|
< terug
22 Als een Kus naar Tranen Smaakt
22 Als een Kus naar Tranen Smaakt
Ilse gaf hem het pistool, Harry checkte of het wel degelijk geladen was en stormde naar buiten. Hij schoot een paar keer in de lucht, zich een weg banende door de meute bruinhemden. Een ijzingwekkende stilte daalde neer in de straat. Niemand van die lafbekken had zin om als eerste een kogel in z'n lijf te krijgen, laat staan om met militaire eer begraven te worden.
Harry liep regelrecht naar de aanstoker van deze slachtpartij en zette het pistool tegen z'n hoofd.
" Ophouden, nu onmiddellijk, of ge kunt er naast gaan liggen...."siste hij.
De kleine dikkerd voelde dat het menens was, maar z'n gevoel van oppermachtig zijn was nog niet verdwenen.
" Hij is maar alleen..."schreeuwde hij naar z'n kompanen.
De bruinhemden twijfelden, zouden ze hun leider helpen ? Ze konden hem toch niet in de steek laten ? Langs de andere kant, wat als hun leider een kogel door z'n kop kreeg ?
" Alleen ? Alleen ? Kijk dan maar eens achter jullie...." schreeuwde Harry terug.
Een fluitsignaal weerklonk, het onmiskenbare fluitsignaal van de SS- Polizei. De bruinhemden werden vakkundig omsingeld en hadden geen schijn van kans tegen de zwaarbewapende SS-ers.
Harry liet z'n pistool zakken en haalde dan in één vloeiende beweging uit naar de kleine dikkerd.
De bruinhemd kreeg een oplawaai, die hem tegen de gevel deed belanden. Een dun straaltje bloed vloeide uit z'n mond. De man kreunde en kroop recht, zich vasthoudend aan de vensterbank.
Harry voelde een onweerstaanbare drang opkomen om de man hier ter plekke als een hond af te maken.
" Niet doen, Harry, hij is het niet waard, laat hem maar over aan onze kameraden, die weten wel een oplossing voor zulk gespuis..."zei Ilse, die naast hem was komen staan.
Intussen werden de bruinhemden op hun camions gezet en onder bewaking van de SS afgevoerd.
Een ambulance kwam aangereden. Ilse had zich ondertussen over Anton en Fritz ontfermd, hun verwondingen schenen op 't eerste zicht nogal mee te vallen.
" Ik rij mee naar het Krankenanstalt, wacht op mij in de bar, ik bel je wel..."
Harry wou een opmerking maken maar besloot te zwijgen. Per slot van rekening zou de SS-Polizei hem ook nog vragen willen stellen.
" Harry, krijg ik m'n wapen terug, er staan strenge straffen op verlies van een wapen..."
Harry zette de veiligheidspal op het pistool en gaf het aan haar terug.
" Ok, ik wacht in de bar, een whisky kan ik wel gebruiken...".
De adrenaline was weg en een weldadige rust kwam over hem. Het leek allemaal zo onwerkelijk.
Hij had hier in " das Reich " op twee dagen al meer meegemaakt, dan in de rest van z'n leven, bij wijze van spreken. Big stuff voor m'n memoires, dacht hij.
Ilse stapte in de ambulance en keek hem door het raampje aan. Haar ogen spraken boekdelen. Harry ging naar het raampje en zei :
" I love you, ich liebe dich...."
Voor één keer klonken z'n woorden niet onnozel. Misschien loog hij ook niet. Ilse Schicksal keek hem, boog zich voorover en kuste hem op de mond door het open raampje. Haar kus smaakte naar tranen. Waren die tranen voor hem of was het een reactie op het gebeurde ? Maar als SS-dokter moest ze toch tegen een stootje kunnen ? De ambulance zette zich in beweging en liet Harry achter met gemengde gevoelens.....
©GoNo
feedback van andere lezers- killea
fantastic writing Noel
xx
j
GoNo2: Dankuwel - jack
Ik krijg meer en meer medelijden met Elise!
Toch weer goed geschreven, het verveelt geen moment.
GoNo2: Elise laat weten dat , nee dat kan dus niet hé ? - sproet
je schrijft heel aanschouwelijk, het boeit...
liefs, trees
GoNo2: Mij ook ! - henny
Leest als kijken naar een film.
Oke Oké
GoNo2: Bedankt voor het lezen !
|
