|
< terug
Verkeerde diagnose
Stefan wist niet waar hij het had. Was DIT waar hij zo voor tegengesputterd had? Na de school en thuis leek dit wel het aards paradijs!
Hij wandelde de gang door en een dame in blauwe schort glunderde naar hem. Hij stapte de eetzaal binnen en een verpleegster vroeg vriendelijker dan hij in lange tijd gewoon was: 'Zou je iets te eten willen Stefaan?' (ze rekte de a in zijn naam te lang)
Hij bleef staan om te voelen of hij een beginnend hongergevoel kon bespeuren en zei: 'Misschien.'
'Kom maar in de keuken!'
De verpleegster die naar zeep rook opende de frigodeur en gaf hem meer aandacht dan hij in maanden van om het even wie had ondervonden.
Na de boterkam met Vache qui Rit wandelde hij naar de teeveezaal, waar een verpleger die Rob bleek te heten van de vensterbank sprong en lachte alsof hij een oude vriend herkende. Stefan keek voor alle zekerheid achter zich, maar het was geen vergissing: deze onverwachte jovialiteit was wel degelijk voor hem bedoeld!
(Hadden de mensen hier ogen om te zien dat hij Iemand was?)
Twee dagen duurde die nooit gekende vriendelijkheid.
Hij leerde de namen van het verplegend personeel vrij snel kennen. Het was een Veerle met kleine sproetjes die hem vriendelijk, met serene stem duidelijk maakte dat het raam in zijn kamer niet open kon om veiligheidsredenen.
De derde dag veranderde de sfeer. Rob knikte wel vriendelijk, maar had zijn aandacht meer bij de stapel die hij droeg dan bij hem.
De toon van spreken bleef vriendelijk, maar lag ineens meer in de toonaard die hij thuis gewoon was.
Het was pas op de vierde dag dat Iris die twee dagen haar eucalyptusgeur naar hem gericht had (waardoor hij als het ware eucalyptus mee begon te appreciëren) tien minuten tijd vond om naast hem op een zetel in het salon te ploffen. Haar sierlijke bevalligheid van de eerste twee dagen leek verdwenen, banaler. Als een zwaan die op vier dagen zoveel gegeten had dat ze nu plofte als een gans.
'Goh jong, ik mag het je eigenlijk niet zeggen. Maar wij waren allemaal bang van jou die eerste dagen. De administratie had twee dossiers verwisseld en op het dossier dat wij kregen stond in drukletters 'zéér agressief!'. Grappig hé?' Ze keek hem aan met een samenhorigheid die hem wel beviel, maar het hunkerende en voorzichtig peilende, iets wat een belofte leek te suggereren, was uit haar blik verdwenen. Een fee was veranderd in een zuster. 'Jij bent gewoon maar depressief, maar dat werd jou verteld, dat weet ik. En nu moet ik gaan voortwerken. Als er iets is kun je altijd bij iemand van het verplegend personeel terecht!' Ze sprong recht en liep door, gniffelend. Nagniffelend van plezier om de vergissing vertelde zijn intuïtie hem.
Later lag hij met zijn rechter arm onder zijn hoofd naar het plafond te staren. De magie leek uit de verpleegsters verdwenen nu hij niet gevaarlijk bleek.
'Ik wou dat ik die andere gast was!' dacht hij.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Je hoofdpersonage doet me denken aan mijn eigen zoon en een beetje aan mezelf. Die is echt agressief, zeker als hem iets tegenzit. Gelukkig ben ik nog sterk genoeg om hem kalm te krijgen. Thuis valt het zelden voor dat hij door het lint gaat. In de instelling lukt het hem om zo'n aanval onder controle te krijgen, toch verloopt het daar niet altijd van een leien dakje. Zo is hij verleden week nog gestraft voor een flinke uithaal naar een van zijn medebewoners omdat die hem ook agressief tegemoet kwam. De ene vuist brengt de andere mee. Zelf kan ik ook vrij agressief uit de hoek komen waardoor ik soms ook deel in de klappen die er vallen. Tja, wat lelijk is, kan alleen maar oud worden hé (smile)
Magdalena: grinnik, wat een schitterende uitspraak! Die had ik nog niet gehoord, maar ze is wel goed!
xxx - sproet
leuk geschreven verhaal en er steekt veel waarheid in!
liefs, sproet
Magdalena: xxxx - maxiem
ik sluit me bij de fb van sproet aan, gr maxiem
Magdalena: dank je Maxiem! - otiske
Heel knap geschreven en het is ook boeiend om te lezen. Administratie, héhé. Goed neergezet hoor, groetjes.
Magdalena: dank je Frank
xxx - Rob
Hoe een mens be(ver)oordeelt en benadert wordt op informatie van anderen, vandaar dat "roddel" een van de sterkste wapens is.
Magdalena: ik hoop nog altijd dat dat kinderversje waar is:
al gaat de leugen nog zo snel
de waarheid achterhaalt hem wel
(soms vrees ik dat dat slechts een kinderversje is...)
XX
|
