writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

de eerste kus van een niet-prooi

door pisatelj

Ik stel haar gerust. 'Die poolbal zit er voor niets tussen.' Ze streelt met haar hand over mijn rug. Ik grijp haar vrije hand en loop met haar naar mijn bed. Daar liggen we op onze zij, mijn hoofd tegen haar borstkas. Ze aait door mijn haar en maakt het los. 'Dat wil ik al weken doen', zegt ze. Ik begin terug te snikken.

'Wat scheelt er toch?, vraagt ze. Haar woorden klinken buitengewoon lief. 'Ik kan het niet zeggen', piep ik met overslaande stem. 'Probeer het. Ik luister', dringt ze aan. 'Ik ben een slecht mens, zeg ik, 'een heel slecht mens. En nu word ik gestraft. Ik kan 's morgens mijn bed niet meer uit. Mijn concentratie is weg. Ik ben bang van mijn eigen schaduw.'

Terwijl ik mijn wangen droogwrijf tegen haar wangen bedenk ik dat ik nu ook al janken als versiertruck hanteer, nog even en ik poseer mij als homo om aan tieten te mogen voelen. 'Rustig maar', zegt ze, 'rustig maar.' Ze kust me op mijn voorhoofd. Ik kijk op in haar ogen. Onze lippen doen gelijktijdig een verslindende uitval. Haar onervarenheid is overduidelijk, maar ze is er op gebrand. Ze bijt zelfs.

Mijn hemd gaat uit. Haar handen schuren traag en hard over mijn ontblote lichaam. Ik vind het wel iets hebben, maar ik betwijfel of dit nou de oplossing is. Ze zegt dat ze niet verwachtte dat ik op haar zou vallen. Gewend om in zulke situaties te paaien, fluister ik automatisch: 'Het enige wat me tegenhield, is dat je achttien bent.' Ze lacht hardop. 'Ik ben zeventien. Pedofiel.'

Ze zegt dat ik haar meteen al opgevallen was, ze had het erg leuk gevonden toen ik haar nummer vroeg. Dat ik een vrouwenzot ben, schrikt haar af, maar trekt haar tegelijk ook aan. Ze blijft de hele nacht bij me. Ik penetreer haar niet. Dat vindt ze wat veel ineens. Ze heeft net voor het eerst gekust.

Die informatie komt als een verrassing, ik ben de eerste waarmee ze tongzoent, lekker, nu weet ik zeker dat ik voor altijd in haar geheugen hetzij gegrift hetzij gebrandmerkt zal zijn. Uiteindelijk liggen we naakt in elkaars armen. Momenten van rust en passie wisselen elkaar af.

Hoewel, passie in haar fysieke vorm dan, want op dit moment voel ik niets. Enkel honger, honger naar een vrouwenlichaam, een vrouwelijke stem, het zuigen aan tepels, de aanrakingen van een vrouwelijke hand, van fijne vrouwelijke vingers. Die dingen schenkt ze me in overvloed. Ik val in slaap bij haar doorratelende stem en ik ontwaak met haar strelende vingers op mijn gezicht.

Een kwartier lang veins ik dat ik nog slaap, zij streelt lustig verder. De talgklieren in mijn huid worden aardig gestimuleerd, bedenk ik, maar ik laat haar begaan. Uiteindelijk krijg ik zin om iemand blij te maken. Ik kus haar wild, op haar wangen en in haar nek. Ze kruipt dichter naar me toe. Het voelt best goed. De passie blijft altijd de zelfde, alleen de vrouwen wisselen.

We staan op en eten samen een boterham. Eva heeft geen kot, dus ik stap met haar mee naar het station. Vrouwen vergezellen tot aan de trein, kun je daar je beroep van maken? Ja, als taxichauffeur. Dringend tijd dat ik mijn rijbewijs haal.

Ze haalt haar trein nog net. Ik loop terug. Is dit de oplossing? Een nieuwe relatie met een zeventienjarige? Laat ik niet vergeten dat Cybil op seksvlak al aardig ingereden is en ze is ook het slikken gewend. Cybil is mijn dagelijks brood in bed. Geen delicatesse misschien, maar wel degelijk basisvoedsel.

Vrienden bewonderen mij om mijn aanpak, omdat Cybil nooit wat te weten komt. Van misplaatste bewondering gesproken. Ik denk aan Matthijs, mijn beste vriend, misschien wel mijn enige vriend. Ik benijd hem om zijn onschuld. Met hem komt het wel goed.Die jongen is integer, heeft een hart van goud. Niet de beste kwaliteiten voor een rokkenjager, maar wat geeft dat uiteindelijk?

Op een dag komt hij een aardige meid tegen en dan zal hij haar correct behandelen, zich gedragen als een man. En hij zal gelukkig zijn. Zich tevreden stellen met één, want één is genoeg, zegt hij. Hij zal niet gevaarlijk aanmodderen als ik, want de enige ziel die achteraf lelijk bekrast achter blijft, is die van mij.

