Volg ons op facebook
|
< terug
De baan
Anneke ging op haar achttiende van school af om werk te zoeken. Een jaar later was ze nog steeds op zoek. Maar volgens haar moeder was ze helemaal niet op zoek.
'Anneke, je zit de hele middag maar televisie te kijken. Je komt voor tienen je bed niet uit en je komt ook nog eens behoorlijk aan op deze manier. Zo vind je toch nooit werk!'
'Ik ben anders nog altijd aan het uitkijken naar werk, moeder. Wat kan ik anders?'
'Kijken! Het enige waar jij naar kijkt is de televisie. Je bent aartslui, meisje. Je helpt me nooit eens huishouden en je komt alleen maar het huis uit om geld uit te geven.'
'Ik had anders vorige week nog een sollicitatiegesprek!'
'Jij hangt alleen maar wat rond met die vriendjes van je.'
'Jezus moeder, het is mijn schuld toch niet dat er geen werk is! Zit me niet zo op mijn huid, zeg.'
'Hoe komt het dan dat Wilma werkt? Dat je broer zich helemaal suf studeert? En hoe komt het dan dat Joke een volledige baan heeft? Ik schaam me gewoon voor je, Anneke.'
'En ik baal er van dat je me zo op mijn huid zit terwijl ik zo mijn best doe een baan te vinden. Begrijp je dan niet dat er gewoon geen werk is en dat er voor dat enkele baantje dat er is honderden sollicitanten zijn? Ik wil heus wel werken! Ik baal ervan me hier te moeten vervelen met weinig geld en dat jij op me loopt te vitten zodra ik maar naar de televisie kijk.'
'Waar ga je heen?'
'Weg.'
Anneke zat vol emoties: gevoelens van schuld, schaamte en hopeloosheid raasden om en om door haar hoofd. Het was niet haar schuld dat de economie stagneerde, het was niet haar schuld dat al het werk naar de goedkope lonen landen ging. Haar moeder was een oneerlijk takkewijf.
Boos en gedeprimeerd liep ze naar het winkelcentrum. Het leven leek zinloos; iedereen, behalve zij, had het voor het zeggen, en ze gaven haar gewoon geen kans. Ze had geen geld, geen vrienden, geen werk. Ze had gewoon moeten gaan studeren, dan had ze tenminste de eerste paar jaren geen werk hoeven te zoeken. Trouwens, bedacht ze, met een universiteitsdiploma zou het makkelijk zijn om een baan te vinden.
In het winkelcentrum was niets te merken van een stagnerende economie. Mensen overlaadden zichzelf met dure kleding, dvd recorders, cd's, dozen vol krasloten en kochten karren vol met boodschappen.
Hoe kwamen ze toch aan al dat geld? Het leven is zo oneerlijk! Sommige mensen hadden alles, anderen niets. Misschien vond ze wel nooit een baan. Ze werd ouder, had werkelijk nergens ervaring mee en voelde zich nutteloos. Ze wist gewoon dat ze nutteloos was. Op school was het niets geworden met wiskunde; toen ze thuiskwam met een vier zei moeder dat ze werkelijk hopeloos was. Ze deed haar uiterste best met scheikunde, maar ook dat had ze nooit echt begrepen. Het bewees dat ze hopeloos was. Toen, in een laatste poging, overgestapt naar een studie Nederlands. Geen moeilijke wiskundige begrippen en berekeningen waar ze toch niet uitkwam, geen scheikundige formules. Maar opnieuw was het te moeilijk. De regels voor interpunctie, waarvan ze dacht het te begrijpen, bleken moeilijker en vager dan ze dacht. Waar kwamen de komma's ook weer? En hoe zat het ook al weer met de grammatica?
Ze voelde zich verslagen. Nederlands, wiskunde, scheikunde, het was haar allemaal te moeilijk. O ja, ze had een acht gescoord, verder wat zesjes maar de rest was te slecht. Het leek hopeloos, waarom zou je hard studeren als je hoe dan ook zou zakken? Waar maakte ze zich druk om? Als je het niet probeerde kon er ook niemand zeggen dat je gefaald had. Het was gewoon omdat ze niet wilde studeren.
