|
< terug
Het bloedbroederschap XII
Dit was het eerste weekend dat het verschrikkelijk regende. Arno verveelde zich enorm en bedacht allerlei mogelijkheden om de dag goed door te komen. Hij had al zijn vrienden uitgenodigd om bij tante te komen spelen. Tante Sophie had er niets op tegen mits op het einde van het bezoek weer alles op die plaats stond als van bij het begin. De regen was in zekere zin een spelbreker. Het regende zo hard dat je onmogelijk tot bij tante Sophie kon lopen zonder klets nat te worden. Tante die haar neefje niets kon afslaan haalde al zijn vriendjes en vriendinnen met de auto op. Iedereen was gewapend met een spelletje want bij tante waren er niet zo veel. Het werd een keitoffe dag voor iedereen en bij het afscheid werden nog een paar volksliedjes gezongen die voor Arno heel nieuw waren. Ja, tante Sophie had zich volledig aan de gewoonten en gebruiken van dit mooie land aangepast. Daarom werd tante ook uitgenodigd op allerlei feestjes en feestelijkheden die dit dorp te bieden had, men zag haar graag komen.
's Avonds bij het naar huis brengen van de kleine gasten vond tante Sophie dat er nogal geheimzinnige verhalen de ronde deden achter in het minibusje, ze moest toch maar eens een hartig woordje met haar neefje spreken, want ze vertrouwde de zaak niet. Dat gefluister en gegiechel leken haar te verdacht om er geen aandacht aan te schenken, maar ze wilde ook niet het vertrouwen in haar neefje ondermijnen en zo zijn krediet verliezen. Tante had zich voorgenomen direct bij het binnenkomen met de deur in huis te vallen om zo de koe bij de horens te kunnen vatten.
Ze had zojuist Dieter als laatste laten uitstappen en vertrok toen ze na een paar honderd meter een harde knal hoorde dat het busje aan de voorzijde deed scheef zakken.
"Ach, ook dat nog"! Riep tante Sophie, ze wist meteen wat er gebeurde, maar nu het donker was in deze striemende regen een wiel verwisselen was wel het laatste wat ze nu wilde doen. Ze nam haar GSM en koos een nummer en wachtte een ogenblik, waarbij ze van ongeduld met haar hand op het stuur sloeg. Er scheen aan de andere kant niemand aanwezig te zijn want het duurde bijna een eeuwigheid eer tante de GSM weer opborg. Ze keek nog eens op de display en koos een ander nummer, maar ook daar vond ze geen respons.
"Kijk nu eens", riep ze kwaad en sloeg nog een keer op het stuur, "het lijkt wel behekst, nu staan we hier op meer dan een kilometer van thuis en er is geen mens die me helpen kan".
Zo had Arno zijn tante nog nooit meegemaakt, hij had altijd gedacht dat Tante Sophie tegen alles opgewassen was en niemand het tegen haar kon opnemen.
"Tja, dan maar te voet tot thuis lopen, er is geen andere mogelijkheid, en we laten de wagen tot morgen hier staan". Ze stapte uit en opende het achterportier om Arno er uit te laten toen er een auto naast hen stopte.
"Hye! Kan ik helpen, is er iets met uw wagen, mevrouw"? Een man van om en nabij de dertig stapte uit en hield zijn jas boven het hoofd en bood zijn hulp aan.
Het regende nog, maar toch niet meer zo hard als zojuist, want de ruitenwissers konden nu het water veel gemakkelijk aan.
"Wat is er aan de hand, mevrouw? Heeft hij u in de steek gelaten. Tja dat wil nu altijd op de meest onmogelijke tijden lukken, en als men dan geen hulp vindt, tja dan ziet het er duister uit. Gelukkig zijn er nog mensen die voor anderen gereed staan". En hij lachte daarbij zijn tanden bloot.
O, ik zie het al, het is uw rechter voorwiel die plat staat, als u me zeggen kunt waar ik het reservewiel vinden kan, kan ik u misschien van dienst zijn".
Met zijn arrogante wijze van optreden sloeg hij bij tante Sophie de bal mis, maar ze dankte de hemel dat nu juist een reddende engel haar te hulp snelde.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Kom maar op met het vervolg..
Hoeselaar: Dank je wel Ghislaine leuk dat je me volgen blijft - yrsa
leuk om op te merken dat je met kleine details aankomt, (zoals met die ruitenwisser) die het verhaal nog completer maken.
ben benieuwd ... :)
Hoeselaar: Dank je wel voor het lezen de goede opbouwende kritiek en de nieuwsgierigheid
Willy - henny
Heel goed vervolg. Nog even de leestekens binnen de aanhalingstekens, alleen de komma mag zo blijven staan.
Hoeselaar: Je bent de eerste die me daarop wijst en daaar wil ik je extra voor danken
Willy
|