Op de terugweg van het station loop ik even om. Als altruïst heb ik een verzetje nodig na de job. Ik ga naar Cybil om de aanblik van een niet-prooi van me af te spoelen in haar hoogblonde poes. Haar poes die altijd zin heeft en die we Azraël gedoopt hebben.

Ik kom haar kamer binnen en zonder een woord te zeggen, bestorm ik haar. Ze legt mijn lul tussen haar vrij omvangrijke borsten en raakt bloedgeil van de gedachte dat ik zal spuiten op haar hals en kin.

Als die klodders inderdaad als een krans om haar hals gedrapeerd zijn, duik ik naar Azraël. Cybil is al zo danig op temperatuur dat een minuutje likken volstaat om haar een orgasme te bezorgen.

Dat is echter net iets te makkelijk, dus lik ik niet snel, maar duw ik mijn tong vol op haar geslacht en beweeg ik die zo traag als ik maar kan. 'Pestkop' klinkt het beverig tussen het hijgen door. Ze is zo gepijnigd door genot dat ze kwaad met haar vuisten in het bed slaat en haar hoofd grommend in haar kussen duwt.

Maar ik weiger om sneller te likken en aan deze traagste snelheid komt ze uiteindelijk ook klaar. Langzaam maar zeker lopen de weldadige stralen van een orgasme door haar slanke lichaam. Haar stem klinkt als een sirene en haar lichaam klapt dubbel. Ik veeg volgens de regels mijn mond af aan het laken en overdek haar met kusjes.

Ze grijpt mij stevig vast en ik voel de nattigheid van mijn eigen sperma tegen mijn borstkas. Mijn hand ligt op haar nek en voelt de trillingen van haar mmmm-geluiden als ze zich behagelijk tegen me aan nestelt. 'Ik hou van je dikke tong', fluistert ze vrolijk lacherig.

Soms likken we aan elkaars gezicht als honden om elkaar te plagen, ik denk er nu ook aan, maar ik laat het zo. Het zou de sfeer verpesten. Onze hoofden raken en ik blijf haar kussen, vooral op haar neus. Cybil heeft een complex over haar neus, maar ik ben fan en ik houd er van om dat complex weg te kussen.

Soms gaat het eigenlijk best goed tussen Cybil en mij.

 

feedback van andere lezers

  • feniks
    Het is zo eerlijk en recht voor de raap dat ik niet anders kan dan het geloven.
    En als ik iets geloof terwijl ik het lees, dan zal het wel goed zijn zeker ..?
    pisatelj: zo redeneer ik ook ja als ik iets lees

    ik probeer in mijn boek een rotzak aan het woord te laten die zijn 'wandaden' geheel eerlijk opbiecht, zonder al te veel franje
  • sproet
    terwijl ik deed lees komt het liedje in mijn hoofd: klein klein kleuterke...vraag me niet hoe ik er op kom?
    het blijft voor mij iets ondeugends jongensachtig hebben.
    heel mooi neergepoot. ik geniet van zoiets!

    liefs sproet :-)
    pisatelj: je bent de gedroomde lezer :-)

    kus

    Pisatelj
  • Mistaker
    Op de een of andere manier vind ik dit personage iets Slavisch hebben.
    Janken als versiertruc...je moet er maar intrappen!

    G (mijn ma heeft mijn gedichtenbundel wel in de kast gezet maar weggemoffeld tussen 2 dikke boeken).
    pisatelj: ken je die typische Russische sprookjes die meestal draaien rond rijkdom vergaren zonder er een poot voor uit te steken?

    Zo is mijn hoofdpersonage misschien wel ja.

    Geen idee wat mijn pa zou doen met een dichtbundel van mij. Ver van z'n bed houden alleszins.

    Groeten,

    Pisatelj
  • yrsa
    Op een zeer directe manier neergepend, die uitnodigt om vooral maar verder te lezen - wat ik dus gedaan heb :-))

    pisatelj: ik hou van directheid, zowel in de literatuur als in het leven zelf
  • Liesje
    het leven zoals het zijn kan,
    zolang er maar geen geestelijke verwarring ontstaat!
    herkenbaar uit mijn studententijd (bloos bloos)!
    pisatelj: interessante studententijd moet jij gehad hebben :-)
  • Klaver4
    l'homme fatal
    meeste realiseren zich eigenlijk niet dat die fatal(e) slaat op die homme of femme zelf want 't zijn zij die altijd tragisch eindigen, niet hun slachtoffers
    stevig neergepend, alweer.
    groeten
    klaver4
    pisatelj: geheel mee eens, die mensen hun daden keren zich uiteindelijk altijd tegen zichzelf
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .