|
< terug
*Clandestien* - 9. kiezen
De brief was af. Nu kon ze vertrekken. Nu mocht ze vertrekken. Morgen misschien. Of volgende week of volgend jaar. Gelijk wanneer. Voor een poos, voor lang of voor altijd. Zelfs voor eeuwig in de dood. Nu kon ze kiezen. Nu mocht ze kiezen. Vrij. Vrij van Rien. Vrij van wat haar bond aan het leven van elke dag, aan het leven tout court wellicht. Dit betekent toekomst, wist ze. Kiezen komt me toe. Dwang belet je om voort te gaan. Onder dwang kun je niet kiezen. Niet om te leven. Niet om te sterven. Er zijn geen verboden. Verboden zijn fictie. Voor de pantoffelhelden, voor de moraalridders die spijt hebben van hun gemiste kansen, voor de lafaards, voor de zelfgenoegzamen, voor de levende doden, lekker gezellig in de zetel achter het haardvuur, ingedroogd in knusse vagina's.
Ze stak de brief in een omslag in de lade.
Dit is mijn vrijbrief, dacht ze, mijn vogelvrijbrief. En vrijen zal ik ook. Met de eerste de beste man die ik op mijn tocht ontmoet. Ik vrij hem aan stukken. Maar eerst bind ik zijn handen op zijn rug. Zodat hij van mijn lijf blijft. Mijn lijf behoort een ander toe.
Ze sjouwde het grote valies naar de kleine zolderkamer waar haar bed stond. Wat neem je mee als je op reis gaat, dacht ze. Geen sieraden, geen ring, geen dagboek, alleen een potlood en papier. Geen zeep. Ik was me enkel nog met zuiver water. Ruwe katoenen kleren. Een weinig linnen, schoon, blank. Mijn hoge rijlaarsjes. Geen foto's. Geen herinneringen. Ook niet aan wat verboden was. Niets is nog verboden. Niets is ooit verboden geweest.
Ze klapte het valies weer dicht. Valiezen kunnen wachten. Valiezen maken hoef je niet haastig te doen. Valiezen lopen niet van je weg. Ze zijn trouw. In hun steeds daar zijn. Als je ze nodig hebt.
feedback van andere lezers- Jean_Loeckx
Zelfde commentaar als vorige "Clandestien".
Maar ach, wat lees ik je graag.
Al mis ik toch context.
En, o ja, ik dacht : naar mijn smaak zijn de drie laatste zinnetjes er teveel aan, het zijn geen zindertjes.
Geef toe, Vs, "Valiezen lopen niet van je weg." is toch een onklopbaar einde !
gg
Vansion: juist. juist. juist.
PS het volledige eerste hoofdstuk kun je onder manuscripten lezen...
in de context ... voor zover die er is ... - commissarisV
De valiezen zijn trouw... hm in hun steeds daar zijn,de formulering lijkt me een beetje stroef, voor de rest goed, er komt meer vaart in het verhaal...
Vansion: is in zijn geheel soms te stijf qua taal, vind ik ...pfff heb geeb zin in herschrijven ... enkel in nieuwe dingen schrijven ... - geertje
...het beeld van de man die je aan stukken gaat vrijen...
mmmhhh ! mooi.
groetjes
Vansion: het beeld nadat het euvel geschied is, zal wellicht wat minder zijn ;)
|
