|
< terug
mijn papa is een held (1/4)
Een jonge man, geheel in het zwart gewikkeld, met cape, lijdt het leven van een dakloze. Zijn enige bezit is een grote, juten zak met allerlei voorwerpen die voor hem een zeer emotionele waarde hebben. Vanaf zijn eerste dag op straat, bijna een jaar geleden, draagt hij ze overal mee naartoe. Voor hem zijn die voorwerpen een geheugensteuntje om nimmer te vergeten wie hij ooit was, wat hij deed op dat ene specifieke moment en hoe hij zich toen voelde. Maar de harde wetten van de straat, in de koude zoektocht naar wat eten en drinken, maken dat die voorwerpen, zijn herinneringen, zelden of nooit het daglicht zien. Ze lijken te zijn verdrongen, weggestopt zonder dat de jonge man hier meteen een bepaalde reden voor heeft.
De jonge man is anders dan alle andere daklozen. Hij is ook geen druggebruiker of alcoholist. Al draagt hij dagelijks dezelfde kleren, toch ziet hij er niet vies of vuil uit. Alles wat hij zegt of doet, is steeds goed doordacht. In zijn woorden zit een enorme wijsheid die uitnodigt om te luisteren en die eenvoudig te begrijpen is. Een natuurlijke gave die hij heel fijn en op gepaste tijd weet te gebruiken. Vooral als hij op zijn trouwe plek zit om te bedelen en bepaalde teksten luidkeels voorleest. Zo heeft hij er één voor de voetgangers met de duurste kleren: "loop niet zomaar aan mij voorbij want met een volle buik ben ik weer een dagje blij"
De jonge man bedelt nooit meer dan wat hij echt nodig heeft. Hij vindt het ongepast om van het geld te snoepen waar anderen keihard voor hebben moeten zwoegen. Een bijzondere eigenschap die bij vele daklozen en niet-daklozen heel veel respect afdwingt.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat is hij druk in de weer met het uitspitten van vuilbakken. Maar eenmaal als hij de drukke stad verlaat en terug naar zijn slaapplaats keert, drukt hij de juten zak dicht tegen zich aan. Hij houdt van de aandacht die de mensen hem dagelijks geven, maar is tegelijk ook heel erg gehecht aan de stilte. Het enige moment dat niemand hem ziet of hoort. Geen wijze woorden als advies voor iemand in nood of een vriendelijke lach als het hem eigenlijk niet zint en telkens toch maar doet. Daar, onder de stalen brug, vlak aan het kanaal, staat hij oog in oog met zichzelf.
Elke keer als hij onder het maanlicht ligt, komt een deel van de jonge man sterk tot leven. Niemand die hém kent. Deze jonge man klinkt anders: verbitterd, ongelukkig en soms ook agressief. Althans, dat is af te leiden uit de droombeelden die hij tijdens zijn slaap heeft.
En het vreemde van dit alles is dat de wijze, vriendelijke jonge man van het daglicht hier niets van weet. Het lijken wel twee verschillende personen in één lichaam. De een die vanuit zijn verstand functioneert en de ander meer vanuit zijn gevoel.
Tot op één bepaalde nacht een vreemd geluid, dat al enige uren aanhoudt, de jonge man zijn slaap verstoort. Hij schiet rechtop, zijn nieuwsgierigheid brengt hem tot boven het water en ontdekt iets mysterieus. Een fles, met daarin een kleine vlam, tikt zachtjes tegen de wand van de kanaalkom. Zijn ogen puilen als het ware uit zijn hoofd, zo verbaasd is hij. Zijn ongeloof doet hem even aarzelen maar al vlug klautert hij via een betonnen muur, voorzien van een trapje, voorzichtig naar beneden. Met een lange stok trekt hij de fles naar zich toe en voor hij deze uit het water licht, twijfelt hij even. 'Zal ik dat wel doen? Wie weet wat er met me gebeurt?'
....
____________________________________________________________________________________________
basistekst voor nog uit te werken theaterstuk voor kinderen. eerste repetitie start zaterdag 4 april
feedback van andere lezers- b_engel
ben zeer nieuwsgierig naar het vervolg.
Het wordt een fascinerend stuk lijkt mij...
Heel even doet die jonge man me denken aan een oude man die ik op het juiste moment op de juiste plaats in mijn leven tegenkwam... Ook een bedelaar en hij gaf me een gedicht dat me sterk aangegrepen heeft en toen zeer veel betekende en nu nog steeds; op een andere manier.
Het was heel frapant hoe raak dat toen was. Maar heel weinig gedichten draag ik lange tijd zo dicht bij me maar dat was het meest intense dat ik ooit gelezen had. Ik heb hem nog terug gezocht maar niet gevonden.
Liefs
XXX - tessy
klinkt veelbelovend Jamal.
Veel geluk met het stuk. - henny
Spannend! Meteen al een goede spanningsopbouw - Mistaker
Dat belooft!
Liefs,
Greta
|
