|
< terug
de geur van zomernachten zet aan tot trio's
Cybil en ik zijn uit met vrienden. We zitten buiten op een terras, iedereen in flinterdunne strandkledij, de nacht is warm genoeg.
We zijn met zijn allen behoorlijke dronken. De gecombineerde roes van te veel drank, vrolijk samenzijn, het warme deken van de zomer en, voor dit late uur, erg wakkere hormonen.
Ik ben zo boven mijn theewater dat ik bierglazen door de straat gooi. Deze verandert al snel in een soort openbare glasbak.
De uitbater van het café reageert wonderwel op deze aanslag op zijn inboedel. Hij stelt mij een bezem ter hand en ik moet vegen. Hij wil geen problemen krijgen met chaffeurs die hun banden lek rijden voor zijn café.
Meer vraagt hij niet. Ik veeg met de glimlach de scherven bijeen op een hoopje. Het glinsterende bergje lijkt mij een symbool voor mijn imploderende relatie.
Als ik na mijn veegwerk het gezelschap terug opzoek, zie ik Cybil kussen met een vriendin van d'r. Liesbeth heet ze.
Liesbeth ziet mij en zegt poeslief: 'Niet boos zijn, goed? Niet boos zijn op haar. Als het met een meisje is, kan het geen kwaad toch?'
Ik verzeker haar dat ik niet boos zal zijn. Ze kussen verder. Ons gezelschap weet niet wat er gebeurt en probeert zo luchtig mogelijk verder te babbelen.
Cybil verbreekt soms het contact met de lippen van haar blonde vriendin, een frisse, erg vrouwelijke, verschijning, om mij te kussen. Allicht om mij geen uitgesloten gevoel te geven.
Liesbeth blikt af en toe over de schouder van Cybil om mij te paaien.
Ik ben eerlijk gezegd te dronken om te reageren en ik ben niet van zin om tegenover onze vrienden een scène te maken.
Een van hen, de enige die nog nuchter is, voelt aan dat ik dit helemaal niet zo ok vind als ik laat uitschijnen. Ik zie in zijn blik dat wat hier voor mijn ogen plaats vindt, bad news is.
Zijn medelijden doet mij pijn en ik schuifel ongemakkelijk over mijn stoel. Ik wil laten uitschijnen dat er helemaal niets aan de hand is.
De ogen van de twee meisjes vallen op nog een andere prooi. Een erg lieve meid die op de schoot van haar vriend zit.
Liesbeth en Cybil nodigen haar uit om mee te doen.
Ik kan merken dat het meisje er wel voor te vinden is, maar haar vriend verbiedt het haar.
Als een jongen uit het gezelschap, een zuur geval, eentje die altijd in het zwart gekleed gaat en nooit glimlacht, opmerkt dat zijn vriendin duidelijk zin heeft, reageert de jongen woedend.
Hij duwt zijn vriendin van zich af en grijpt een stoel om de zuurpruim te lijf te gaan.
Cybil en Liesbeth springen gelijktijdig recht. Mijn lief trekt mij bij de hand van mijn stoel en weg zijn wij.
Ik loop tussen de twee meisjes in. Mijn armen rond hun schouders geslagen.
Als Cybil zegt: 'Kom we gaan elkaar verwennen', besef ik nog altijd niet dat het haar menens is.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Liesje
een ander meisje kussen... doet me denken aan vele jaren terug... een geslaagde weddenschap voor een bak bier, terwijl ik absoluut geen bier lust (schaterlach)
pisatelj: dit had niks met een weddenschap te maken
wel met te veel willen meemaken...
Merci voor de reactie!
|
