|
< terug
V.I.P.
Eéns per jaar ben ik V.I.P. De 364 andere dagen moet ik mijn paspoort tonen aan het loket, wordt mijn entreekaartje grondig gecontroleerd, worden de eurocentjes op de toonbank zorgvuldig nageteld. Maar niet die éne dag. Dan heb ik de goede kaart getrokken: een blauwe!
Met dit toegangsbewijs achteloos tussen wijs- en middenvinger nader ik zelfverzekerd de ingang. Ik hoef niets te tonen of te laten controleren. De dame ziet de juiste kaart en wenkt een hostessje in uniform. In de rechtse tent hoor ik muziek en ruik ik wafels maar het uniformpje behoedt mij ervan de 'verkeerde' kant op te lopen en brengt mij veilig langs de rode loper, naar de V.I.P.-tent. Ik doe alsof mij deze niet imponeert maar bereken dat de prijs van de bloemstukken, die hier smaakvol maar vooral weelderig staan opgesteld, wellicht mijn jaarsalaris overtreft.
Ik passeer een rijkelijk buffet en het valt mij op dat ik hier geen broodje met kaas of ham zal moeten zoeken. Ik zal het vandaag moeten stellen met een oester, een kaviaartoastje, gerookte zalm of heilbot. Even denk ik terug aan de wafelgeur maar ja, vandaag zal ik niet smullen maar degusteren. Het hostessje brengt mij naar een mooi gedekte tafel, schuift mijn stoel bij en schenkt alvast een glaasje gekoelde champagne in. Op een groot bord staat in grote letters - heel discreet - de naam van mijn werkgever, want het is natuurlijk via hem dat ik hier zit.
De jumping is al aan de gang maar voor de paarden komen de andere gasten blijkbaar niet. Zien en gezien worden, is waarover het hier gaat. En er is wat te zien, schoon volk moet ik zeggen: BV's, bekende advocaten, dokters en politici - de kleur van de ingangskaart werd wellicht door deze laatsten geïnspireerd -. Hun namen staan ook op de tafels. Immers zij sponsoren eveneens deze manifestatie. Het is een vorm van reclame en reclame mag wat kosten.
De organisator zit aan de meest opvallende tafel en zijn dame, die straks de beker aan de winnaar zal overhandigen en met een bevend handje een klontje aan zijn paard zal geven, is gekleed in licht wit met bijpassende hoed. Zien, zou men haar in elk geval. Mijnheer gaat af en toe mensen groeten. Hij moet goed staan met de sponsors en vice versa want de man heeft macht en invloed en daarop kan men beroep doen met geld, veel geld, dat dan weer de macht en de invloed vergroot. Zo draait de wereld! Dat is goed te zien...die éne dag.
Niemand, behalve ik, heeft hier belangstelling voor de paarden. Ook mijn werkgever vindt niets aan deze sport. Daarom vroeg hij of ik interesse had om te gaan. "Jazeker, dank u wel". Eén dag per jaar wil ik wel V.I.P. zijn!
Renilde Thys
feedback van andere lezers- Ghislaine
Ooit zullen we elkaar wel tegenkomen op een wedstrijd.
hope: Ben jij daar ook? Bedankt voor de lezing. - badstop
Geef mij de wafels maar.
hope: Ik heb ze ook liever. Bedankt voor je reactie. - otiske
Gelukkig ben je niet altijd vip, zo hoef je niet steeds oesters te eten, moet er niet aan denken. Heel goed onder woorden gebracht wel, leest vlot en makkelijk, groetjes.
hope: Inderdaad, één dag VIP volstaat voor mij. Bedankt voor je reactie. - JC
maar allen schijten we stront
hope: Shit, JC, maar het is nog waar ook!
|
