|
< terug
De scheiding (11)
Met een zucht van opluchting laat ze zich neer in de diepe kussens van een lege coupé. Ze schopt haar schoenen uit. Deze knelden al de hele tijd. Dan strekt ze behaaglijk haar benen uit en ze nestelt zich als een jonge kat gemakkelijk in de met veloer bedekte zetels. Het duurt niet lang of ze is in een weldoende slaap verzonken. Ze wordt niet wakker als Michel Vandam terugkomt van de restauratiewagen, haar verwonderd aankijkt, dan over haar uitgestrekte benen klimt om zijn eigen plaats opnieuw in te nemen. Ze slaapt rustig verder en is zich onbewust van de onderzoekende blik waarmee hij haar jeugdig lichaam als een wellustig dier taxeert. Ook merkt ze niets van de verandering in zijn blik, als hij na enige tijd dromend voor zich uit blijft staren, ergens naar een punt ver achter haar en niet gedefinieerd.
Van dat alles merkt ze niets. Haar slaap kent de mooiste dromen. Opnieuw ziet ze zichzelf door de velden galopperen op haar zwarte hengst, langs smalle weggetjes en over kaal geoogste akkers. Ze had het paard enkele jaren geleden ten geschenke gekregen van haar tante. Voor haar verjaardag. En in gedachten houdt ze opnieuw halt bij de oude waterput om zich te verfrissen, zoals ze zo dikwijls heeft gedaan, op broeiirig-hete dagen.
Denise houdt van paard rijden. Het geeft haar een heerlijk gevoel te beseffen dat de krachtige hengst aan de minste van haar bevelen gehoorzaamt. Neen! Het is geen krachtmeting! Het dier wordt niet onderworpen. Het is een instinctieve band tussen mens en dier, waardoor dit goddelijke schepsel uit eigen vrije wil en door trouwe vriendschap gedreven, zich aan de wil van zijn meesteres onderwerpt en in volle overgave aan de kleinste druk van haar benen en zit gevolg geeft. Het dier lijkt er wel over te waken dat aan zijn tengere berijdster geen kwaad geschiedt, dat ze zich geen pijn doet. Het is als een relatie waar beiden zich in vol vertrouwen aan elkaar schenken en dit vertrouwen stijgt ver uit boven het vertrouwen dat tussen mensen bestaat. Maar het dier is niet overmeesterd. En soms, wanneer de lente het bloed hitsig maakt, of bij stormachtige herfstdagen, wanneer regen en wind als een gesel door de velden jagen, toont de hengst in driftige bokkensprongen en halsbrekend steigeren zijn kracht, als wil hij aan zijn berijdster zijn onafhankelijkheid tonen. Als Denise dan met vriendelijke vastberadenheid de sporen in zijn flanken drijft en met haar rijzweep door de lucht zwiept, herinnert de hengst zich hun verbond en beantwoordt hij opnieuw aan de vraag van de amazone.
Dit besef van totale eenheid brengt bij Denise een toestand teweeg van ultieme vervoering, waarin de buitenwereld vervaagt en de dagelijkse beslommeringen als niet bestaande verdwijnen.
feedback van andere lezers- hettie35
Blijf het mooi vinden om te lezen,
groetjes Hettie
Julien_Maleur: bedankt voor lezen en appreciatie
vgr Julien - ERWEE
Oké!
deze even bekijken:
Het is als een relatie waar beiden zich in vol vertrouwen aan elkaar schenken en dit vertrouwen stijgt ver uit boven het vertrouwen dat tussen mensen bestaat. =>
Het is als een relatie waar beiden zich in vol vertrouwen aan elkaar schenken. Een vertrouwen dat ver uitstijgt boven het vertrouwen dat tussen mensen bestaat.
Julien_Maleur: Dank je Erwee. Ik zal je tip zeker overwegen.
groeten
JM - sproet
blijft leuk om lezen!
kleine correctie: veloer -->velour / broeiirig -->broeierig
liefs, :))
Julien_Maleur: bedankt voor appreciatie, fb en correctie, sproet.
groeten
JM - henny
Dit is een mooike.
Julien_Maleur: Dank je Henny.
groeten JM
|
