Volg ons op facebook
|
< terug
poging tot komedie/slot, waar precies niemand zit op te wachten :-)
Lore start, valt stil, start en valt stil. 'Rustiger, Lore, je bent te zenuwachtig.', sust vader. Ze probeert het nog een keer en dan zijn ze hun straat uit. 'Wat is er met Teddy?', vraagt vader aan Claire. 'Euh, geen idee, hij voelt zich de laatste tijd nogal moe. Misschien examenstress.', zegt ze zo nonchalant mogelijk. 'Het kan ook ijzertekort zijn, dat heb je vaak bij vegetariërs.', gist vader. 'Pa, Teddy is geen vegetariër.' , reageert Claire geërgerd, 'Waarom denk je dat?' Pa haalt zijn schouders op: 'Nou, gewoon, hij kleedt zich zo vreemd.'
Terwijl vader druk in gesprek is met zijn jongste dochter op de achterbank, let hij natuurlijk niet op de baan. Lore is een hobbelige landweg ingeslagen. Opeens wipt er een konijntje van tussen de struiken. Lore panikeert, wil remmen, maar vergist zich van pedaal en geeft gas. De inzittenden horen een vreemd krakend geluid. Lore remt nu wel. Ze bedekt haar ogen met haar handen. 'Nee, nee, dit is niet gebeurd. Dit kan niet waar zijn. Papa zeg dat het niet waar is.', ratelt ze aan één stuk door. Vader kijkt in de achteruitkijkspiegel. 'Morsdood.', besluit hij. Foute woordkeuze zo blijkt. Lore wordt hysterisch. Ze sleurt aan haar veiligheidsgordel en wil uitstappen. Pa wil haar tegenhouden. Het lukt niet. Lore ontkomt en loopt terug. Ze knielt bij het levenloze konijntje. 'Sorry, sorry, sorry', zegt ze. Ze strekt haar hand uit om het dode diertje te strelen. Dan ziet ze dat het linkeroog van het konijntje uit de kas hangt en dat zijn ingewanden breed uitgesmeerd zijn over het grind. 'Jakkes, walgelijk. Ik wil weg van hier.' Meteen springt Lore recht. Ze duikt vliegensvlug de auto in en scheurt er vandoor. Pas driehonderd meter verder, ziet ze haar familie in de spiegel. Ze rennen achter haar aan, terwijl ze druk met de armen zwaaien. Ze stopt en draait het raampje naar beneden. 'Sorry, ik was even de kluts kwijt.' Vader weet niet wat hij daar moet op zeggen. Opeens horen ze een doffe plof. Alle ogen zijn op Teddy gericht. Het sprintje heeft hem geen deugd gedaan. Hij ligt languit in het gras en beweegt niet meer. Claire en vader sleuren hem de achterbank op. Vader kijkt bedenkelijk:'Examenstress, zeg je. School ligt die jongen wel heel nauw aan het hart.' Claire stapt in en zwijgt. Ze neemt Teddy's hoofd op schoot. Die komt tot bewustzijn:'Gaan we vozen, schat, vozen in het hooi en kikkers vangen en levend in de microgolf stoppen? BOEM! Op één gram kun je niet staan. Geef nog een vijfje. De grote rups. 's Nachts ben ik bang van de grote rups. Claire, ik ben bang. Er loopt een woelrat in mijn hoofd.' Daarna is hij terug uitgeteld. Pa kijkt boos om naar Claire. Ze doet alsof ze niets merkt en tuurt uit het raam.
Enkele verkeerde afslagen verder, komt het viertal toch in de stad aan. 'Dat heb je flink gedaan. Ik ben trots op je.', zegt vader. Lore straalt. Ze ontspant. 'We kunnen iets gaan drinken.', stelt vader voor, 'Maar waar?' 'In de Eenhoorn?', vraagt Lore met een onschuldig stemmetje. 'Toevallig net naast die winkel waar ze die mooie spullen hebben.', komt er van de achterbank. Lore drukt het gaspedaal in. Kleine zus wordt achterover gedrukt. 'Rustig', adviseert vader. Ze vertraagt, maar bij een rondpunt gaat het opnieuw mis. Het is zaterdagmiddag, 14u en dus bijzonder druk. Lore moet het rondpunt op, maar telkens er zich een opening voordoet, twijfelt ze. Het duurt te lang naar de zin van vader. 'Nu dan', zegt hij. 'Serieus, Lore, daar kon je rustig tussen.' Vader trommelt ongedurig met zijn vingers op het dashboard. Achter haar beginnen auto's te toeteren. Lore houdt het niet meer. Ze koppelt haar veiligheidsgordel los en klapt het portier open. Haar ogen tranen. 'Ik rijd nooit nog met de auto!', huilt ze onbedaarlijk. Ze steekt de straat over en loopt weg langs de berm. Vader stapt uit en holt mee met zijn vertwijfelde dochter. De auto blijft achter, de twee voorste portiers wagenwijd open. Op de achterbank concludeert Teddy vrolijk:'Met jouw familie valt altijd lol te beleven.' Hij wringt zich naar voor en zet de radio harder. Na twintig seconden headbangen, zegt hij gealarmeerd:'Shit, weer!' Hij draait zijn venstertje open, maar is niet snel genoeg. Niet alle kots komt op straat terecht. Daarna legt hij zich terug bij Claire op schoot. 'Heb jij de grote rups wel eens gezien?' Claire schudt zachtjes van nee. Ze strijkt door zijn haren. 'Slaap nou maar een beetje.' Buiten gaat het toeteren door. Uiteindelijk duikt vader op met Lore. Ze neemt terug plaats achter het stuur. Nu lukt het wel. Vader trekt zijn neus op en vraagt: 'Wat ruikt hier zo zuur?'
