|
< terug
De scheiding - (38)
Michel vroeg zich niet af wat de oorzaak was van die ommekeer. Hij genoot. Dat ze opnieuw zwanger was wist hij niet. Meerdere malen hadden ze over de mogelijkheid van een tweede kind gepraat… opnieuw en opnieuw. Hij had lang getwijfeld. Zijn vrouw verlangde echter zo zeer naar nog een kindje en eigenlijk wou hij dat ook wel. Ze beslisten voor uitbreiding van hun gezinnetje.
Toen Lisa opnieuw zwanger werd, hield ze dit eerst nog een paar weken geheim. Ze voelde zich nu niet langer alleen en koesterde de vrucht in haar schoot. Ze bracht haar man niet onmiddellijk op de hoogte. Zijn afwezigheid en dat Bartje groter en zelfstandiger begon te worden deerden haar nu niet meer zo erg. Het nieuwe leven dat in haar buik groeide was haar gezelschap. Geduldig keek ze uit naar de komende geboorte.
Toen haar buik ronder begon te worden en ze haar toestand niet meer verbergen kon, bracht ze haar man op de hoogte. Michel was blij met dit heugelijke nieuws.
Soms echter was Lisa bang en herinnerde zich de helse pijn die ze had moeten doorstaan toen Bartje werd geboren. Dit duurde nooit lang. Dan dacht ze aan de immense vreugde die haar overspoelde toen de baby voor het eerst in haar armen werd gelegd.
Het gebeurde in november, op een zaterdagavond. Michel was weg, op reportage. Het gebeurde vaker dat hij weekenddienst had. Bartje was al naar bed. Lisa zat te lezen in een vrouwenblad. Opeens voelde ze hevige pijn in de buik. Na een tijdje verdween die. Dan kwam de pijn terug, heviger nog dan eerst.
Toen Michel uiteindelijk thuis kwam vond hij Lisa kreunend van de pijn op de sofa. Ze verloor bloed. De dokter die werd bijgeroepen liet haar onmiddellijk overbrengen naar het ziekenhuis. Daar werd besloten tot een medische abortus. De dokters zeiden dat ze het onvoldragen kind moesten weghalen, anders zou de moeder sterven. Wat juist de oorzaak was werd hen niet verteld.
Een immens verdriet maakte zich meester van de jonge vrouw, toen ze na de ingreep opnieuw wakker werd. Michel zag de trieste blik in haar ogen en wou haar troosten.
'Je bent nog jong, je kunt nog zoveel kinderen krijgen' had de dokter gezegd.
Toen Michel haar hand wou grijpen, trok ze zich terug. Ze wou niet worden getroost.
'Je hebt Bartje nog' probeerde haar man haar op te beuren. Ze luisterde echter niet en had de ogen gesloten.
Misschien was alles toch nog goed gekomen. Helaas! Toen zijn vrouw na enige dagen het ziekenhuis mocht verlaten werden ze samen bij de gynaecoloog geroepen. Deze bracht hen op de hoogte dat Lisa nooit meer kinderen zou kunnen krijgen. Zijn vrouw was in tranen uitgebarsten. Michel zag opnieuw die haat in haar blik, terwijl ze hem aankeek. Terwijl hij haar meenam naar buiten mompelde ze nauwelijks hoorbaar:
'Was je maar thuis geweest!'
'Ik moest werken' was het enige wat Michel kon antwoorden.
feedback van andere lezers- hettie35
Als dit nog goed komt, ze maken het wel heel bont,
groetjes Hettie
Julien_Maleur: Ja, het kan raar gaan, niet!
groetjes
Julien - Ghislaine
Als dit maar goed komt.
Julien_Maleur: dank je Ghislaine
JM - sproet
tsja, wat moet je hier op zeggen?
graag gelezen.
liefs
Julien_Maleur: Michel en zijn vrouw hebben duidelijk andere karakters en andere doelstellingen, andere verwachtingen. Enig bindmiddel is hun wederzijdse liefde. Hoe lang kan zo iets duren?
zie vervolg.
groetjes
JM - henny
Dit moeten ze samen verwerken en niet langs elkaar. Van het huwelijksbootje hebben ze niet veel begrepen
Julien_Maleur: Neen, spijtig genoeg niet. Is te dikwijls het geval.
groeten
JM
|