Anneke wist het zeker: ze was een mislukkeling; school niet afgemaakt, werkeloos; zelfs haar moeder had een hekel aan haar. Iedereen dacht dat ze waardeloos was. Zelfs jongens waren niet serieus in haar geïnteresseerd. Ze had geen leuke kleren dus niemand vroeg haar uit. Ze was alleen maar goed om seks mee te hebben.. En ze behandelden haar als oud vuil, niet als iemand die het waard is om geld aan uit te geven of tijd in te stoppen. Twee keer had Michael haar meegenomen naar de film en op de weg terug nam hij haar mee naar zijn kamer in het studentenappartement. Haar eerste seksuele ervaring duurde, van schoenen uit tot schoenen aan, 20 minuten. Af en toe vroeg iemand anders haar mee naar de kroeg. Na afloop was het altijd hetzelfde liedje, terug naar de kamer voor een beetje gevoos en een wip en tot ziens maar weer.
Anneke dacht na over haar leven terwijl ze door het winkelcentrum slenterde. Het was een feit, ze was een mislukkeling. Niemand gaf om haar, niemand geloofde in haar, niemand hield van haar. Op televisie hield iedereen van iemand. Ze hadden hun problemen maar er was altijd een oplossing. Er werd altijd wel een nieuwe liefde gevonden. Zij werden altijd wel uitgenodigd om uit eten te gaan in een of ander chique restaurant. De mannen waren immer goed gekleed en bedreven de liefde zachtaardig, zonder haast en met passie. De vrouwen hadden belangrijk werk; bestuursfuncties, eigenaressen van boetieks of hadden de leiding in een ziekenhuis.
Het was tegen kwart over drie toen Anneke de bar van het Hilton binnen liep. Enigszins nerveus keek ze rond hopend een bekende te zien. Maar er was bijna niemand. Ze liep naar de bar en bestelde een rum-cola. Ze vond een stoel bij het raam met een ronde tafel. Zo kon ze iedereen die binnenkwam zien en vanuit dezelfde positie kon ze ook naar buiten staren.
Ze had genoeg geld voor twee drankjes, daarna zou ze naar huis moeten. Vader zou om half zes thuis zijn.
Roderick, haar broer, zou hem dan vertellen over zijn slaggemiddelde met honkbal. Wilma zou weer opscheppen over al die mannen die haar mee uit vroegen, over al het gespaarde geld voor een nieuwe auto. En moeder zou haar direct op haar huid zitten: 'En waarom heb je niet naar werk gezocht?' Alsof ze zomaar een baantje uit de lucht kon plukken!
Michael, haar eerste vriendje -- het vergde veel fantasie hem vriendje te kunnen noemen -- liep de bar binnen. Hij zag haar door de glazen afscheidingswand en zwaaide. Hij was met twee vrienden. Ze zwaaide terug en lachte warm, toen draaide ze zich om en hoopte dat ze niet verveeld zou lijken.
Anneke had nog een flinke slok in haar glas zitten. Langzaam draaide ze het glas, hopend dat Michael of iemand anders naar haar toe zou komen om een praatje zou aanknopen, misschien ook een drankje voor haar bestellen. Ze vroeg zich af of ze het aan zou durven er zelf heen te lopen en gedag te zeggen. Op die manier zou het zeker lukken om een praatje met een van hen te houden en een drankje te versieren. In gezelschap was het gezelliger. Misschien vond een van Michael zijn vrienden haar wel leuk. Als ze maar eens een vaste vriend zou hebben. Iemand die haar mee uit zou nemen, haar vriend zou zijn, van haar zou houden en zou luisteren naar al haar problemen.
Maar er kwam niemand. Ze dronk haar laatste slok en stond op. Ze zag Michael en zijn vrienden lachen en drinken met hun ruggen naar haar toe. Ze liep richting uitgang.
Michael, gekleed in jeans en een t-shirt, liep naar haar toe. 'He, Anneke. Ga je weg?'
'Ja, dat was ik van plan.'
