|
< terug
Wonderland en een klein schietgebedje...
Ik beleefde ooit 15 minuten faam. Op netlog, jawel. In een goeie bui paste ik mijn profielfoto aan van een openspattende regendruppel naar één alziend oog. Mijn bezoekersaantal steeg zienderogend. Sinds ik mij dus volledig liet gaan en er foto's genomen worden waar ik niet meer wegkruip achter mijn kroost, lig ik iets beter in de markt. Althans dat dacht ik, want het succes was kortstondig.
Nee, serieus, genoeg gezwanst. Ik zal nooit kunnen opboksen tegen goed geproportioneerde tieten, konten, getuite lippen en andere romantische afbeeldingen. Al moet ik de lezer hier toevertrouwen dat ik die wel kan pruimen. Jammer dat er zich zo weinig mannen tentoon stellen. Af en toe een geplagieerde chippendale...dat is het ongeveer. Niet?
Anyhow, ik staar me vaak een "cataract" op het aantal bezoekers dat bedrijvige netloggers over de vloer krijgen.
Weet u wat ik feitelijk echt zou willen zien? U gelooft me vast niet. En toch.
Graag had ik hier en daar een foto van een hand, eventueel een voet.
Ik hou van beelden waar een verhaal achter zit. Liefst niet te veel koppen want die kunnen tegensteken. Niet die van u persoonlijk. Uiteraard niet.
Handen. Ze zijn overal maar ze vallen niet meteen op. Ze laten zich subtiel raden. Handen zijn niet te toetsen in schoonheid. Er zijn geen parameters. Ze kunnen glad en fijn zijn, effen en sterk, gevlekt en pezig, kolenschuppen met haar, zonder haar. Zelf val ik op een grote hand. Breed, met stevige vingers. Te vergelijken met een knotwilg. Robuust. Met of zonder littekens. Met sproeten, blond tot hoogblond huidhaar. Kortom een karakterhand komende van een land in het Noorden. Een Viking.
De hand van de boerenzoon, waar beginnende kloven je vertederen. De opengezette vingertoppen van de muzikant. De cellist, de violist, de contrabassist, de gitarist....de pianist. Ze vragen allen om te kunnen zorgen en te verzorgen.
De hand waaruit je drinkt als je geen beker hebt. Jouw hand. Mijn hand. De hand waarvan je het zilt proeft.
De hand die je creatief kietelt. De hand die het het hoofd van de kunstenaar aanvult.
Zo één die je vastneemt en tegen zich trekt, een hand die je tegenhoudt, hoe zwaar je bagage ook is. Letterlijk of figuurlijk. U kan kiezen. Een hand die je leidt. Een hand die je duwt. Een vaste hand.
Een sprekende hand. Uitermate beleefd, mild, soms aarzelend maar toch vastberaden.
Ze erotiseren mij. Ze doen me net dat ietsje meer. Zover is u onder'hand' duidelijk?
En dan zijn er nog die andere. Klein en mollig. Blank of ebbehouten. Zacht als een perzikpoepje.
Onbeschreven en onbesproken.
Deze handen meten, zien groeien en uitbenen, is één van de mooiste processen ter wereld.
Hun taal zien evolueren van 'ik hou je vast' naar het eindelijk 'ik laat je los, mam'....'ik jou ook, kind'.
Ga nu maar! Zoek je zelf een hand. Want de mijne zijn ondertussen eeltig van je vast te houden, tegen te houden. Nu laat ik je los, het is genoeg geweest. Symbiose moet ergens eindigen.
En dan weten en beseffen, dat je voldoende gegenereerd hebt.
Je kijkt om. Je ogen zeggen: Lief, hou me vast tot het einde.
feedback van andere lezers- tessy
Prachtig, ik heb hier van genoten, en ik deel je liefde voor een liefdevolle hand.
isamber: Dankjewel. Blij dat je ervan genoten hebt...Grts. Een fijne week gewenst. I. - fenk
Yep, je kan dus schrijven.
Vrijdag nog heeft een Maghrebijnse fee mijn hand gelezen. Ken jij de Arabische cijfers in onze handpalm? Zoek het op, zou ik zeggen.
isamber: Curiosity kills the cat...uiteraard ga ik dit opzoeken. Wat kan mijn hand mij vertellen... Thx voor FB. Greetz. I. - Mistaker
Knap!
Groet,
Greta
isamber: Dankjewel..ik blijf maar blozen. Grts. I.
|
