|
< terug
Rosie
Twee dagen in de week is Rosie bij ons. Als trotse opa en oma showen we haar zo veel mogelijk, of eigenlijk doet ze dat zelf. Een van onze vaste uitjes is: boodschappen doen in de supermarkt. Daar kennen ze haar allemaal, of ze zorgt ervoor dat ze haar leren kennen. Bijna twee is ze nu. Het praten, begint haar aardig te lukken. In de straat wordt iedereen die buiten is op een, nog grotendeels, onverstaanbaar verhaal getrakteerd, waarbij ze levendig wijst en lacht. Naar de mensen achter de ramen wordt driftig gezwaaid. Zodra we de supermarkt binnen komen begint de zoektocht naar: Ned, Jojo en Gon. Dit zijn niet hun volle namen, maar afkortingen die ze zelf heeft uitgevonden. Meestal is Jojo de eerste. Die neemt haar mee, met de winkelwagen waar ze in zit, naar de kaasafdeling. Daar heeft Jojo een zakje bananenschuimpjes liggen, waar ze er twee van krijgt. Ik loop op eerbiedige afstand achter ze aan. Na het krijgen van de snoepjes zeg ik altijd: "Zeg maar bedankt."
Dit wordt altijd een luid: "Doei."
"Ze leert het nog wel," zeg ik dan.
Jojo krijgt een hand, wordt dan nog op een verhaal getrakteerd en dan gaan we verder naar: Ned.
Ned staat op de afdeling, vlees en vleeswaren. Daar krijgt ze een plakje worst. Ook hier wordt doei gezegd in plaats van bedankt. Ned is begonnen met het trakteren. Is Ned er niet, dan neemt Gon het over door Ned uit de kantine naar haar afdeling te laten komen. Het gebeurt ook wel dat het personeel van de drogisterij, tegenover de supermarkt, een verhaal te horen krijgt. Wanneer Ned in de kantine is, dan hoort ze de kleine snateren en komt met ons mee lopen naar haar afdeling.
Komen we Jojo niet tegen, dan gaan we rechtstreeks naar Ned. Is ze er niet dan zeg ik tegen Rosie: "Ned is er niet, andere keer weer."
Ze vindt het jammer, maar verder geen enkel punt. Soms is er iemand anders van het personeel die dan de slagerij ingaat om een stukje worst te halen. Na Ned, krijgen we Gon van de groenten. Daar krijgt ze een banaan van. Ik krijg de restanten van de bananenschuimpjes die ik in een papieren zakdoekje prop, of opeet. Rosie heeft nu in haar ene hand een plak worst en in de andere een banaan. Om beurten neemt ze een hap, of geeft mij de restanten worst die ik in een zakdoekje prop. Wanneer haar mond leeg is, worden aan de klanten en het personeel verhalen verteld en veel 'doei' of ook wel 'hooi' gezegd. Hoe dat gaat vertel ik in een voorbeeld.
De chef van de supermarkt was bezig flessen wijn bij te vullen. We kwamen bij hem in de buurt en Rosie gaf een van haar hooi's weg. De man ging door met zijn werk. Rosie herhaalde, gepikeerd door het niet opletten van hem, haar hooi iets nadrukkelijker. Nog geen reactie. Nu werd ze echt pissig en schreeuwde: "Hooi."
De man schrok, het drong nu tot hem door dat ze het tegen hem had. Hij begon zich te verontschuldigen, maar het was hem al vergeven. Later was hij weer aan het werk in de supermarkt, terwijl wij met Rosie aankwamen lopen. Uit het pad kwamen een paar mensen aanlopen waar Rosie 'hooi' tegen zei. De chef zei tegen die mensen: "Zeg wel wat terug anders wordt ze boos."
Onder grote hilariteit werd haar en zijn verhaal aangehoord.
feedback van andere lezers- GoNo2
verontschuldigen ?
badstop: Oeps.
|