'Wil je wat met me drinken?'
Ze keek even op haar horloge. 'Oké, ik heb nog eventjes.'
Ze namen plaats aan een van de andere tafeltjes welk werd opgesierd door zowel papierresten als krassen. Michael ging naar de bar en bestelde wat te drinken. Hij stond met zijn sterke rug naar haar toe gekeerd terwijl de barmeid hem hielp. Daar kwam hij aan met de drank. Zijn donkere haar had een knipbeurt nodig, maar hij was wel glad geschoren en zag er ongedwongen maar netjes uit.
'Hoe breng jij je dagen door tegenwoordig?', vroeg hij.
'Met weinig bijzonders. Ik ben op zoek naar werk. Ik heb een paar aanbiedingen gehad maar niets wat me paste. Misschien ga ik wel weer studeren of ik ga naar Amsterdam. Ik hoorde dat daar veel werk is.' Ze lachte breed uit alsof het allemaal niet belangrijk was.
'Wat voor werk zoek je dan?'
Misschien gaf Michael toch om haar. Misschien kon hij haar helpen.
'Oh, maakt niet zo uit. Zo lang het maar een vaste baan is.'
'Hmm. Je weet dat ik tegenwoordig manager ben van een DVD-o-theek?'
'Echt?'
'Ja. Mijn oom is de eigenaar. Het is een drukke baan maar leuk werk. Misschien vind ik wel een plekje voor je.'
Onderzoekend trok hij een wenkbrauw op. Ze voelde dat hij ergens op uit was. Een baan? Een reisje slaapkamer?
'Wauw, dat zou gaaf zijn. Zelfs parttime. Het lijkt me leuk en ik ken alle filmtitels.'
'Mmm… nog wat drinken?'
'Oké.'
Ze keek even richting de bar en zag dat zijn vrienden waren vertrokken.
'Weet je, Anneke, ik heb je gemist. We hebben het altijd goed kunnen vinden, nietwaar?'
'Zeker Michael.' Ze lachte warm naar hem. Het gaf een goed gevoel dat iemand met haar praatte, haar miste. Tenminste een iemand die niet zeurde over haar werkeloosheid, maar probeerde te helpen.
Ze dacht na over naar huis gaan maar die gedachte stond haar tegen. Moeder zou gaan vragen waar ze was geweest. Of ze wel wist dat Joke tegenwoordig als computerprogrammeur werkte en een eigen auto had? Vader zou thuis komen en haar teleurgesteld aankijken, alsof ze hem weer had laten zakken. Elke dag hetzelfde liedje. Jemig, wat wilde ze graag een baan.
Michael keek haar aan en hield haar hand vast. Ze mocht hem enorm graag en voelde zich helemaal ontspannen. 'Wat doe je vanavond?' Hij keek naar haar ogen, haar lippen, haar borsten. Ze rilde.
'Heb je zin nog even naar mijn kamer te gaan? Er is verder niemand thuis. We kunnen…naar bed gaan…en dan gaan slapen. Ik hoef pas om acht uur te beginnen.'
Ze lachte naar hem. 'Oké, klinkt aardig, laten we gaan.'
Ze stonden op en liepen hand in hand naar de parkeerplaats.
Michael reed in een oude auto vol deuken die nog gebouwd was in een jaar dat zij niet eens was geboren en had al zeker de afstand naar de maan en terug afgelegd. Hij liet haar wachten bij het portier en liep toen om en stapte zelf eerst in. De motor hoestte en proestte en een dikke walm steeg achter de wagen op toen ze weg reden. Het was maar een paar minuten rijden en de motor was nauwelijks opgewarmd toen ze stopten bij het huis dat hij deelde met vier anderen.
Ze ging naar het toilet. De muur was behangen met foto's uit de Playboy: vrouwen met buitengewoon grote borsten en kaal geschoren poezen. Alles was zichtbaar. Anneke vroeg zich af waarom die foto's hier hingen. Was dat om te masturberen?
In zijn kamer had Michael zich, op zijn onderbroek na, uitgekleed. Nerveus sloot ze de deur achter zich.