Tien minuten later parkeert Lore de wagen op een boogscheut van de Eenhoorn. Samen zoeken ze een tafeltje op. Ze opteren voor een milkshake. Teddy houdt het bij water. Hij verdwijnt twee keer naar het toilet. Vader maakt deze keer geen opmerking. Hij heeft het te druk met zijn eigen probleem. Moeder stuurt hem een bericht: 'Als jullie uit eten gaan, komen jullie er vanavond niet in. Trouwens: kook voortaan zelf, ondankbare stoethaspel!' Vader snapt er niks af. Hij toont het bericht aan zijn dochters. Lore vertelt over de petitie. 'Heeft ze die eindelijk gevonden? Ik heb jullie nog zo gezegd dat het een slecht idee was. Dat ligt te gevoelig.' Lore en Claire houden voet bij stuk. Volgens hen kon het zo echt niet meer verder. Teddy zegt dat hij moeders eten best lekker vindt. Claire wijst hem terecht: 'Alsof jij nog smaakpapillen hebt.' Vader vraagt nieuwsgierig: 'Tasten vegetarische producten je smaakpapillen aan?' Claire krijgt het op haar heupen: 'Pa voor de honderdste keer, Teddy is géén vegetariër.' Pa verontschuldigt zich, 'Mijn excuses. Maar hij kleedt zich ook zo vreemd.'
Lore's gsm rinkelt. Haar vriend. Hij wil weten hoe het rijden vlot.'Kan niet beter, ik had het snel onder de knie.', flapt Lore er uit. Claire en vader kijken elkaar aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Kom je vanavond langs?', wil Lore graag weten. 'Is het je moeder die kookt?', vraagt de vriend. 'Het ziet er niet naar uit.', stelt Lore hem gerust. 'Leuk, tot vanavond!'
Zij haakt in, vader krijgt een nieuw bericht. 'De kookpotten staan al op e-bay. Jullie zien maar.' Pa schudt triest zijn hoofd, 'Ik wist het, zoiets schiet bij haar in het verkeerde keelgat.'
Ze ronden af. 'Wat doen we?', vraagt Liese bij het buitengaan. 'Naar huis, de brokken lijmen.', zegt vader sip. 'Misschien moet je iets voor haar meenemen.', suggereert Lore., 'Hier naast hebben ze leuke spullen.' Drie kwartier later wandelen ze naar de auto met nieuwe laarzen voor Lore, een jurk voor Claire en een handtas voor moeder. Op de terugweg neemt vader het stuur over. Het verkeer is er niet rustiger op geworden. Als ze thuis aankomen, vraagt Claire: 'Hoe krijgen we straks eten op tafel zonder dat er bloed vloeit?' 'Als moeder die tas ziet, draait ze wel bij', zegt Lore. 'Ik wil niet dat ze boos is, maar ik wil ook niet dat ze kookt.' , gaat Claire verder. 'We vinden wel een oplossing', besluit Lore.
Moeder is in de wolken met de tas. Ze houdt meteen op met haar kookgerei in dozen te stoppen. Lore en Claire brengen subtiel aan dat zij vanavond eens zullen koken. Moeder en vader gaan gezellig in de zetel zitten. Claire stopt Teddy in bed. Zijn tanden slaan op elkaar en hij rilt van de kou. Als ze met hem de trap opgaat, zegt hij: 'Ik hoop dat ik niet van de grote rups droom.' De bel weerklinkt. Lore komt de keuken uitgelopen. Haar vriend is gearriveerd. Hij neemt haar in zijn armen en kust haar. 'Ik moest van de buurjongen zeggen dat jullie ezels op hun veranda zitten', zegt hij als hij zijn jas aan de kapstok hangt. Lore maakt een nonchalant gebaar: 'Ik stuur pa er wel even om. Weet jij een goed meeneemrestaurant? Claire en ik hebben beloofd dat we zouden koken.' Haar vriend weet er niet meteen eentje zijn. 'Pizza kan niet, dat valt te veel op. Och, we vinden wel wat.', besluit Lore opgewekt. 'Hoe was jouw zaterdag tot nu toe?', vraagt de vriend. 'Een beetje zoals alle vorige. Misschien iets minder hectisch. Zeg, wil je mijn nieuwe laarzen zien?' De vriend knikt, Lore loopt om de winkeltassen. In de gang botst ze op Claire. 'Hoe gaat het met Teddy?', vraagt Lore. 'Hij slaapt eindelijk. Morgenvroeg is hij wel weer opgeknapt.' Lore rent verder. Opnieuw gaat de bel. Claire doet open. Voor haar staat een politieman: 'Jullie buren melden het bezoek van drie ongenode gasten. In hun keuken.' Claire verzekert hem dat ze er meteen om komt.
Lore's vriend gaat mee. Terwijl ze door de tuin lopen, vraagt hij: 'Waarom zitten al jullie kookpotten in dozen? Verhuisplannen?' Claire schudt van nee. Terwijl ze door de haag duikt, ziet ze op het dak van hun huis Teddy. 'Teddy, wat spook je uit?', roept ze. Als antwoord krijgt ze: 'Ik zoek de grijze dakkabouter. Alleen hij kan mij redden van de grote rups.' Claire draait zich om naar Lore's vriend: 'Haal jij de ezels, ik haal Teddy van het dak af.' De vriend knikt en steekt over naar de buren. Tot zichzelf zegt hij: 'Geweldige familie toch. Altijd lol mee te beleven.' De rest van de avond blijft het rustig.
|
