|
< terug
Het bloedbroederschap VII
Dit deed Tante Sophie's eigenwaarde natuurlijk strelen en haar gemis aan kinderen weer aanwakkeren. Tja, ze hadden al zoveel pogingen ondernomen maar er kwam nooit iets uit de bus. Ach ja, nu was het eigenlijk al te laat om nog aan kinderen te beginnen en trouwens, ze had Arno nog, die maakte haar dagen leefbaar ja zelfs gelukkig. Arno en zijn vrienden verlieten het huis en liepen naar de verzamelplaats waar de anderen al vol ongeduld op hen wachten.
"Zegggg, dat duurde nog al, zei Peter die al een hele tijd wachtte en ook Anna al van de partij.
Miriam, de vrouw van de decaan stond ook al met de fiets in aanslag om naar de vijvers te vertrekken.
"Niet zo hard van stapel lopen Peter, zei Miriam, maar Peter begreep niet wat ze bedoelde en trok een raar gezicht terwijl hij de schouders ophaalde.
Aan de vijvers aangekomen zag Arno voor het eerst al die kreupele bomen die half onder water stonden in een wirwar van struiken en dode boomstronken. Hier en daar zag je een kale tak de lucht in reizen waarop enkele eenden en andere vogels zaten. Midden in het water op een klein verhoogd eilandje stond een grauwe reiger het water af te speuren.
"Goh, wat is het hier mooi mevrouw Miriam, zoiets hebben we niet bij ons in de stad" de anderen keken Arno meewarig aan alsof ze zijn verwondering niet begrepen, voor hen was dit toch normaal.
Arno was een ervaring rijker geworden doordat hij bij Erica achterop de fiets gezeten had en tijdens het rijden haar middel vasthield. Instinctmatig had hij het verschil in lichaamsbouw waargenomen en er gevoelens die hij niet meteen duiden kon ervaren. Hij had zelfs tijdens deze rit zijn handen naar boven bewogen en gemerkt dat daar verdikkingen waren die heerlijk voelden. Erica van haar kant had niet reageert maar zich wel eens even naar hem omgedraaid en hem met een glimlach aangemoedigd.
Ze hadden hun fietsen bij een van de populieren op de grond gegooid en liepen naar een takkenbos waarin een kamp gebouwd was dat van boven afgedekt werd met oude dekens en dennentakken.
"Aha, dat wist ik natuurlijk niet" zij de vrouw van de decaan die natuurlijk hierin een orgie vermoedde
We hadden afgesproken dat we een wandeling rondom de vijver zouden maken. En dat we aan de andere kant van het water waar het pad een t vormt en een weg de bergen in gaat een stukje gaan hardlopen tot waar ik gisteren een lint gespannen heb."
Dieter die nogal dik was had het moeilijk de groep te blijven volgen omdat hij zoals hij zei: niet de juiste schoenen aan had. Nee, dat was het niet, hij zat nu liever met de game boy te spelen of op de tv naar Nickelodeon te kijken want daar wordt je niet moe van.
Erica bleef in de buurt van de Arno en hielp hem om over de smalle padjes waartussen het krioelde van bloot liggende boomwortels. Erica hield even stil en wees Arno naar een grote libel die vlak voor hen roerloos in de lucht bleef hangen om dan ineens over het water heen te scheren. Ze kneep in zijn handen en drukte heel snel een kusje op zijn wang om dan heel even verontschuldigend te giechelen. Ze keek rondom zich om te zien waar mevrouw Miriam liep en drukte nog een kusje op Arno's voorhoofd.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Schattig.
Hoeselaar: Dank je wel leuk dat je me las en het zo beoordeelde - henny
Ondeugende Arno! Hahaha. Orgie zou ik niet in een kinderverhaal gebruiken. De doelgroep is nog iets te jong.
Hoeselaar: Ook hier weer bedankt voor de leerrijke tip - miepe
op hen wachtten
ook Anna was al van de partij
had niet gereageerd
zei de vrouw van de decaan
je bent echt wel een sfeer-schepper, doe maar verder!
Hoeselaar: Dat is ook de bedoeling van mijn verhaal, mag ik je danken voor het trouwe lezen.
Willy
|