'Eh, ik kan niet heel lang blijven.'
Ze bedoelde dat ze niet zeker wist of ze hiermee door wilde gaan.
Wat was de winst voor haar? Een zwangerschap? Een ziekte? Een baan in de DVD-o-theek?
Hij kwam dichterbij en sloeg zijn armen om haar heen.
Warmte. Hij had haar nodig, iemand had haar nodig. Hij kuste haar, zijn tong in haar mond. Zijn handen gleden onder haar open bloesje. Ze droeg geen bh en de aanraking van haar tepels voelde intens. Hij nam haar mee naar het bed.
Ze kleedde zich uit en dook tussen de lakens met hem. Hij rook een beetje naar zweet maar haar verlangen was groot. Hij voelde, wreef, zoog, likte, kuste.
Toen bedacht ze iets. Al die reclames waren niet voor niets geweest.
'Eh Michael. Heb je een condoom?'
'Ja, denk het wel. Hoezo, heb je iets opgelopen?'
'Weet ik niet. Denk het niet en wil dat graag zo houden.'
'Ik heb er een, maar eh… als je niets hebt opgelopen gebruik ik hem liever niet.'
'Wat jij wilt,' zei ze suffig. Ze nam de pil ook al had ze al maanden geen seks meer gehad. Mannen leken nauwelijks in haar geïnteresseerd. Ze had niet het soort afspraakjes zoals op televisie. Oh, ze werd regelmatig gevraagd, meestal voor een vluggerdje achter in de auto, of een snelle wip in bed. Een vliegende start: geen film, geen eten, geen gesprek, geen gedachte.
Ze was enigszins geïrriteerd naar Michael. Hoe kon hij vragen of ze schoon was, of misschien iets had opgelopen? 'En jij, heb jij iets onder de leden?' had ze willen vragen. Maar ze zag hem bezig een condoom uitpakken en met grote nauwkeurigheid over zijn gezwollen mannelijkheid rollen. Hij leek zich bijna te schamen. Ze lachte. Michael was in orde, hij gaf echt om haar.
En toen lag hij op haar, steunend en kreunend; eerst zacht en langzaam, maar met een minuut of twee werkend naar een climax die zij niet zou hebben. Hij gromde vlakbij haar oor, gromde luider en kreunde van plezier toen hij ejaculeerde. Snel bewoog ze haar lichaam op de manier die ze kende uit die domme films. Big Stud. The Super Whipper. Het was voor haar allemaal te snel. Ze lagen nog geen vijf minuten in bed.
'Was dat lekker, Anneke? Ben je klaar gekomen?'
'Twee keer.'
'Je loopt er een op me voor.'
Ze voelde zich beschaamd over haar leugens en sloot haar ogen. Ze begreep het niet. Was het zijn schuld dat ze niet veel voelde, of was ze gewoon koud? Nog een falen op haar lijst. Voor het eerst in maanden hield een ander haar vast, zorgde voor haar, gaf haar het gevoel dat ze iets waard was. Ze vond zichzelf dan niet veel maar ze had er geen twijfel over dat ze goed was voor Michael. Hij vlijde zich op haar borst en viel in slaap. Zij staarde naar het plafond en had wederom het gevoel niets waard te zijn.
'Anneke.' Hij was zojuist wakker geworden.
'Ja?'
'Tijd om me aan te kleden. Luister, waarom kom je vanavond niet even naar de DVD-o-theek? Ik kan eens kijken of er niet een plekje voor je is. Zeker in de weekends is het er behoorlijk druk.
'Meen je het?' Een sprankje hoop.
'Natuurlijk. We hebben het er later nog over. Het is maar een idee, maar ik denk dat we wel wat kunnen regelen.'
'Moeder, ik moet vanavond nog even weg.'
'Je bent er net. Je verspilt je tijd, waarom ga je niet weer studeren of…'
'Nou, ik ga niets zeggen als je zo stuurs doet.'
Moeder keek haar verbaasd aan:'Wat?'
'Ik heb een sollicitatiegesprek vanavond in een DVD-o-theek. Het is meest voor de weekenden en misschien ook voor de avond. Dan is het er het drukst.'
