|
< terug
De scheiding (14)
Het is tien over zes als de exprestrein de Nederlandse hoofdstad binnenspoort. De nacht heeft plaats gemaakt voor de dag. De zon straalt de eerste weldoende warmte over het ontwakende Amsterdam, verdrijft de mist van boven de reien. In het station lopen de kuiers heen en weer. Lieden van allerlei slag haasten zich om toch nog hun trein te halen. Het is er een joelende mensenmassa. Michel houdt van deze drukte. Hij praat honderduit tegen Denise, die zich samen met hem, tegen de mensenstroom in, een weg baant naar de uitgang. Denise is heel wat minder blij met deze menigte opeengepakte mensen.
Michel is voor het eerst in Amsterdam. Ook hij ontkomt niet aan de aantrekkingskracht van deze metropool. Op de uurroosters aan de muur leest hij dat de omnibustrein naar Zaandam pas om kwart over acht vertrekt. Hij heeft dus nog dik twee uur de tijd. Wat zal hij ermee doen?
'Dat wordt dan het afscheid' zegt Denise, terwijl de grote glazen uitgangsdeur achter hen automatisch dichtvalt. Michel voelt zich vreemd teleurgesteld. Tijdens de voorbije rit is hij aan de aanwezigheid van Denise gewend geraakt. Het doet pijn dat hij zonder deze jonge vrouw verder zal moeten reizen. Hij houdt van haar gezelschap al kan hij niet precies uitleggen waarom. Hoe haar overtuigen om nog even bij hem te blijven voor zijn afreis naar Zaandam? Ze hebben al ontbeten op de Amsterdamsexpres. Dan bemerkt Michel wat verder een herberg. Wanneer een late klant naar buiten waggelt, klinkt muziek tot op de straat.
'Ik ga dan maar' hoort hij Denise zeggen.
Maar als ze hem ten afscheid haar hand toesteekt, houdt hij deze met beide handen vast.
'Laat ons nog iets drinken. Die herberg daar is open. Mijn trein gaat pas om kwart over acht. Laat ons tot dan nog samen blijven. Je bent toch niet gehaast! Wil je?' vraagt hij.
Denise is met deze uitnodiging best tevreden. Michel bevalt haar wel en ze is lang niet afkerig van een avontuurtje. Maar zoals het een welopgevoede dame past, wil ze niet al te greting op zijn verzoek ingaan. Daarom antwoordt ze, ietwat plagerig:
'Wat zal mijn tante zeggen als ze verneemt dat ik niet onmiddellijk naar haar toe ben gesneld? Dat ik eerst nog met een mooie man op herbergbezoek ben geweest!'
Zonder aarzelen repliceert Michel:
'Die tante van jou zal toch niets te weten komen als je het haar niet zelf vertelt. En waarom zou je dat doen?"
En zoals Denise heeft verwacht blijft Michel aandringen. De jonge vrouw laat zich niet lang smeken en geeft al vlug toe. In een gebaar van vertrouwen legt ze haar hand op zijn arm en samen lopen ze het café binnen. Daar nemen ze plaats in een hoekje bij het raam. Denise bestelt vers geperst appelsiensap. Michel een pint bier. Dan zitten ze zwijgend tegenover elkaar. Michel weet niet goed wat hij zeggen moet. Na korte tijd verbreekt Denise de stilte. Haar vraag is als een mokerslag:
feedback van andere lezers- hettie35
Het gaat steeds naar meer willen lezen toe, dus ik heb nog even te gaan/
Groetjes Hettie
Julien_Maleur: Dat heet aanzet om verder te lezen is voor mij het mooiste compliment. Dank. groetjes Julien - lief
ook midden in het verhaal gedoken Julien maar wat ik lees
smaakt naar meer...
liefs
Julien_Maleur: dank je, Lief. Er komt zeker meer.
groeten
JM - sproet
ik blijf het graag lezen, maar dit is voorspelbaar, maar waarschijnlijk ook noodzakelijk om schrijven.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je, Sproet, voor fb. Als men veel leest kan men soms aanvoelen wat komen gaat, maar dat is niet te vermijden. Een verhaal moet nu eenmaal zijn verloop hebben.
Mvg
JM - ERWEE
Hoe haar overtuigen om nog even bij hem te blijven de tijd die hem rest voor de afreis naar Zaandam? => Hoe haar overtuigen om nog even bij hem te blijven TIJDENS de tijd die hem rest voor ZIJN afreis naar Zaandam? of korter:
Hoe haar overtuigen om nog even bij hem te blijven voor z'n afreis naar Zaandam?
... klinkt DE muziek tot op de straat.
Haar vraag is als een mokerslag: => zou eindigen met een punt, die vraag is toch nog een open gegeven, maar ik lees ze zo meteen.
Laat ons tot dan nog samen blijven. => Laat ons tot dan nog maar even samen blijven. (?)
... wil ze niet al te greting op zijn verzoek ... => gretig
Julien_Maleur: Dank voor appreciatie en tips. Ik neem dat mee in overweging.
groeten
JM - henny
Erwee gaf goede tips en ik ga kijken wat haar vraag was.
Julien_Maleur: Tips zijn altijd welkom, maar de eindbeslissing ligt uiteindelijk bij mij als schrijver.
groetjes
JM
|
