|
< terug
Schaduwwerk (16) 'voorbij aan de pijn'
Een hernieuwde poging tot opstaan ging jammerlijk verloren. Haar benen steunden haar niet, en als vanzelf viel ze op haar knieën. Daar lag ze, op de goedkope beige vloerbedekking. Met gevouwen handen boog ze schokkend verder door haar knieën, tot haar billen de rust vonden van haar hielen. Toen drong het tot haar door dat ze bezorgd raakte over de eventuele vlekken die het zaad van vader in de vloerbedekking zouden achterlaten. Bizar toch eigenlijk, dat ze zich daar, vlak voor haar overgave nog druk om kon maken. Schuddend liet die gedachte weer los. Met gevouwen handen boorde ze haar schokkende ellebogen dieper in het Jip en Janneke dekbed. Tegen de muur hing een verscheurde Johnny Cash met haar mee te lijden.
'I' m so lonesome I could cry', schoot het door haar hoofd, in duet gezongen door Johnny Cash en Nick Cave, dus het leed werd verdeeld.
Zo voelde Eveline hoe zij, op haar beurt in haar ellende gesteund werd door Johnny Cash.
En nu was er dan eindelijk die druppel, de druppel die haar had doen overlopen.
'Letten we nog even op, Ron Postuma? Lezen we hier nog even door in het verhaal van de geschiedenis van de gekte van Eveline van Eeden? Blijf je, in de beleving van Eveline van Eden nog even bij de les? Dank je wel Ron Postuma, ook namens Johnny…'
Toen oom Simon het inlegboekje van de cd 'Unearthed' van Johnny Cash uitvouwde tot een prachtige poster, liet hij Eveline weten dat die afbeelding van Johnny met zijn zwarte gitaar mocht prijken aan de muur van haar slaapkamer.
Trots was ze geweest, en vooral dankbaar. Vanaf het moment dat Johnny haar muur bedekte was het háár Johnny geworden. Johnny, die over haar waakte, van boven op haar neerkeek, en alles zag. Haar diepste geheimen kende hij inmiddels, tot dat vreselijke moment.
Ze had op haar bed gelegen, en las uit een boek van Toon Tellegen. Heerlijk, over dieren lezen. Daar hoorde ze de voetstappen weer naderen. Het was eng om te merken hoe gedetailleerd ze alles waarnam, alsof ze op afstand probeerde de boel onder controle te houden. Ze hoorde hoe de broekspijpen van die ellendige corduroybroek tegen elkaar wreven.
'Grsst grrsst grrst'
Ze hoorde hoe bij elke stap de teennagels langs de binnenkant van de vuilgrijze pantoffels schuurden. Oorverdovend stil naderde vader haar, alsof de duivel zelf hem influisterde dat hij langzaam en sluipend moest lopen om de spanning op te voeren tot een ondraaglijk niveau.
Ze haatte vader, maar de keuze tot haat was gemaakt door de man die bezweet op haar kroop en zich in haar uitstortte. De keuze was niet de hare geweest, de haat was letterlijk in haar gepompt. Potentiële broertjes en zusjes zwommen in haar onderbuik rond. Dan kan je niet anders dan die bezwete man haten; dan ben je als vijftienjarige afhankelijk van je haat. Dan is dat je steun en toeverlaat. Dan vraag je je eigen J.C. het kwaad te stoppen. Kan het niet kwaadschiks, dan maar kwaadschiks. Daar ben je vijftien voor. Haar leven was te vroeg bedorven, te vroeg verneukt om er vergeving in te zoeken. Terug naar onschuld is geen optie als je die onschuld nog niet verloren hebt omdat die je is afgenomen.
Tegen beter weten in sloeg ze de pagina van Toon om en keek even op naar Johnny. Ze sloot haar ogen en vroeg hem om hulp. 'Wil je me alsjeblieft helpen het te dragen, Johnny?' 'Mag ik je vragen met me mee te lijden?' En Johnny keek, met zijn gitaar op zijn rug naar haar
terug. In zijn ogen las Eveline dat haar lijden zijn lijden zou zijn, en ze las iets over de waarheid van oorzaak en gevolg, hoewel ze zich daar niets bij kon voorstellen.
Even later lag haar vader weer bezweet op haar, maar nu was het anders. Ze voelde zich gesteund door Johnny en liet haar vader begaan. Tot dat vreselijkste moment. Het moment dat alle druppels die ooit een emmer hadden doen overlopen er niet meer toe deden.
Dat vreselijkste moment voelde Eveline geen pijn meer. Daar was ze aan voorbij gegaan. Ze voelde niets. Helemaal niets. Niënte, nonto, zero.
Ze liet haar vader begaan tot hij scheurde... Haar Johnny van de muur.
Vader had de poster van Johnny Cash van de muur gescheurd omdat hij zich door hem bekeken voelde.
'dat heb je dan goed gezien klootzak, want je wórdt bekeken'
feedback van andere lezers- Ghislaine
Jammer dat het ook in de realiteit voorvalt.
Peerke: Daar schrijf ik dan ook over Ghislaine...
dank voor je bezoek!
Peerke - henny
Goed vervolg, maar blijf niet te lang op hetzelfde punt hangen. Het is maar een tip.
Peerke: Moet hier wel even. Ron Postuma maakt de jeugd van Eveline mee... Vandaar dat hij te weten komt waarom zij in de psychiatrie is beland..
|
