naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

het spinnenmeisje (2)

door pisatelj

Ze was bevreesd dat de inhoud haar leven een geheel andere wending zou geven, ze was er zo zeker van dat ze tot haar eigen verbazing erg emotioneel reageerde. Ze kneep zichzelf in haar wangen en in haar zij, om zo het verdriet dat zonder duidelijke reden gekomen was, te verbijten, maar het wilde niet lukken.

Toen ze thuiskwam, ging ze regelrecht naar de keuken, waar oma de grenzen van haar culinaire vindingrijkheid verkende om een min of meer voedzame maaltijd op tafel te zetten. Ze probeerde vooral om het weinige voedsel op zo'n manier te bereiden, dat het lang zou duren om het op te eten, om tenminste de schijn van een volwaardige maaltijd op te houden.

Oma goot net vier middelgrote aardappels af, toen Rachnya haar arm met de dreigende enveloppe uitstrekte. Bij het zien van de bruine rechthoek, viel de kom klinkend op het aanrecht. Rachnya schrok op haar beurt en zo dwarrelde het poststuk -het eerste in jaren- de grond op.

Rachnya besefte dat oma de inhoud ervan al geraden had en keek haar grootmoeder vragend aan. Oma antwoordde met een half droevige, half opgeluchte gelaatsuitdrukking: 'Voor jou geen schuilkelders meer mijn kleintje, onze overheid heeft een betere plek voor je gevonden.'

Oma droogde haar handen af aan haar voorschot en trok haar kleindochter bij zich. 'Voor jou eindigt de oorlog hier', oma staarde met wijde ogen uit het keukenraam naar het kleine achterkoertje waarvan ze de tegels uitgebroken hadden, om er een mini-moestuintje van te maken. Kool, selder, wat sla en twee -twee, bij God- erwtenplanten waar al witte bloempjes op prijkten. Groen goud in oorlogstijd.

De oude vrouw woelde mijmerend door de haren van kleine Rachnya, die zonder dat haar oma het hoefde uit te spreken, besefte dat hun wegen nu scheidden. Ze verborg haar koffie met melk kleurige gezichtje in grootmoeders rokken en weende stilletjes. Het was geleden van de dood van haar ouders, al die jaren terug, dat ze nog gehuild had.

(wordt vervolgd)

feedback van andere lezers

• bigietie
  vertederend
  Etienne bigietie
  pisatelj: feedback die mij een glimlach bezorgt op deze kalme zondagse ochtend,
  
  merci,
  
  Pisatelj
• sproet
  schrijf jij momenteel 24 uur aan één stuk door?
  opvallend is hoe je ondanks de ( vermoedelijke) pijnlijke inhoud in de enveloppe, spanning creëert door oog te hebben voor omgevings beschrijving. het wordt als een schilderij neergezet en vermits het schilderij nog niet af is, lees ik verder.
  leuke zondag verder, ik ga er vandoor.
  liefs, trees :-)
  pisatelj: ik beken dat ik vannacht niet geslapen heb ;-)
  
  maar schrijven ga ik nu toch enkele uurtjes laten rusten, want mijn ouders verwachten mij thuis,
  
  doe jij iets speciaals op vaderdag? (ik mag hopen dat je vader nog onder de levenden is)
  
  groeten,
  
  Pisatelj
• Liesje
  amai, bij deel 2 wordt het nog stiller in de kamer...
  pisatelj: klinkt veelbelovend
• Ghislaine
  Mooi beeldend neergezet.
  pisatelj: da's al iets
• Klaver4
  knap gedaan ! boeiend verhaal dit! ik zie al gruwelijke weeshuizen en dergelijke opdoemen..:o)
  ps:
  in vorige gebruik van het leger: niet beter door het leger en administratie ?
  in vorige was haar naam nog Ragnya geschreven
  voorschoot ipv voorschot
  gr
  klaver4
  pisatelj: ik voelde het aan mijn koffie en groene thee dat ik de naam op een bepaald punt minstens zou misspellen
  
  gruwelijke weeshuizen, euhm, 'helaas' :-)
  
  merci wederom voor de ps
  
  groeten,
  
  Pisatelj