writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

het perfecte kind

door b_engel



Ze blijft braaf in bed liggen tot 7 uur. Ik kom binnen in haar kamer en met een stralende lach zegt ze "vandaag is het maandag".
Ze vraagt of ik haar slofjes wil klaarzetten. Dan doet ze die meteen aan als ze uit bed komt zonder dat haar voetjes de grond raken. De bolletjes getekend aan de binnenkant moet ik mooi naast elkaar zetten. Zo weet ze aan welk voetje welk slofje moet en zo kan ze dat helemaal alleen. Want links en rechts kent ze niet. Wel bij haar handjes en bij de pinkers van auto's. Maar niet bij haar voetjes.
Ze stapt de woonkamer binnen en zegt "bravo mama, je hebt goed gepoetst".

Blokken legt ze steeds keurig in een doos. Alles ruimt ze op. Niets slaat ze over.
Helemaal uit zichzelf gaat ze haar handen wassen, hangt haar jas aan de kapstok en vraagt ze of ze vuil mag keren. En na het avondeten zegt ze telkens opnieuw "ik moet mijn tandjes poetsen"

Danku voor deze patatjes,
Danku om lekker eten te maken
Danku dat je mijn poepje afveegt.
Danku om het licht aan te doen want ik kan daar niet aan.
Danku dat jij mijn mama bent
Danku voor mijn mooie kleedjes.
Danku mama danku mama danku mama

Als ik de wasmachine aan het inladen ben komt ze ijverig meedoen. "Met twee is het sneller gedaan" fluistert ze mij dan toe.

Als ik de baby een andere pamper aan doe staat ze te wachten om de vuile mee te nemen. "Dan moet jij dat niet meer doen".

Klagen doet ze nooit. Ze is ongevoelig voor pijn en ongemak. Bij 40 graden koorts zeg ik haar dat ze ziek is. "Mama maakt weer mopjes" is dan haar antwoord.

Om 19u30 stipt staat ze elke dag recht om naar bed te gaan. Als het midden in een plop filmpje is vragen we of ze het nog even wil uitkijken. "Nee mama, het is bedtijd" klinkt telkens opnieuw haar antwoord. "Ik ben moe en dan is mijn flink op. Leg me er vlug in anders word ik misschien nog stout."
Wat is het toch mooi zulke wijze woorden te horen uit dat kleine prinsesje haar mondje. Ik stop ze onder en geef ze een dikke zoen. "Ik hou van jou" klinkt het net voor ik dezelfde woorden tegen haar kan zeggen. Ze is me voor.




autisme kan vele gezichten hebben.
Juist vernomen dat ook onze andere dochter wellicht een vorm van autisme heeft... Moeilijk moeilijk!

 

feedback van andere lezers

  • DeKoeneRidder
    Hehehehehehe......leuke dreumes! Bah wat rot dat je dit alweer te horen krijgt.....Ik denk aan jullie!!!!!

    XXX Liefs J
    b_engel: bedankt!
    blij dat je terug bent
    XXX
  • yellow
    indrukwekkend weer,

    maar ik denk wel dat ze echt van u houdt hoor,
    ze heeft gewoon die regelmaat nodig in haar leven.

    Misschien niet te snel een oordeel vellen,
    het kan ook een lichtere vorm zijn,

    je hebt dit weer bijzonder mooi neergezet,
    volg je hart zou ik zeggen,

    groetjes,
    Marc
    b_engel: tja, het zijn allebei schatjes en geen 100 diagnosen kunnen dat veranderen. eigenlijk doet het er niet toe maar het komt aan. We hadden het verwacht door de crisissen die ze krijgt, hoe ze reageert in een nieuwe omgeving, hoe elke overgang een ware marteling is... en als ze het dan vertellen.. viel toch bijna van mijn stoel en de tranen sprongen me in de ogen
    maar ze zijn mijn princessen en ze hebben ons heel hard nodig
  • Ghislaine
    Ik zou bijna jaloers worden op je schattebout, want zo is mijn zoon het tegengestelde. Ik weet dat hij van me houd, maar zal hij zich ervoor behoeden dat me te vertellen. Pubers met autisme zijn duizend keer moeilijker dan een een normale puber. Ze vertellen nooit wat en als het dan een schaarse keer gebeurd is het kort, bondig en vooral zonder veel franje. Wat sterk naar voren komt, is de strikte structuur die ze nodig hebben om te functioneren. Hoe jonger geleerd des te makkelijker de aanpassen later.
    b_engel: pubers met autisme; ik kijk nog niet uit naar die tijd.
    Mijn dochter is zo verknocht aan regels dat ze iedereen erop aanspreekt. Een groepje jongeren die met hun voeten op een bank zitten kan en mag niet. Als 3-jarige kreeg ze het dan ook geregeld dat ze alle 5 rechtstaan om zich daarna deftig neer te zetten.Geen pretje om naar te kijken hoe ze dat doet en hoe ze uit haar dak gaat bij zulke dingen. verschrikkelijk moeilijk heeft ze het
  • Magdalena
    Dit is al de 5e of 6e keer dat ik dit lees.
    Het grijpt me naar de keel.

    Een van de diagnosen die ik kreeg is ook autisme, de verborgen vorm. Ik wilde die diagnose absoluut niet, omdat ik medische training en bijscholing kreeg en absoluut, aan geen kanten wilde vereenzelvigd worden met wat daar gezegd wordt over autisme.
    Ik heb vanalles geprobeerd om ingang te vinden om die medische teksten te wijzigen.
    Te zeggen, dààr gaat het niet om!
    Maar ik heb wel een openbare huilbui amper kunnen inslikken bij het lezen van een boek 'Als autisme niet op autisme lijkt', omdat ik... mezelf beschreven zag, het gevoel had... die ként mij...

    En wat jij schrijft over je dochtertje... bij mij is een héél groot deel van het probleem (dat gelukkig minder en minder een probleem wordt): gebrek aan IK-gevoel: je vecht niet, komt niet voor jezelf op, of, ALS je dan vecht is het op een manier die onaanvaardbaar genoemd wordt. Je ziet situaties en probeert die situaties stabiel te houden of recht te trekken, gekend mooi te houden... omringd door mensen die EERST aan zichzelf, hun geld, hun dit en dat denken...

    ik heb pas dik NA mijn 40ste begrepen wat het is om 'gelukkig zijn' te ervaren IN het leven. Ik zie alles altijd anders dan anderen. En... ik voelde mij THUISkomen in de zelfhulpgroep voor autisme: dààr zitten de normalen, ECHT!

    Jouw dochtertje is écht een engel!
    Rammel mij niet dooreen, maar ik hoop zo dat jouw kleintje ook op haar lijkt, dat alle kinderen met autisme elkaar vinden.
    Autisme IS een immens spectrum en TOCH is er wel degelijk iets gemeenschappelijk. Ik weet begot niet wat, maar je VOELT het, in de zelfhulpgroepen. Iets mooois!

    xxxxx







    b_engel: ja, brein bedriegt is een zeer goed boek. Bijna een bijbel voor mensen met autisme (en hun omgeving hopenlijk)

    je moet eens de beschrijving van een NT-er lezen... dat wil je ook niet zijn hoor!

    ons kleintje lijkt inderdaad op de grote zus. zo veel gemeen en zo verschillend. Wij zijn heel verbijsterd. De oudste is een adoptiekindje...
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .