanschouwen van de meest knappe actrice van de Lage Landen bij de Zee.
Ter verpozing tijdens deze schrijverij zal ik thans eerst een paar ferme slokken van het strikt persoonlijke natuurlijke mineraalwater tot mij nemen gaan. Maar de woorden blijven komen als waren ze ontstuitbaar.
Het volk kwam stilaan opdagen. Dan stapte de vrouw van de Vlaamse schrijver die zelf ook niet snel te stuiten is op enkele mensen in onze omgeving toe. Een plastic doos in de frêle handen. Polle kreeg twee drankjetons. Ik kreeg er eveneens twee, rijkte gelijk de vrouw van de schrijver de rechterhand. Zelden heb ik een schrijversvrouw zo hartelijk weten lachen in mijn richting. Daarbij gaf ze, eveneens met een stevige handdruk, brede smile en tintelende ogen, olijk toe mij reeds gezien en herkend te hebben.
Van dit moment maakte ik tevens gebruik om haar te vragen hoe het nog gesteld was met de nieuwe antieke kast die het echtpaar in het voorbije najaar aangekocht had. Dit ontlokte bij de lieve vrouw van de Vlaamse schrijver die zelden om een quote met seksuele inslag verlegen zit, een meer dan gulle lach. 'Oh, die kast staat prima waar ze staan moet. Ik heb ze net vorige week nog een ferme boenbeurt gegeven.' Ze stapte naar andere aanwezigen om de drankjetons te bedelen.
En daar verscheen de Vlaamse zanger die het Izegemse dialect zo geweldig machtig is, dat zingen in het Hasselts dialect niet het minste nut zou hebben. Polle was intussen reeds overgegaan tot de aankoop van de nieuwe roman van de Vlaamse schrijver die nooit zijn huis uitkomt voor het afleggen van winkelbezoeken. Daar heeft de schrijver met name zijn lieve vrouw voor.
Was de schrijver inmiddels reeds aanwezig? Indien ik reeds melding gemaakt heb van zijn aanwezigheid, dan zat ie dus naast de jonge knappe Vlaamse actrice die vorige maandag het Antwerpse Sportpaleis geheel had weten plat te krijgen door het showen harer goede doelen. Indien ik tot dusver nog geen melding gemaakt heb van de aanwezigheid van de schrijver, dan is hij zonet die zaal binnengekomen en heeft plaats genomen op de stoel naast de knappe actrice die straks de avond zou inleiden, nadat ze haar tekst voldoende onder de mooie knieën had. Knieën? Knietjes dus.
Enkele meters van mij af Olivier Deschacht. Linksachter van het diep in de put zittende RSC Anderlecht. Wat kunnen zo'n profs toch zuinig van een Cola Light nippen?
Zelf had ik na de aankoop van de Polle ook twee exemplaren aangeschaft van het nieuwe boek van de Vlaamse schrijver waar geen kapper met zijn jatten aankomt. Het zou zo'n kapper danig kunnen tegenvallen: het haar van de schrijver beroeren. 't Is alweer een job voor de lieve vrouw van de schrijver en zij doet dat met zoveel plezier dat daar achteraf ontegensprekelijk de beste seks van komt.
=Gelieve aub. beide delen te lezen=
feedback van andere lezers- dichtduvel
puik, polle
ERWEE: zie maar ne keer naar deel 2 en hoe de polle zijne gang gaat
Zeer bedankt Jef! - SabineLuypaert
patatjes zonder katarakt :lol: das ne leuke en hebde gij ne preudo??? echt?? is dat den overtreffende trap van ne pseudo??? Groot kerieus nu wie daar zijn goede doelen liet zien aan sportpaleiskijkend cultuurvlaanderen natuurlijk. Plant van 't lachen met dit zoevend relaas (smile) dat erg filmistsiche beelden oproept. rest me just één vraagske, schoon knieën??? BESTAAT DAT???
ERWEE: *LOL*
de preudo efkes naar de specialist gestuurd
awel, lien van de kelder moest voor mijn lijfblad uit de kleren, paniek achteraf omdat ze haar kleedkamer ne meer vinden kon
schoon knie?n bestaan zinne, als ze met onregelmatige regelmaat in 't bad mogen *wink*
ZEER bedankt ook hier alweer!
|
