Volg ons op facebook
|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS II - p7)
…
De schuifdeur gaat terug open en zonder dat Ali ons oogcontact verstoort, overhandigt hij me twee goedgevulde zakken. Ik ben nog niet bekomen van hoe ze me een kwartier geleden in de zeik zette, maar haar blik is zo onweerstaanbaar dat ik recht op haar afstap.
'Hoe heet je eigenlijk, als ik vragen mag?' duw ik uit mijn strot terwijl ik me naast haar zet.
'Mijn naam is Katty. Een fijne kennismaking.' grinnikt ze heel schattig.
'Dat kan je wel zeggen, ja. Maar echt Katty, zo had ik het niet bedoeld. Ik wilde …'
'Ach, ik weet het wel Jamal. Heb soms gewoon van die kutdagen dat ik niet stilsta bij hoe ik me gedraag. Zeker niet als ik in het weekend moet stofzuigen, poetsen, afwassen, afdrogen en dan ook nog die stomme boodschappen moet doen!' vloekt ze met een temperament dat mij niet vreemd is.
'Hoezo?' stel ik met oprechte bezorgdheid.
'Ja, mijn ouders hebben een restaurant en als enige dochter sta ik in voor het hele huishouden, terwijl mijn broers van hun vrijheid genieten! Het moet toch geweldig zijn als je een jongen bent, niet?'
'Wauw, een eigen restaurant!' reageer ik verwonderd om maar niet op haar vraag in te gaan, al heeft ze het tegen een niet-doorsnee Marokkaan.
'Ha ha, jij gladde, ontwijk de vraag maar. Saloniki, Griekse keuken. Ooit van gegeten?' vraagt ze direct en met lichte verbittering.
'Neen, nog nooit. Ik weet niet eens hoe het uitziet. Misschien dat ik mijn moeder kan overtuigen om eens bij jullie te komen eten, als het betaalbaar is.' antwoord ik zonder schaamte.
Ja, na de stunt van Ali hoef ik niet meer te verbergen dat wij het thuis niet echt gemakkelijk hebben, denk ik bij mezelf.
Als kind van hardwerkende migranten vind ik het geweldig een familie te ontmoeten die op zelfstandige basis haar centen verdient. Ze zullen zeker wel zwemmen in het geld, hebben een kast van een huis met een splinternieuwe auto voor de deur en wie weet wat nog allemaal.
Op dat vlak kan Katty toch niet klagen, behalve dat ze thuis moet meehelpen, wat op zich eerder een luxeprobleem is. Dat ze maar eens in mijn schoenen loopt, misschien dat ze dan beseft hoe gelukkig ze mag zijn. Maar ja, deze flitsgedachte spreek ik liever niet uit.
'Jamal, ik ben blij je te leren kennen maar ik moet nu echt naar huis, anders krijg ik problemen. Ik zie je nog wel, hier in de winkel of euh … ja, ergens anders kom ik niet.'
'Ik vond het ook een leuke kennismaking. Ik vind je heel sympathiek. En over het verschil tussen jongens en meisjes in onze cultuur komen we later nog wel op terug.' zeg ik met ingehouden humor.
Ze staat op, kijkt me even aan, knipoogt me vaarwel en verdwijnt in de menigte.
Ik wil niet naar huis of verder op verkenning in de wijk zoals ik gepland had, maar ik houd me liever vast aan het gevoel dat mij net is overkomen. Voor even beleefde ik dat de wereld ook een andere zijde heeft. Ben ik verblind door haar beeldschone uiterlijk of zit hier meer achter? Kan ik terug naar mijn realiteit zonder dat ik dit aparte gevoel verlies? …
De inhoud van de zakjes trekt mijn aandacht en aan de bodem zie ik een kleurrijk pakje liggen. En ja, Ali, die lieve man toch, heeft weer een verrassing voor mij. Chips met paprika, mijn favoriete smaak. Ik grijp hem eruit en al smullend keer ik terug naar huis met maar één iemand in gedachten.
...
feedback van andere lezers- sproet
Ik beloof om de andere stukjes in te halen, maar middenin terug invallen heeft ook zijn voordeel. Het geeft een heel mooi sfeerbeeld weer. de armoede verdwijnt op de achtergrond door de lieftallige verschijning...(mannen..)
Het doet ons even stilstaan bij alles wat we zo vanzelfsprekend vinden en je beschrijft dit op een realistische manier.
liefs, trees - drebddronefish
Ik ben niet echt mee met het verhaal, kom zowat binnengevallen eigenlijk, maar ik vind dit vlot geschreven, goeie opbouw
groetjes - jack
Inderdaad mooi vlot geschreven én interessant door de achtergrond van het hoofdpersonage. - Julien_Maleur
Echt een boeiend en vooral menselijk verhaal.
vg
JM - henny
Zo zie je maar. Rijker of armer, ze hebben hun eigen problemen. Mooi, aandoenlijk en warm deel. - Mistaker
Fijn verhaal, leest lekker vlot.
Liefs,
Greta - aquaangel
leuk - b_engel
mooi sfeerbeeld
de zachtheid van het moment voelbaar
|
