Volg ons op facebook
|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS II - p3)
…
De gierende hormonen lichten me uit mijn bed, ik graai naar enkele vellen papier en in een paar bokkensprongen lig ik er weer in. Vreemd maar elke keer opnieuw, net voor ik me hieraan waag,
krijg ik dat dubbele gevoel.
Aan de ene kant ben ik overtuigd dat masturberen de meest natuurlijke handeling is en dat er wel miljoenen mensen rondlopen die, net zoals ik, volledig op zichzelf zijn aangewezen.
Anderzijds heb ik echter een enorm gewetensprobleem. Alsof zelfbetasting voldoende motieven biedt aan onze kerkgangers, in mijn geval de moskee, om mij op een of andere brandstapel te werpen. Heidens, duivels of welke vorm van het kwaad ze het ook mogen noemen, het idee op zich geeft me een wrang schuldig gevoel. Zelfs nu, wanneer ik in vol ornaat alles op zijn beloop laat, overkomt me dat. Niemand die me ziet of hoort, maar toch die vreselijke gedachte.
Vanwaar die angst? Thuis praten we nooit over het seksuele leven, dus mijn ouders hebben het me zeker niet ingefluisterd. Op school kregen we wel geregeld preventieve voorlichting maar persoonlijke, intieme ervaringen hebben daar echt geen plaats. Tenzij je de rest van je schoolcarrière een horde pestjongens achter je aan wil.
Wij, mijn broers, enkele neven en ikzelf, kinderen van de eerste generatie migranten, zijn over dit taboeonderwerp wel heel open ten aanzien van elkaar. Ik denk zelfs dat we soms het Europees sociaal aanvaardbare gedrag fors overschrijden. Zo speelden Yoessef, Abdeslam, Brahim, Omar, Hoesein en ik vroeger, nog voor de scheiding van mijn ouders, de meest absurde spelletjes met elkaar. Wie loopt al met een snorretje? Wanneer heeft iemand van ons zijn eerste plukjes schaamhaar? Wie ejaculeert als laatste, het meeste en het verste? …
Toen Karim ons zijn toverstokje had meegegeven, zijn we 's anderendaags met z'n allen erop uitgetrokken. Tijdens onze zoektocht naar de meest afgezonderde plek, kwamen we uit op een groot massieve rots, tussen dichte begroeiing en vlak aan een rivier gelegen. Niemand repte nog een woord. Elk van ons was zo in de ban van het magische spul dat je in de stilte het kolkende water kon horen, alsook het knijpen van de geknakte vijgentakken. Hier en daar hoorde ik gegiechel en ik wist dat de twijfel bij ieder van ons behoorlijk aanwezig was maar de nieuwsgierigheid minstens evenzeer.
Met die smurrie in mijn hand keek ik naar mijn broers en neven en zei heel stoer: 'Ik begin er niet aan tenzij we gelijk van start gaan.'
'Oké Jamal, we doen het net als al die andere keren' riep Brahim. 'We staan allen naast elkaar en beginnen op mijn fluitsignaal. Heeft iedereen het begrepen?'
'Ja!' reageerden we toen allen lekker luid en stoer. De adrenaline spoot door onze bloedvaten en nog voor Brahim het startschot gaf, deed ieder precies wat Karim vertelde.
Maar rekening houden met de inwerktijd, een kwartier lang, en vermijden dat je kleine heer vroegtijdig verslapt, leek moeilijker dan gedacht.
Tot op een gegeven moment Omar met knijpende billen en verkrampt gezicht de concentratie verstoorde: 'Hey jongens, is het normaal dat het spul brandt? Auw, die shit is echt niet te harden.
Of ben ik de enige met dit probleem?
En in pijlsnel tempo volgden de andere stemmen, ook die van mij.
'Het voelt aan als hete kolen', schreeuwde ik van de pijn. 'Zie ons hier nu staan, een stel domme Marokkanen uit België.'
We hebben ons flink laten naaien. We zijn vies maar dan ook vies genaaid!' echoot het in de groep.
Daar stonden we dan met broek en slip tot onder onze knieën, met een onbekend bijtend product op ons lid, dat nog eens sterk afstak op onze donkere huid. Een voor een helemaal overstuur.
'En wat nu jongens? vraag ik met onzekere, bange stem. 'Zo kunnen we toch niet naar huis?'
