|
< terug
De scheiding - (57)
Hfdst 18. Bartje bij zijn vader
Bartje heeft het best naar zijn zin bij zijn vader. Nadat hij de politiepatrouille ontweek die voor zijn deur in bewaking stond, is Michel met zijn zoon naar Oostende gereden. Daar heeft hij een familiekamer geboekt in een klein hotel.
'Hoe lang wens je te blijven?' vroeg de bediende aan de balie.
'Ik weet het nog niet' was het antwoord.
**
Twee dagen zijn voorbij. Het is avond en Michel zit op zijn hotelkamer. Hij denkt na over hoe het nu verder moet. Hij was kwaad en moe getergd toen hij zijn zoon met geweld op school ging weghalen. Het gebeurde in een bevlieging. Hij dacht niet aan de gevolgen.
Hij heeft zojuist naar zijn advocaat gebeld en hem de toestand uitgelegd.
'Ben je nu helemaal zot geworden' is de eerste reactie van zijn raadsman. 'Je weet toch dat je jouw eigen kind hebt ontvoerd. Niet alleen staan daar vrij zware straffen op, maar het plaatst jou ook in een zwakke positie voor de rechtbank voor wat betreft het bezoekrecht. Het hoederecht kan je nu zeker niet meer claimen.'
Michel is geschrokken door deze uitval. Het zet hem nog meer tot nadenken aan. Na een korte stilte zegt hij aarzelend:
'Ik weet het. Ik had dit niet mogen doen. Ik miste mijn zoon zo erg. Het is nu te laat. In ieder geval houd ik Bartje nog bij mij tot het einde van de week. Nadien zal ik hem naar zijn moeder terugbrengen. Wil jij intussen in kortgeding voor mij de toelating bepleiten om de jongen nog zo lang te houden. Tenslotte heeft mijn vrouw mijn eerste en enige bezoekrecht totnogtoe gesaboteerd.'
'Ik zal mijn best doen, maar ik weet niet of het zal lukken. Naar mijn mening kun je best zo vlug mogelijk jouw zoon aan zijn moeder teruggeven'.
Daarmee is het gesprek beëindigd. Met tederheid en liefde kijkt Michel naar zijn zoontje dat ligt te slapen op het veel te grote bed. Hij beseft dat hij opnieuw afscheid zal moeten nemen van het kind. Maar nu nog niet! De gedachte er aan alleen al doet hem pijn. Om de tijd te doden zet hij de televisie op. Slapen kan hij toch niet. Het journaal is bezig. Weinig geïnteresseerd luistert hij naar de berichten over de crisis in de banksector. Hij heeft andere zorgen. Plots is hij een en al aandacht. Op het scherm verschijnen een foto van hemzelf en van zijn zoontje. Nieuwsgierig luistert hij naar de nieuwslezer. Deze heeft het over de ontvoering van Bart Vandam door zijn vader Michel Vandam, opkomend verslaggever bij de lokale televisie. De foto van vader en zoon worden in beeld getoond, besluit hij deze berichtgeving.
Hun beeld op de televisie met verzoek dat iedereen die hem en zijn zoon hebben gezien de politie verwittigen zou plaatst Michel in de bittere realiteit. Weer eens is zijn vrouw hem een stap voor. In heel het land staan ze nu bekend als op te zoeken. Pas nu dringt het tot hem door dat hij op de vlucht is, gedoemd om te blijven vluchten, zolang hij zijn zoontje aan zijn moeder blijft onttrekken. Misschien heeft de hoteluitbater deze mededeling in het nieuws ook gezien. In ieder geval kunnen ze hier niet blijven. Morgenvroeg, op het eerste uur, zullen ze vertrekken. Even overweegt hij om onmiddellijk het hotel te verlaten, maar Bartje ligt zo rustig te slapen. Hij kan het niet over zijn hart krijgen om de jongen te wekken. Deze nacht nog moet hij het risico nemen.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
een vlot stukje!
graag gelezen.
liefs, trees
ps: in de laatste zin staat het woordje 'niet' niet op de juiste plek.
Julien_Maleur: dank je trees
groetjes
JM - Mephistopheles
Vlot geschreven
Julien_Maleur: Dank voor lezen en appreciatie
groeten
JM - henny
Dat zat eraan te komen. Het wordt er niet beter op voor Michel
Julien_Maleur: En het zal nog erger worden.
groeten
JM
|