'Is dat zo, is dit waar?'
'Ja hoor. Nu moet ik gaan douchen.'
'Wanneer heb je…'
'Ik heb haast moeder. Ik vertel het je later.'
Anneke zag er leuk uit in haar gele bloes en diep rode rok toen ze aankwam in de DVD-o-theek. Michael stond achter de desk.
'He, Anneke! Wacht achter maar even. Ik kom er met een paar minuten aan. Het was helemaal niet druk maar dat zou beter worden, zeker als de kroegen sloten.
Anneke vond een stoel en ging zitten. Er speelde een seksfilm op het televisiescherm: mensen neukten, ze was gefascineerd. Het leek eindeloos te duren. Roedes die in en uit vagina's gleden. Boven, onder, seks in allerlei standjes. Vrouwen die in quasi opwinding kreunden en mannen die eeuwen nodig hadden klaar te komen. Partnerwissel! En meer van hetzelfde. Wederom partnerwissel.
Ze opende een deur en keek in de ruimte ernaast. Daar waren meer afbeeldingen van vrouwen in onflatteuze posities waarbij alles werd getoond alsof ze bij de gynaecoloog waren. Kijk dokter, dit is het probleem, ik heb geen schaamhaar.
Michael kwam binnen en sloot de deur achter zich.
'Luister Anneke, dit lijkt je misschien allemaal wat vreemd of zo maar ik weet dat je erg graag een baan wilt.'
'Klopt.' Ze keek hem onderzoekend aan zich afvragend wat zou volgen.
'Kom eens op mijn schoot.' Honderden vragen schoten door haar hoofd terwijl ze op zijn schoot kwam zitten en hij zijn armen om haar middel legde.
'Anneke, je bent sexy. Echt heel erg sexy.'
'Eh, bedankt.' Ze lachte zelfverzekerd.
'Enne… sommige klanten die hier komen zijn behoorlijk opgewonden. Dus ik dacht aan een partnerschap. Ik betaal je 2000 euro voor een weekend. Van vrijdagavond tot en met zondagavond.'
'Wauw! 2000…waarvoor dan? Ik begrijp het niet.' Maar ze kreeg al een idee.
'Wat denk je? Niets bijzonders. Gewoon dat wat je vanmiddag ook met mij deed alleen krijg je er nu voor betaald.'
'Michael! Dat wil ik niet! Dat kan ik toch niet doen.'
'Natuurlijk kun je dat, Net als vanmiddag. Je krijgt er vanzelf plezier in als je eenmaal bent gewend. Mannen verlangen naar je. Hunkeren naar je lichaam. Je sluit gewoon je ogen en drie minuten later is het voorbij. Denk aan het geld!'
'Michael, toen je het over een baan had dacht ik… dacht ik…'
'Luister Anneke, ik heb binnen niemand nodig en als dat wel zo zou zijn dan zou ik hooguit 150 euro betalen geen 2000. Het is helemaal aan jezelf. Ik probeer je alleen maar te helpen. Ik dacht dat je een baan wilde. Het is een kans wat geld te maken, onafhankelijk te zijn. En je hoeft het niet voor altijd te doen, gewoon voor een paar weken als je wilt. Ik regel het, in het geld en stuur ze dan naar binnen. Je zult er snel aan wennen. Neem een paar drankjes, …kom op Anneke. Het is tenminste een zeer goed betaalde baan.'
De volgende ochtend vond de moeder van Anneke een briefje op de keukentafel.
Moeder,
Ik heb eindelijk een baan. Die waarover ik vertelde in de DVD-o-theek. Ik werk tot half drie 's morgens dus laat me alsjeblieft liggen. Het is alleen in het weekend maar betaald goed. Ik hoop dat je nu tevreden bent.
Anneke
feedback van andere lezers- GoNo2
Ik ken haar, zo knap is ze nu ook weer niet hé ?
JakobRo: goh, jij kent haar ook? Nee, echt knap is ze niet maar toch...ze verdient geld als water ;-)
dank voor je fb
|
