|
< terug
De scheiding - (59)
Ze rijden zwijgend. Er is alleen het geluid van de motor. Bartje kijkt vol belangstelling naar het voorbijglijdende landschap. Zijn vader is in gedachten verzonken. Waarom is het zo ver moeten komen. Hij, Michel Vandam, opgejaagd als een ordinaire crimineel! Hij kan het nog altijd niet geloven. Hij vindt het nog het ergst van al dat heel deze miserie begonnen is omdat hij zijn werk deed, omdat hij die buitenlandse opdracht niet heeft afgewimpeld. Maar was dit wel het begin? Waren ze niet al veel langer uit elkaar gegroeid? Is die reportage in Zaandam niet enkel de aanleiding geweest? Hij weet het allemaal niet meer zo goed.
Michel schrikt wanneer plots achter hem een politieauto uit een zijstraat komt gereden en met loeiende sirene hem probeert in te halen. Hij voelt nu ten volle wat het betekent om op de vlucht te zijn. Heeft de politie zijn auto herkend? Willen ze hem doen stoppen? Zal hij worden aangehouden? Hij is bang. Wanneer even later ook een MUG met sirene aan uit die zijstraat komt ontspant hij. Oef! Ze zitten niet achter hem aan. Vermoedelijk zijn ze op weg naar een ernstig verkeersongeval. Michel gaat op de uiterste rand van de weg rijden, zodat politie en medisch urgentieteam hem kunnen voorbijsteken. Enkele minuten later zijn deze uit het zicht verdwenen. Hij kan weer gerust ademhalen. Het voorval maakt hem echter pijnlijk bewust van zijn toestand als voortvluchtige. Zo lang hij Bartje niet terugbrengt naar zijn moeder zal hij geen rust kennen en altijd op zijn hoede moeten zijn.
Enkele honderden meters voor Oostduinkerke zegt Bartje dat hij moet plassen. Michel stuurt de auto het centrum in op zoek naar een etablissement dat open is. Veel succes kent hij niet. Het is pas kwart over zeven. De straten zijn verlaten. Een tweetal cafés waar hij voorbijrijdt zijn nog dicht. Hij probeert dan maar de zeedijk. Ook daar lijkt alles nog potdicht tot hij een bakkerij nadert waar licht brandt. Een man in witte schort is bezig met brood en gebakjes te laden in een kamionette, vermoedelijk met het oog op de dagelijkse ronde. Michel rijdt er heen en stopt er vlak naast. Bartje heeft al een paar keer laten weten dat hij nu hoognodig moet. De man met witte schort, vermoedelijk de bakkersgast, heeft zojuist een lading sandwiches in de auto geladen. Hij kijkt Michel vragend aan. Intussen is deze uit zijn auto gewipt.
'Sorry hoor, maar mag mijn zoontje bij jullie even naar het toilet? De cafés zijn nog dicht en hij moet zo nodig.'
De bakkersvrouw, die nu ook naar buiten is gekomen, doet teken dat de jongen met haar meekomen mag.
'En?', zegt ze tegen de jongen 'op wandel met papa?'
Bartje zegt niets, schudt alleen even met het hoofd van ja.
Terwijl Bartje met de vrouw naar binnen is blijft Michel achter met de man. Deze heeft zijn werkzaamheden gestaakt. Ongegeneerd staat hij Michel nu te begapen. Voor dat Michel iets kan zeggen komt de bakker naar buiten. Vloekend schreeuwt hij tot zijn knecht:
'Heb jij godverdomme niets te doen? Of moet ik misschien zelf de auto laden? Maak maar vlug dat je aan het werk bent!'
De man verdwijnt naar binnen een nieuwe lading met gebakjes halen. De bakker blijft achter bij Michel en vraagt:
'Al zo vroeg op de baan. Ben je met vakantie?'
Michel voelt zich niet op zijn gemak. Hij beseft dat deze mensen misschien het opsporingsbericht op de televisie hebben gezien. Hij hoopt van niet. Nog voor hij kan antwoorden komen de bakkerin en zijn zoontje terug buiten. De bakkersvrouw komt nu ook bij hen en zegt:
'Ik hoor van je manneke dat je met vakantie bent. Verblijf je in Oostduinkerke?'
Michel heeft hier geen zin in. Dit gaat verkeerd. Haastig antwoordt hij:
'Neen, ik heb een appartement gehuurd in St. Idesbald. Daar rijden we nu heen. Mijn vrouw wacht daar op ons.'
Nog vlug een dank u voor hun welwillendheid, de auto in en dan rijdt hij weg met piepende banden.
De bakkerin kijkt hen peinzend na. Waar heeft ze die twee nog gezien? Plots wendt ze zich tot haar man en zegt:
"Was dat niet de man en zijn zoontje die op te sporen zijn? Je weet wel, van dat opsporingsbericht op de televisie.'
Even denkt hij na, alvorens te antwoorden:
'Je hebt gelijk. Ik ga de politie bellen.'
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
dit gaat niet goed aflopen...
blijf het volgen.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je Sproet om te blijven volgen. Het is de bedoeling dat ik het verhaal tot het einde toe hier publiceer, zo mogelijk dagelijks.
De volledige titel zal worden: Als de liefde faalt.
groetejs
JM - henny
Jep, gedonder in de glazen. (sad)
Julien_Maleur: Het leven kan hart zijn, niet!
groetjes
JM - DeKoeneRidder
O...Oh...
Gr. DKR
Julien_Maleur: dank je DKR voor het lezen en de appreciatie.
groeten
JM
|
