Volg ons op facebook
|
< terug
one-night stand met Braziliaanse straatmuzikant (1)
De zomer was er vroeg bij dat jaar, de avonden waren al lang en helaas naderden ook de examens. Ik kon niet goed studeren in absolute stilte, geïsoleerd op mijn kamertje, waar het vaak leek of de muren mij zouden opslokken of samenpersen zoals ze doen met een autowrak.
Ik trok dus naar mijn favoriete park, waar ook meestal het meeste volk vertoefde en zeker niet alleen studenten. Het was erg warm die dag, maar er was ook een zachte wind die de temperatuur erg draaglijk maakte en je huid zacht leek te strelen.
Onderweg gaf ik mijn ogen goed de kost. Ik hield van Gent als van geen enkele andere stad in België. Voor mij hing er steeds de sfeer van een soort vakantiedorp. Net of de zee nooit verder weg was dan tweehonderd meter. Net voorbij de horizon. Op zulke momenten kon ik de zeelucht wel proeven. Nu nog als ik aan Gent denk, zie ik de zon, alsof het er nooit regende, wat het natuurlijk vaak genoeg deed.
Om mijn favoriete park te bereiken, nam ik opzettelijk een beetje een omweg. Ik wilde langs het water lopen, tot op vandaag weet ik niet te zeggen om welke rivier het ging. Geografie heeft mij nooit kunnen boeien.
Langs het water heerste steeds de meeste rust en hing meest van al de sfeer die ik zocht. Alsof de God van de jeugd zijn kracht liet uitwaaieren over het water en iedereen die dat wilde hartelijk omspoelde.
Ik ging traag voorbij aan de huisjes, stuk voor stuk tot de nok ingericht voor studenten. Op straat stonden versleten tuinmeubelen. Gammele verroeste tafels waar studenten om zaten in flinterdunne strandkledij. Sinds dat jaar was er nieuwe trend: studenten die ei zo na op de rijbaan barbecueden.
De geur van geschroeid vlees leek je in die dagen van overal tegemoet te wiegen. Ik vroeg me af of het soms wel wettelijk toegelaten was. De trend raakte echter al zo snel verspreid, dat het volgens mij geen zin had om het nog te verbieden.
Ik benijdde de groepjes kotgenoten die gezellig samen zaten, wijn aansleepten en borden lieten rondgaan, waarop aangebrande ribstukken lagen. Niet gezond, wel gezellig. Bij ons op kot ging het er net iets minder vakantievol aan toe.
Het stoorde mij dat ik nooit in een grote leuke bende vertoefde. Mijn sociaal contact verliep al te vaak one on one. Alsof ik in een groep niet functioneren kon, alsof ik een los dwarrelende zandkorrel was die op tijd en stond een gezamenlijke duikvlucht nam met een andere korrel op drift, maar nooit een vast onderdeel vormde van een strand of een duin. Er was geen groep waartoe ik behoorde, tenzij de gezichtsloze groep van de groepslozen.
Geen wonder dat mijn hart een beetje groen werd van jaloezie bij het zien van zoveel kameraadschappelijke collectiviteit. Ik liep langs hen, om de zoveel huizen, had je wel een variant van het ondertussen zo bekende tafereel.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Francis
Leest lekker weg en ik kan het me heel goed voorstellen dat je hen benijdt , ik heb zelf 3 en half jaar bij zo n tropische bende gezeten, was vogelvrij maar wel Héél gezellig. (geen studenten trouwens).
pisatelj: Erg leuk detail, merci
me wel niet verwarren met mijn ik-personage, anders kan je vreemde bedenkingen maken als je het vervolg leest - Julien_Maleur
Vlot geschreven en aangenaam om lezen. Wat de waterloop betreft, is er niet veel keuze. Of het gaat om de coupure, verlengd langs de lindeleid (centrum Gent) of het gaat om de watersportbaan aan de Blaarmeersen of de schelde (meer St. Amandsberg). Die huisjes tot de nok ingericht voor studenten, zie ik niet zo goed (wel oude 'koten' van herenhuizen in de omgeving van de Heuvelpoort en St. Pietersplein of in de omgeving van het rectoraat. En ook die trend van barbecuen op straat herinner ik mij zo niet. In het stukje dat ik hier gelezen heb (en graag) herken ik eigenlijk niet echt Gent.
groeten
JM
pisatelj: muinkaai, en de barbecues zijn pas sinds dit jaar in zwang, eerder ook nooit gezien
herkenning van Gent hoeft niet zo echt,
hoop er gewoon sfeer in te stoppen...
Bijzonder zinnige feedback, dank u wel!
William - Mistaker
Wat een toptitel weer! Ik ben benieuwd naar het vervolg, zeker nu ik je reactie op Francis heb gelezen ;-)
G
pisatelj: merci!
Hoop dat het vervolg de verwachtingen inlost.... - Liesje
Mij doet het denken aan het Baudelopark en het beeld wat je schetst zie ik zo voor ogen... Ook ik was vaak meer een vrije vogel en niet een gevangen mus ;-)
pisatelj: dank u
de ik is wel niet ik
slechts ten dele - aquaangel
erg mooi, xx
pisatelj: dank u :-) - sproet
een stijl die ik van jou nog niet kende, maar verrassend knap. vooral de voorlaatste alinea, ik heb ze driemaal herlezen. heel poëtisch; ik ga nu de rest lezen, kan eindelijk terug fb geven;
liefs, sproet :))
pisatelj: ah, leuk dat dat probleem gefixt is, glad to have you back :-)
merci opnieuw voor de erg lovende commentaar!
liefs terug,
William - Klaver4
ik merk net dat ik blijkbaar bij 3 heb ingehaakt op dit verhaal!
Wel grappig: met deze niet gelezen te hebben, heb ik mij gans de rest van het verhaal voor ogen gehad dat je ergens in een andere werelddeel studeerde, als outsider die alles daar gade sloeg...
straf
laatste strofes heb ik mezelf dus ingelepeld, al is daar met jaren verandering in gekomen, maar toch...
mooi
ps: vergeet in al uw drang niet uw citaat van Schiller!
en kwaliteit prevaleert, siempre ! natuurlijk, als ge met bakken die kwaliteit kunt blijven rondstrooien, voor mij niet gelaten zenne ;o)
Liefs
Klaver4
pisatelj: wijze woorden, moet ik zeggen en het is zeker een bedenking die ik mij ook maak.
Maar ik denk dan aan uitspraak van Henry Miller: 'wie wil schrijven, moet schrijven, schrijven, schrijven.'
Je zal trouwens het einde van 'one-night stand etc.' niet vinden op de site, misschien dat ik de volledige passage eens in één keer online zet,
merci wederom voor de reactie, werkt erg ondersteunend,
Groeten,
Pisatelj
|