'Blijf even rustig jongens, ik heb een idee.' vult Hoesein aan. 'We trekken onze broek en shirt uit, lopen de rivier in met onze slip en doen alsof we gaan zwemmen. Maar intussen wassen we dat spul van ons af en laten het droogwerk over aan de zon.'
Als antwoord op Hoeseins verlichtend idee stormden we af op het water, namen een diepe duik en bij het naar bovenkomen lachten we uitbundig om onze grootste stommiteit.
...
feedback van andere lezers- anne
Hey jamal, dit klinkt al super hoor, een thema dat de moeite is en zeker vanuit je achtergrond. Al die taboe's geven inderdaad vreselijke schuldgevoelens en de generatie die niet sprak met zijn kinderen, laten we die niet overdoen. Heb er ook van afgezien en die gevoelens gehad, als meisje tot over mijn oren verliefd en vol fantasieen die niet mochten, zei men.
jamal: schitterend jouw reactie Anne! nogmaals een bevestiging dat mijn schrijven, levenservaring, onstuimige jeugd, zich op een lijn begeeft waar miljoenen bondgenoten lopen, zeg maar; koorddansen.....sommige vallen, anderen blijven gelukkig goed overeind.
xxx - henny
Ik had toch wel wat leedvermaak. Heel goed alles beschreven en uitgelegd. Goed en gelukkig dat er niet echt schaden is opgelopen, alleen wat domme schaamte.
jamal: ja, dat had Karim ook toen we het hem vertelden.
domme schaamte is nog zacht uitgedrukt Henny, haha
bedankt voor je enthousiaste fb!
gr - aquaangel
stonden... Afsteekt of staan ... Afsteekt of stonden ... Afstak in 1 zin? Ik twijfel over je gebruik van tijden al denk ik dat stonden staan moet worden
onderhoudend stukje, brengt me terug naar de spelletjes die ook meisjes
deden in mijn tijd... Hi ik zwijg x
jamal: een geconcentreerde lezeres! dank je waterengel.
het is idd afstak. als ik naar het verleden verwijs of erover spreek (daar stonden we dan...) schrijf ik in OVT. maar als ik citeer (Omar of Brahim) dan is het OTT. aleh, zo voel ik het aan...
hoop dat het juist is....
en over die meisjesspelletjes gesproken
hoor van vriendinnen dat zij veel verder gingen dan ons...
spijtig dat ik niet in dat groepje stond haha - Mistaker
Dat gewetensprobleem herken ik helemaal!
Goed beschreven dit onderwerp.
Liefs,
Greta
jamal: Dank je Greta! Ik denk dat er in het Europese leven, vooral in Christelijke hoek, niet zo veel verschil is met de denk - en zienswijze van Islamieten of andersgelovigen. wel zie je dat in onze westerse maatschappij de scheiding tussen kerk en staat veel verder geëvolueerd is dan bij de Arabische landen....en in bepaalde gemeenschappen te België.
xxx - Julien_Maleur
Zo ziet men maar dat men niet om het even wat kan smeren.
vg
JM
jamal: ....God straft meteen zeker!
groeten - yellow
haha, weet je, ik schrik er wel een beetje van dat je dat zo allemaal deelt, gedurft vind ik dat, ik denk dat Godsdienst niet teveel met seks moet samenvallen, natuurlijke driften en de schaamgevoelens, het eerste deel vind ik zeer sterk geschreven, het tweede grappiger,
groet,
M.
jamal: leuk hoe je de variatie in de tekst aanvoelt. hoop dat ik het zo doorheen heel mijn boek kan aanbrengen. en over dat schrikken van wat ik allemaal beschrijf, ja Marc, het is een autobio of niet he...haha... Kan jij je voorstellen dat een puber dit niet doet?
dat zou afbreuk doen aan mijn boodschap denk ik. al zal mijn familie raar opkijken als ze ooit het boek vastheeft...hahaha
groeten en bedankt Marc! - jan
een goed verhaal, graag gelezen.
grts
jamal: hartelijk dank Jan!
gr - b_engel
tja, die spelletjes horen erbij. jongens of meisjes of gemengd...
ik denk dat iedereen het wel herkent maar de openheid die je hierond hebt kan voor velen een verademing zijn denk ik. Want zo open zijn er toch niet veel. Dit uit het taboe halen kan voor veel opluchting zorgen.
goed en zeker open geschreven!
|
