Volg ons op facebook
|
< terug
bakvis schrijft brief
Hallo lieve Anja,
Hoe maak je het? Het spijt mij dat ik zo lang niet geschreven heb, maar ik heb het dan ook ongelofelijk druk. Met kerstmis in aantocht is het hier een gekkenhuis. Dus vergeef mij als ik soms even de draad kwijtraak, maar je verliest je hoofd hier gewoon. En er is nog zoveel te doen! Er moet nog eten gekocht worden en de koks moeten het nog deftig klaarmaken, want Jezus, zijn dat een stel niksnutten bij elkaar. Je mag al blij zijn als ze er in slagen 's ochtends een eitje voor je te bakken. Mathilde van de Larinka's zei laatst ook al dat goed personeel de laatste tijd zo moeilijk te vinden is. En dat is er niet om gelogen, want bij de Larinka's zijn de portiers werkelijk een bende onbeschofteriken. Ze nemen je hoed nog geeneens aan.
Genoeg daarover, want ik wind mij zo al genoeg op. Om verder te gaan: er moeten nodig nieuwe tafelkleden gekocht worden, want wist je dat die dit jaar rood moeten zijn? Dat heeft Gerda, van de Zhoekovski's gezegd, en die kan het weten, want die is bij de Tsaar zelf op bezoek geweest. Alleen hebben wij echt alle mogelijke tafelkleden in huis, in alle mogelijke kleuren, maar natuurlijk geen rode. Zou je niet gek worden? Dus die moeten zo snel mogelijk gekocht worden.
Volgende punt: de wijnen. Papa heeft een enorme wijnvoorraad aangelegd, maar dat is nog niks, hoe gaan we in godsnaam beslissen welke we nemen bij welke gang? Joera zei dat we met Chablis moesten beginnen. Maar je kan toch helemaal niet met Chablis beginnen met Kerst? En toch zeker niet als de tafelkleden al rood zijn. Dus zeg ik, consequent zijn en voor rood gaan. Maar nee, Joera was niet akkoord, die kleine tiran wil natuurlijk witte. Papa was het gauw beu en nu drinken we bij de eerste gang rosé. Ik weet wel al zeker dat de buren zich daarover zullen vermaken.
Een ellende, toch, een ellende! Goed, da's de wijn en we zullen het er mee doen. Dan, het bestek. Nemen we oma's oude zilver, of nemen we het nieuwe dat oom Kolja ons geschonken heeft, toen ie weer was uit Engeland. Ik zeg tegen mama: laat ons het nieuwe nemen, dat is eens wat anders. Was mama natuurlijk helemaal de put van in, zegt ze, helemaal over haar toeren: je oma draait zich om in haar graf! Dus dat wordt het oude. Ho, net komt Helena zeggen dat Mira niet van zin is aan tafel te komen, zogenaamd omdat ze haar blauwe jurk niet mag dragen, maar werkelijk alleen om mij te pesten, want zo is ze. Dus die blijft de hele avond op haar kamer zitten. Wat zullen de buren daar van zeggen? O , ik voel dat ik ga schelden of wenen of beide.
Kalm, kalm, Sonja, alles komt goed. Volgende punt: vragen we de gasten eerst in de salon of we gaan we maar gelijk aan tafel. Ik vind dat we maar beter meteen aan tafel kunnen gaan, want van al dat gepalaver in de salon krijg ik hoofdpijn, vooral als ze beginnen roken. En als Matej Pavlovitsj aan zijn verhaaltjes over de krimoorlog begint, dan zijn we nog niet thuis. Om van Gregorij Simjonevitsj nog te zwijgen, want die valt dan vast in slaap en begint dan zo te snurken dat de ramen er gaan van trillen. Maar naar mij wil natuurlijk weer niemand luisteren. Nee, papa zegt dat het geen pas heeft om de mensen zomaar zonder boe of ba aan tafel te jagen. Dat je zo geen mensen ontvangt. Och, ik haat het.
Dan, kleren. Wat zal ik nou dragen? Ik heb echt helemaal niks om te dragen. Al mijn jurken zijn zo saai. Mama wordt dol bij het minste decolleté. Zo'n kwezel. Ik zou mijn groene linten kunnen dragen en mijn amberkleurige japon, of denk je dat die meer bij Pasen past? Zal ik mijn paarse jurk dragen met die karmozijnrode overgooier, die Wanka voor mij meegebracht heeft uit Parijs? Of denk je dat er dan te veel rood is? Ach, dat kerstmis is me toch een kwelling!
Juist, voor ik het vergeet, wist je al dat Inaïda Poegatsjova, de vrouw van de chef van politie en Werda Michailova, de vrouw van de kolonel, vlammende ruzie hebben? Echt waar, dat was me een gedoe! Je gelooft je oren niet. Werda was op visite gegaan bij Inaïda om thee te drinken, zoals ze vaak doen. Nou zijn ze in gesprek en dan flapt Werda er uit dat haar servies toch mooier is dan dat van Inaïda. Waarop Werda zegt dat ze gewoon jaloers is, omdat zij van haar altijd veel duurdere kleren krijgt van d'r man, dan Inaïda. En toen heeft Inaïda gezegd dat haar man tenminste eerlijk werkt voor zijn boterham. Toen wilde Werda natuurlijk weten wat ze daarmee wel wou insinueren.
Nou, toen zei Inaïda dat Werda's man zich rijk pikt en in wel twintig schandalen tegelijk verwikkeld zit. En toen heeft Werda een theekopje stuk geslagen op Inaïda's hoofd. Sindsdien spreken ze niet meer tegen elkaar. Dat komt er ook nog eens bij. Want welke van de twee zullen we uitnodigen? Je kan ze toch niet beiden vragen, want dan heb je de gasten meteen verdeeld in twee kampen en als je er maar één vraagt heb je ook heibel.
Stel nou dat we alleen Inaïda vragen met haar man. Dan weet je al zeker dat Tanja, de vrouw van Dirk, de tapijtenhandelaar afbelt, want da's de beste vriendin van Werda. En als je alleen Werda vraagt dan kan je wel vergeten dat baron Horwitz komt, want die is daar kind aan huis. Een dilemma! Mama vindt dat we ze maar beide moeten vragen en hopen dat ze alle twee afbellen. Alsof dat gebeurt! Anja, lieverd, schrijf mij alsjeblieft hoe het er aan toe gaat daar bij jou, want hier moet je wel compleet krankjorum worden!
O ja, wist je wat ik van papa gekregen heb voor mijn verjaardag? Een pony met bijpassende koets! Goed he? Als je komt, moeten we maar een ritje maken. Nou, ik laat je.
Liefs,
Je vriendin Sonja.
feedback van andere lezers- JC
vraag ze maar alletwee, ambiance gegarandeerd
pisatelj: haha
Goeie tip!
|
