|
< terug
De scheiding - (48)
Hfdst 14. Het gesprek
Na het mislukte bezoekrecht is Michel meer dan ooit besloten om zijn vrouw te spreken. Hij is ontgoocheld omdat hij zijn zoontje niet heeft kunnen zien, vastnemen, meenemen voor een gezellige dag. Hij is ook kwaad op zijn schoonouders die daar vermoedelijk de oorzaak van zijn. Hij moet en zal zijn vrouw te spreken krijgen.
Die woensdag observeert hij opnieuw de woning van zijn schoonouders al van vroeg in de morgen. Hij heeft gezien hoe zijn schoonvader de auto uit de garage reed en naar zijn werk vertrok. Even dacht hij eraan om aan te bellen. Maar hij heeft zich bedacht. Zijn schoonmoeder zou hem toch niet bij zijn vrouw toelaten.
Woensdag tien uur. Michel zit al heel de morgen in zijn auto, de ogen gefixeerd op de voordeur van het huis. Hij weet dat zijn vrouw binnen is. Plots gaat de deur open en ze komt naar buiten, een boodschappentas in de hand. Ze loopt te voet de straat uit. Michel volgt haar op afstand met de auto. Ze kijkt niet om, stapt vlug voort. Twee straten verder gaat ze binnen in een Delhaize winkel. Hij blijft in de auto wachten. Pas na een hele tijd komt ze terug buiten. Haar tas is zwaar gevuld. Hij stapt vlug uit de auto, gaat naar haar toe. Ze ziet hem komen, doet geen moeite om hem te ontwijken. Hij spreekt haar aan en zegt:
'Laat ons toch gewoon opnieuw beginnen, Lisa. Je weet dat ik je nog altijd bemin. En jij ziet me ook nog graag. Daar ben ik zeker van. Laat ons de draad weer opnemen. Doe het voor onze zoon, als je het voor mij niet wilt doen.'
De smekende blik in zijn ogen ontroeren haar. Ze heeft er al enkele keren aan gedacht om terug te keren bij haar man. Twijfel echter heeft haar altijd weerhouden. Nu ook wil ze zich niet zomaar gewonnen geven. Ze is niet overtuigd. En hoe zullen haar ouders reageren? Ontwijkend antwoordt ze:
'Ik weet het niet. Ik moet er over nadenken. Laat me nu gaan.'
Als ze wil weggaan, houdt hij haar staande.
'Loop nog niet weg. Laat ons ergens iets gaan drinken en de zaak uitpraten als grote mensen, zonder dat je ouders zich kunnen moeien.'
Zijn woorden klinken als een bede. Na enige aarzeling stemt ze toe. Hij plaatst haar boodschappen in de koffer van zijn auto. Hij houdt het portier open terwijl ze instapt. De auto vertrekt met piepende banden. Michel stelt voor om naar de echtelijke woning te gaan. Lisa ziet dat niet zitten. Ze is bang voor de buren en hun roddels. Ze besluiten dan maar om naar het centrum van Brussel te rijden. Het is maar twintig minuten van hun woonplaats verwijderd en niemand kent hen daar.
In Brussel parkeert Michel zijn auto op een parking achter het Justitiepaleis en te voet zoeken ze een deftig uitziend café in de omgeving. Op de Zavel stappen ze een drankgelegenheid binnen. Michel kijkt niet naar de naam van het café. Het doet er niet toe. Ze nemen plaats aan een tafeltje in de hoek. Er zijn maar drie andere klanten. Twee hangen aan de tapkast en staan te kletsen met de herbergier.
'Het spijt me van zondag. Ik had er moeten zijn als je om Bartje kwam' zegt Lisa plots, nadat ze een poos zwijgend tegenover elkaar hebben gezeten.
'Laat ons het daar niet over hebben' antwoordt Michel. 'Zeg me liever waarom je bij je ouders bent gaan wonen. En waarom heb je de echtscheiding aangevraagd? Wij zien elkaar toch graag.'
'Je had niet naar Zaandam mogen gaan. Toch niet zonder mij iets te vragen' antwoordt Lisa stil en aarzelend. Hij kijkt haar lang en zwijgend aan. Dan neemt hij haar handen vast en vraagt:
'Vind je ook niet dat ik een heel dure prijs betaal omdat ik mijn werk deed? Omdat ik onze toekomst wou verbeteren!'
Hij ziet hoe zijn vrouw een traan wegpinkt. Ze trekt haar handen terug en spreekt opnieuw:
'Dat is niet alles, Michel. Hoe lang al had jij geen tijd meer voor mij? Je was altijd met je werk bezig. En ik moest mijn problemen alleen verwerken. Na mijn miskraam had ik je zo hard nodig, maar je was er bijna nooit en als je thuis was had je geen tijd voor mij. Jouw werk kreeg altijd voorrang. Toen je dan zonder mij iets te vragen naar Zaandam vertrok ben ik naar mijn ouders gegaan. Ik wou mijn hart luchten, mijn nood klagen. Het was toen niet mijn bedoeling om jou te verlaten. Mijn moeder haalde mij over om te blijven slapen. Toen mijn vader de volgende dag kwam aanzetten met een advocaat heb ik mij laten overdonderen, heb ik de nodige papieren getekend. Eens de echtscheidingsprocedure gestart was er geen weg terug. Ik heb dat alles niet gewild'.
Michel luisterde aandachtig naar haar uitleg. Hij kan zich daar iets bij voorstellen. Dat ze blijkbaar ongelukkig was omwille van zijn werklust begrijpt hij niet. Promotie betekent toch voor hen beiden een goede zaak en op termijn ook voor hun zoontje.'
'Ik deed het toch allemaal voor ons. Voor onze toekomst. Ik kon toch niet weten dat jij mij miste. Je zei nooit iets. Je leefde zo in jezelf gekeerd. Daarom ook bleef ik steeds langer werken. Als je me de kans geeft zal ik in de toekomst meer tijd maken voor jou en onze zoon. Ik zal er zijn voor jullie'.
Lisa weerstaat niet langer aan de smekende woorden van haar man. Ze is het tenslotte al lang moe bij haar ouders en ze wil zelf ook naar haar man terug. Aarzelend zegt ze:
'Ik zal deze avond mijn ouders op de hoogte brengen dat ik weer bij jou kom wonen. Ik zal de advocaat telefoneren om de echtscheidingsprocedure te stoppen.'
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- henny
Hé, hé, het werd tijd dat ze het inzag. Het is niet goed om zo onder de invloed van ouders te zijn. Het zal wel een hoop gedonder geven, vrees ik.
Tip: na een dubbele punt de gesproken tekst erachter door schrijven. Zonder dubbele punt de gesproken tekst wel een eigen regel gunnen, maar dat deed je al.
Julien_Maleur: Bedankt Henny voor appreciatie en fb.
groetjes
JM - sproet
ik ben door verlof een heel eind achter in lezen, probeer bij te pennen.
dit is een lekker vlot stukje om te lezen. zit herkenbaarheid in, maar een kleine tip probeer eens vanuit je 'buik' te schrijven!
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je Sproet voor het blijven lezen en voor je fb. Eigenlijk schrijf ik altijd een eerste versie vanuit mijn buik. Daarna wordt alles herlezen en zonodig bijgewerkt. Hoe ik schrijf wordt natuurlijk ook beïnvloed door mijn karakter. Ik ben vrij 'nuchter' (wil niet zeggen dat ik een koude kikker ben, hoor!) en realistisch. Als vrouw zou jij de zaken mogelijks anders brengen.
MVG
JM
|
